Δεν υπάρχουν κοινά σημεία, αν και ψάχνοντας κανείς κάτι θα έβρισκε. Διαφέρουν πολύ, γι αυτό ακριβώς κάποιοι κάτοικοι της Βενετίας θέλησαν να μας παραχωρήσουν το σπίτι τους και να έρθουν για διακοπές στη Δράκεια ενώ εμείς θα πηγαίναμε στη Βενετία.
Κάναμε τρεις φορές αυτή την ανταλλαγή οικογενειακώς, τη μία μείναμε σε διαμερίσματα σιδηροδρομικών πάνω από το σταθμό, τη δεύτερη σε ένα μεγάλο πεντάρι πάνω από το κανάλι dei Mendicanti, για ολόκληρο μήνα, απ' έξω τη μάθαμε τη Βενετία, φιλοξενήσαμε και τους φίλους μας, την τρίτη σε μια μικρή πλατεία για δυο βδομάδες.
Δεν υπάρχει πόλη σαν τη Βενετία άλλη στον κόσμο, η ομορφιά της σου κόβει την ανάσα, άσε που εμπνέει να εντρυφήσεις στην ιστορία της. Δίνει κουράγιο για τη μελέτη η ομορφιά, γενικότερα. Το να παρακολουθείς την έκπληξη των παιδιών- και των μεγάλων όμως- ήταν μεγάλη χαρά μέσα στη μεγαλύτερη, να είσαι σ' αυτή τη μοναδική πόλη
Οι Βενετσιάνοι μας επίσης πέρασαν ωραία στη Δράκεια, μας άφησαν γράμματα, τους λείπει στη λαγκούνα τους ο αέρας του βουνού, όσο νάναι. Ειδικά αυτοί με το πεντάρι, τρίτεκνη οικογένεια σαν εμάς, είχαν ενθουσιαστεί, καλή τους ώρα.
Μου άρεσαν πολύ οι ανταλλαγές, για δέκα χρόνια κάθε καλοκαίρι κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι όλοι μαζί, και κάποιοι τυχεροί έρχονταν στο σπιτάκι μας στη Δράκεια. Καθώς ετοιμαζόμασταν έλεγα πάντα, ότι παρόλη την ευτυχία να ταξιδεύουμε έτσι, ζήλευα κι αυτούς που πήγαιναν στη Δράκεια. Άπληστος ο άνθρωπος. Έτσι έμαθαν το χωριό μας άνθρωποι από πολλές χώρες της Ευρώπης και από τη Νέα Υόρκη, ως εκεί φτάσαμε. Αλλά με τη Βενετία είχαμε εμμονή.
Και ποιος δεν θα είχε; Ακόμα κι ο Τόμας Μαν, απο το Μαγικό Βουνό πήγε στη Βενετία. Άραγε να υπάρχει κάποιος τέταρτος Βενετσιάνος που να θέλει να ανασάνει τον αέρα του βουνού; Θα πρέπει να ψάξω πάλι, να ελπίζω ότι θα ξαναρχίσουμε τα ταξίδια.
Δεν υπάρχει πόλη σαν τη Βενετία άλλη στον κόσμο, η ομορφιά της σου κόβει την ανάσα, άσε που εμπνέει να εντρυφήσεις στην ιστορία της. Δίνει κουράγιο για τη μελέτη η ομορφιά, γενικότερα. Το να παρακολουθείς την έκπληξη των παιδιών- και των μεγάλων όμως- ήταν μεγάλη χαρά μέσα στη μεγαλύτερη, να είσαι σ' αυτή τη μοναδική πόλη
Οι Βενετσιάνοι μας επίσης πέρασαν ωραία στη Δράκεια, μας άφησαν γράμματα, τους λείπει στη λαγκούνα τους ο αέρας του βουνού, όσο νάναι. Ειδικά αυτοί με το πεντάρι, τρίτεκνη οικογένεια σαν εμάς, είχαν ενθουσιαστεί, καλή τους ώρα.
Μου άρεσαν πολύ οι ανταλλαγές, για δέκα χρόνια κάθε καλοκαίρι κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι όλοι μαζί, και κάποιοι τυχεροί έρχονταν στο σπιτάκι μας στη Δράκεια. Καθώς ετοιμαζόμασταν έλεγα πάντα, ότι παρόλη την ευτυχία να ταξιδεύουμε έτσι, ζήλευα κι αυτούς που πήγαιναν στη Δράκεια. Άπληστος ο άνθρωπος. Έτσι έμαθαν το χωριό μας άνθρωποι από πολλές χώρες της Ευρώπης και από τη Νέα Υόρκη, ως εκεί φτάσαμε. Αλλά με τη Βενετία είχαμε εμμονή.
Και ποιος δεν θα είχε; Ακόμα κι ο Τόμας Μαν, απο το Μαγικό Βουνό πήγε στη Βενετία. Άραγε να υπάρχει κάποιος τέταρτος Βενετσιάνος που να θέλει να ανασάνει τον αέρα του βουνού; Θα πρέπει να ψάξω πάλι, να ελπίζω ότι θα ξαναρχίσουμε τα ταξίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου