Κουρδιστός φαύλος κύκλος

Σαν σκηνοθετικό κόλπο, ιδιοφυές όμως, ήρθε αυτή η εκδήλωση της Διεθνούς Διαφάνειας με την ομιλία Καραμανλή περί διαφθοράς, με την οποία μάχεται καθημερινά, όπως ο Αϊ-Γιώργης τον δράκο. Αν το έβαζαν σε ταινία, θα το λέγαμε πολύ τραβηγμένο.

Αλλά τώρα ζούμε τραβηγμένες καταστάσεις καθημερινά, με ένταση, κοντεύουμε να εθιστούμε. Και έτσι πρέπει, μας λέει ο μέγας ηθικολόγος. Πρέπει να πάθουμε ανοσία σε όλα αυτά τα σιχαμένα δήθεν ροζ, κι ακόμα μεγαλύτερη στα άλλα, τα πολύ συνηθισμένα πλέον και ξαναϊδωμένα γκρίζα, να μην ανησυχούμε, δεν τρέχει τίποτε, ο δράκος αντιμετωπίζεται από τον αρμόδιο άγιο που ζητά απλώς μεγαλύτερη ευλάβεια και ορισμένες επιπλέον διευκολύνσεις. Μόνο που κι από το δικό του το τροπάριο κινδυνεύουμε να εθιστούμε. Ξαφνικά τα ηθικοπλαστικά κυβερνητικά μηνύματα φαίνονται να είναι η άλλη όψη του καθρέφτη. Ή, μάλλον, ούτε καν η άλλη του όψη, είναι το ίδιο του το μέταλλο. Σαν να γέννησε τη διαφθορά όλη αυτή η ηθικολογία από μόνη της, εμπνευσμένη παρθένα που δέχεται τον θεϊκό σπόρο της εξουσίας. Κι ο άγιος που λέγαμε κυνηγά την ουρά του δράκου γύρω γύρω, ο οποίος κυνηγά την ουρά του αλόγου, σε ένα άθλιο κουρδιστό παιχνίδι που διαφθείρει την αισθητική μας, πέρα από όλα τα υπόλοιπα. Δεν αξίζουμε τίποτα καλύτερο ως κοινό και πολίτες; Πότε παραδώσαμε την καλλιέργεια του γούστου μας σε αυτούς τους ανθρώπους; Σε λίγο θα τσιρίξει το ροζ χρώμα για τον διασυρμό που υφίσταται.

Προοριζόταν κι αυτό για καλύτερη μοίρα όταν επινοήθηκε, χρώμα που το φοράνε στα κοριτσάκια, που το χρησιμοποίησαν οι σοσιαλιστές, που συμβολίζει πράγματα απαλά, συμβιβασμό και τρυφερότητα, τόσα που κοντεύουμε να ξεχάσουμε τώρα που το έβαψαν πορνό.

https://www.tanea.gr/2008/01/17/opinions/analwsima-koyrdistos-faylos-kyklos/

Σύνταξη στις αγρότισσες

Λες να μας δώσουν συντάξεις στα εξήντα; με ρώτησε η ανταποκρίτριά μου στα όρη και τα χωριά της μητρικής καταγωγής, νομίζοντας ότι κάτι θα ξέρω παραπάνω.

Ζώντας μέσα στα γνήσια χρώματα του βουνού, μόνο το χρώμα του χρήματος δεν έχει δει στα χέρια της. Όλα τα άλλα ναι, τα φρούτα που μαζεύει όλες τις εποχές στο Πήλιο, τα ντόπια γαλακτοκομικά και κρέατα, τα οικιακά όλων των αποχρώσεων. Ο άνδρας της πέθανε δουλεύοντας την πέτρα, βάζοντας πλάκες Πηλίου στη σκεπή ενός καινούργιου σπιτιού. Αυτό το βουνό το έχουν ζυμώσει με τον μόχθο τους.

Παντρεμένη σε εφηβική ηλικία, είναι γιαγιά την εποχή που στην πόλη οι συνομήλικές της είναι ακόμα μητέρες παιδιών του Δημοτικού ή νηπίων.

Βιάζεται το χωριό να ρουφήξει φρέσκους τους χυμούς των γυναικών, μη δεν προλάβει, κουρδισμένο σε ρυθμούς παλιούς. Έχει εγγόνια, αλλά δεν μπορεί ούτε μια σοκολάτα να τους πάρει, γιατί δεν έχει φράγκο. Αφότου πέθανε ο άντρας της μένει με την κόρη της, κρατά το σπίτι και περιμένει να γεράσει, να φτάσει τα εξήντα πέντε, να δει στην παλάμη μερικά ευρώ. Θα έχουν μεγαλώσει και τα εγγόνια τότε, θα έχουν πιάσει κι αυτά δουλειά, από μικρά στα βάσανα, κληρονόμοι της ορεσίβιας βαριάς μοίρας.

Θα έπρεπε αλλιώς να υπολογίζονται τα χρόνια γι΄ αυτές τις γυναίκες, αλλά πώς να περάσει τέτοια εποχή η πρόταση να δίνεται νωρίτερα η σύνταξη στις αγρότισσες; Ναι, αυτές νωρίτερα τα κάνουν όλα, τόσο που δεν βρίσκουν ποτέ καιρό να μάθουν πώς να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Ή να μετρήσουν πόσο λίγο θα κόστιζε στον σπάταλο προϋπολογισμό η σύνταξή τους. Αυτό, μέσα στη βιασύνη να αναλάβουν υπηρεσία, δεν το μαθαίνουν ποτέ.
https://www.tanea.gr/2008/01/15/opinions/analwsima-syntaksi-stis-agrotisses/

Δυσπεψία

Ξέχνα την εορταστική αθωότητα, τα σκάνδαλα περιμένουν στην ειδησεογραφία, μυστηριώδη και δυσώδη, βιαστικά να σε βγάλουν από την αναπόληση και την αναβίωση, από την απόλαυση παραπάνω γλυκών, κρεάτων και ποτών, που τη θεωρείς επιτρεπόμενη, ενώ δεν είναι. Στις πρώτες σελίδες συνεχίζει να περιφέρει το μυστήριό του αυτό το πρόσωπο του αξιωματούχου που πήδηξε από το παράθυρο, τα χαρακτηριστικά όπως ήταν πριν από το απονενοημένο διάβημα, και η βιογραφία κάθε τόσο αναδίδει νέα κρυμμένα στοιχεία, όλο και πιο βαθιά στην αηδία και την απελπισία ταυτόχρονα. Δυσπεψία εξασφαλισμένη. Θα έπρεπε να περάσουμε διακοπές με τσάι και αποτοξίνωση για να αντέξουμε όλη αυτή τη λιπαρή πληροφόρηση. Αλλά χρειάστηκε να υποστούμε όλο το πακέτο σε σίριαλ διαρκείας, παράλληλα με τα σχεδόν υποχρεωτικά φαγοπότια, κάθε μέρα έναν μέλανα ζωμό αποκαλύψεων, να μην μπορέσουμε να ξεχαστούμε λίγο, να χωνέψουμε ήρεμα. Κουραμπιέδες με ροζ ζάχαρη, αλλά το ροζ δεν ήταν κάντιο, η πένα και το χαρτί δεν ήταν ζαχαροκαντιοζυμωτή, κάθε άλλο μάλιστα. Δύσκολο συναίσθημα και αυτό το ξάφνιασμα μπροστά στις αποκαλύψεις, το να μην καταλαβαίνεις απολύτως, το να σου εξηγούν και να πρέπει να κρύβεις το σοκ που υφίστασαι, διότι «έλα μωρέ, δεν τα ήξερες αυτά, όλος ο κόσμος τα έχει βούκινο, δεν τα είχες ακούσει, όλο τέτοια συμβαίνουν, ο κόσμος είναι βρώμικος, η εξουσία είναι διεφθαρμένη, τι πέφτεις από τα σύννεφα;...» κ.λπ.

Γιατί να μην ξέρεις; Κι όχι μόνο να μην ξέρεις, αλλά και να μην εννοείς να μάθεις, να μην εννοείς να τα δεχθείς ως αυτονόητα, να εξανίστασαι, να μην μπορείς να γελάσεις κυνικά, να σε πιάνει το στομάχι; Άντε πάρε μερικά χάπια τώρα και σκέψου ξανά τη στάση σου απέναντι στον κόσμο.

https://www.tanea.gr/2008/01/03/opinions/analwsima-dyspepsia/