Σάββατο 27 Μαΐου 2023

Εχουμε μιλιταριστική κουλτούρα

  Γιατί ανεβαίνει η ακροδεξιά; 

Τα ακροδεξιά κομματίδια βρίσκουν εύκολο υλικό από την εκπαίδευση. Τα σχολεία είναι σαν να προετοιμάζουν πολίτες γι’ αυτά. Δεν υπάρχουν μαθήματα πολιτικής αγωγής αντάξια της μιλιταριστικής αγωγής που παίρνουν τα παιδιά από τα τρία τους, από τα προνήπια. Οι παρελάσεις, για δεκαπέντε χρόνια που μένουν στο σχολείο, είναι η πιο σταθερή συνήθεια, το μοτίβο που τα μαζεύει και τα ξαναμαζεύει κάθε χρόνο.

Εμβατήρια, βήμα στρατιωτικό, σημαιοφορίες, και στο βάθος η απολύτως ελληνοκεντρική Ιστορία που διδάσκονται επί τρία, αρχίζοντας από τα δέκα και φτάνοντας στα δεκαοχτώ. Καθημερινότητα με προσευχές και εκκλησιασμούς ως δραστηριότητες εκτός μαθημάτων, άντε και λίγο αθλητισμό. Μπορεί να μην είναι όλοι καλοί μαθητές, στο τέλος του Λυκείου όμως έχουν αφομοιώσει ότι η Ελλάδα είναι μια αδικημένη χώρα σε έναν κόσμο που η ίδια φώτισε και ευεργέτησε. Το αίσθημα της αδικίας θυμίζω ότι είναι αυτό που δυνάμωσε τον Χίτλερ.

Στη σχολική ζωή δεν υπάρχουν αντίβαρα σε αυτό το κλίμα, παρά μόνο όσα καταφέρουν να φτιάξουν οι ίδιοι οι καθηγητές ή οι ίδιοι οι μαθητές. Κάποιες θεατρικές παραστάσεις, μουσικές ομάδες, εφημεριδούλες, πρωταθλήματα, όλα αυτά είναι έξω από την επίσημη ύλη και τις εδραιωμένες συνήθειες. Δεν βρίσκουν οι μαθητές ομάδες να εκφραστούν και να αγαπηθούν, να εκτιμηθούν, να δεθούν σε ένα κοινό αντικείμενο.

Όταν πήγαινα σχολείο στη δεκαετία του ’60, στην Αηδονοπούλου –για την οποία πολλοί μιλάνε συχνά–, είχαμε ομάδες που τις λέγαμε επιτροπές: Περιοδικού, Εφημερίδας, Αλληλεγγύης, Μουσικής, Θεάτρου, Αθλητισμού, Σκακιού και μερικές ακόμα. Το πρώτο πράγμα που είχε κάνει η Χούντα ήταν να τις απαγορεύσει, η πρώτη αντιστασιακή κίνηση του σχολείου μας ήταν να τις ξαναφτιάξει με άλλους κανονισμούς. Μπαίναμε σε ομάδες με αντικείμενα που θα γίνονταν επαγγέλματα, χόμπι, πάθη, γνωριζόμασταν, εκφραζόμασταν και ανταγωνιζόμασταν με άλλους τρόπους από τους βαθμούς, με άλλα μέσα από τις παρελάσεις και τις γιορτές για επετείους, τους μόνους που έχουν κρατήσει τα σχολεία για έκφραση και διάκριση.

Αυτόν το μιλιταρισμό και τη φτώχεια του σχολείου τον πληρώνουμε πολύ ακριβάδιαχρονικά. Για να αντισταθεί κανείς στο πνεύμα του χρειάζεται προσπάθεια, από το σπίτι και την οικογένεια, από τις παρέες, από τα άτομα. Το εύκολο είναι να ακολουθήσεις κάποιο κήρυγμα που ταιριάζει με αυτά που έχεις ήδη εμπεδώσει στο σχολείο.

Δεν είναι εύκολο πια ούτε να ζητάμε να καταργηθούν οι παρελάσεις και οι εκκλησιασμοί, ούτε να αλλάξει το μάθημα της Ιστορίας. Μόνο αν μπορούσαν να εμπλουτιστούν τα σχολεία με δραστηριότητες που θα πρόσφεραν εναλλακτικές εικόνες του κόσμου και δυνατότητες για το μέλλον των μαθητών, σταδιακά και διακριτικά, διότι πλέον η παραμικρή αλλαγή ξεσηκώνει τους πάντες, θα μπορούσαμε να πάψουμε να μετράμε τη σχολική ζωή στις περιόδους που προσφέρουν οπαδούς σε κόμματα αντιδημοκρατικά. Κι αυτό δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα γινόταν.

https://www.athensvoice.gr/epikairotita/ellada/806867/militaristiki-koultoura-sta-sholeia-akrodexia-kommata-sti-vouli/?fbclid=IwAR1w872TH-TCbaL53vuSz2AF-BiAWHpNMQL0zQxDCrdaz1ZW9sR7ecbSNyw 

Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

Βράδυ εκλογών

 Χτες επιστρέφοντας σπίτι μετά τα μεσάνυχτα, πέσαμε σε τρομερή κίνηση στη Μουστοξύδη και στην Ευελπίδων γινόταν χαμός. Είδαμε ανθρώπους να ανηφορίζουν με μεγάλες σακούλες και καταλάβαμε ότι ήταν οι δικαστικοί αντιπρόσωποι που παρέδιδαν τα ψηφοδέλτια. Κι εκεί ένιωσα μια ανατριχίλα ηδονής να με διαπερνά, γιατί κι εγώ, σαν έφηβη της χούντας που υπήρξα, δεν τη χορταίνω τη Δημοκρατία. Όταν μιλάτε για χούντα σήμερα, ή για νοθεία, μας βρίζετε όπως έβριζαν τους γονείς μας εκείνοι που μιλούσαν το 2012 για Κατοχή…

Κυριακή 21 Μαΐου 2023

Αναμνήσεις εκλογών

 Πήγαινα πάντα τη μαμά μου να ψηφίζει. Κόρη δεξιού αξιωματικού, βασιλόφρονα, σύζυγος αριστερού δικηγόρου, δεν μας έλεγε ποτέ τι ψήφιζε. Μπορεί να το είχε ρίξει κάποτε και ΚΚΕεσωτερικού για χάρη μας, αλλά δεν το ξέραμε. Σιχαινόταν τις πολιτικές συζητήσεις στην οικογένεια που γύριζαν σε καυγάδες. Είχε δίκιο. Χαίρομαι που συνειδητοποιώ ότι κατάφεραν να ζήσουν μαζί δυο άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές απόψεις, έστω κι αν εκείνη θα ήταν που χρειάστηκε ν' ανεχτεί συχνά το πάθος του μπαμπά, και ίσως να αλλάξει. Η οικογένεια μας ήταν η ζωντανή εθνική συμφιλίωση. Ας αποφασίζαμε να ζήσουμε όλοι μας έτσι πολιτισμένα, να ξεπεράσουμε την ανάγκη για ξέδωμα μέσα από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις. Αφού το βασικό θέμα έχει λυθεί, είμαστε αστική δημοκρατία, δεν κινδυνεύουμε από πραξικοπήματα, τι χρειάζεται η τόση αφόρητα συγκρουσιακή ατμόσφαιρα, η τοξική αντιπαράθεση, πέρα από το να συσκοτίζει διαρκώς τα αληθινά προβλήματα;

Κυριακή 7 Μαΐου 2023

Όχι στην πολεοδομία

 Στο Μάτι κάηκαν άνθρωποι με φριχτό τρόπο. Αλλά οι κάτοικοι τώρα δεν θέλουν πολεοδομικό σχεδιασμό. Θα τους κόψει μέτρα από το οικόπεδο, δεν χρειάζεται, λένε, θα γίνει τσιμεντούπολη, λένε, θα μπερδεύονται, λένε. Είμαι περίεργη αν θα καταφέρει να περάσει το σχέδιο. Συνήθως οι πολιτικοί δεν χολοσκάνε. Δεν θέλει ο κόσμος δρόμους πεζοδρόμια και πλατείες; Ε, αστους όπως θέλουν. Θα χάσουμε ψήφους αν τους ζορίσουμε. Το αποτέλεσμα αυτής της στάσης βέβαια καθορίζει τη ζωή μας.

Για να δούμε, μετά από τόσους ανθρώπους που πέθαναν με τόσο φριχτό τρόπο αν θα βρεθεί η περίφημη πολιτική βούληση. Αμφιβάλω, για να είμαι ειλικρινής

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...