Μου έστειλαν ξανά φίλοι καλοί και άνθρωποι σημαντικοί να
υπογράψω την έκκληση για να μην καταργηθεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών
στο Γυμνάσιο. Να μην πάψουν δηλαδή τα αρχαία ελληνικά να είναι κύριο μάθημα,
όπως τώρα, από την Α’ ως την Γ’ Γυμνασίου, για όλα τα παιδιά, μέχρι να χωρίσουν
στο Λύκειο σε κατευθύνσεις, οπότε παύουν να είναι κύριο μάθημα για όσους
διαλέγουν Τεχνική και Θετική κατεύθυνση. Είναι οι στιγμές που με πιάνει
απελπισία, γράφω -γράφω σαράντα χρόνια, και κανείς δεν με διαβάζει; Γιατί να
μην έχω γίνει τραγουδίστρια σε νεώτερη ηλικία, ίσως τότε να με διάβαζαν, αν
άρχιζα ωριμότερη να γράφω. Ανάποδα τα έκανα όλα στη ζωή μου…
Απορώ ωστόσο πώς μετά από τη διαπίστωση ότι νέοι που έχουν
τελειώσει το Πανεπιστήμιο δεν μιλούν καλά και δεν γράφουν σωστά τη γλώσσα μας,
τα Νέα ελληνικά, υπάρχει ακόμα τόσο πάθος να διδάσκονται τα αρχαία σε μικρές
ηλικίες. Δεν είναι ξεκάθαρο ότι τα παιδιά πρέπει όταν είναι μικρά να μαθαίνουν
εύκολα πράγματα, κι όσο μεγαλώνουν να δυσκολεύει η ύλη τους; Να ξεκινάνε γραφή και
ανάγνωση με απλές λεξούλες, με παιδικά ποιήματα και λογοτεχνήματα; Γίνεται να
διαβάζουν Παπαδιαμάντη στην Δ’ Δημοτικού, στα δέκα τους; Πώς θα ξεκινούν
Ξενοφώντα στα δεκατρία τους, όταν δεν έχουν ακόμα προλάβει να μάθουν πώς
κλίνεται η οδός; Δεν είναι ξεκάθαρο, από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το
διαδίκτυο, τα πάντα, ότι οι νέοι δεν έχουν μάθει συστηματικά να κλίνουν σωστά
τα δύσκολα ουσιαστικά και ρήματα, να χρησιμοποιούν με άνεση τη γλώσσα; Και πώς
να γίνει αυτό, όταν τα Νέα Ελληνικά γίνονται δευτερεύον μάθημα στην Α’
Γυμνασίου και περνάνε ώρες ατέλειωτες από τη ζουμερή αυτή ηλικία αποστηθίζοντας
αρχαία ρήματα;
Ε λοιπόν όχι! Περισσότεροι πιστεύουν ότι αν χώσεις κάτι στο
κεφάλι ενός μικρού παιδιού, θα το αφομοιώσει θέλει δεν θέλει, θα του χαραχτεί
ανεξίτηλα, και θα το φέρει δια βίου. Κάτι σαν εμβόλιο, που μάλιστα προστατεύει
από μελλοντικές ελλείψεις στη γλώσσα που μιλάνε, και ανορθογραφίες (επειδή η
νέα είναι συνέχεια της αρχαίας, και τίποτε άλλο) Κι όλ’ αυτά την εποχή της
αμφισβήτησης των εμβολίων. Καλύτερα μάλιστα να ξεκινά ο εμβολιασμός στο
Νηπιαγωγείο, για σίγουρα αποτελέσματα. Παιδάκια που θα ψάλλουν την Ιλιάδα στο
πρωτότυπο, έτοιμα για κάθε μεγαλούργημα ως γνήσιοι απόγονοι λυρικών ποιητών.
Τέλειο.
Η αρχαία γλώσσα ως εμβόλιο
Μου έστειλαν ξανά φίλοι καλοί και άνθρωποι σημαντικοί να
υπογράψω την έκκληση για να μην καταργηθεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών
στο Γυμνάσιο. Να μην πάψουν δηλαδή τα αρχαία ελληνικά να είναι κύριο μάθημα,
όπως τώρα, από την Α’ ως την Γ’ Γυμνασίου, για όλα τα παιδιά, μέχρι να χωρίσουν
στο Λύκειο σε κατευθύνσεις, οπότε παύουν να είναι κύριο μάθημα για όσους
διαλέγουν Τεχνική και Θετική κατεύθυνση. Είναι οι στιγμές που με πιάνει
απελπισία, γράφω -γράφω σαράντα χρόνια, και κανείς δεν με διαβάζει; Γιατί να
μην έχω γίνει τραγουδίστρια σε νεώτερη ηλικία, ίσως τότε να με διάβαζαν, αν
άρχιζα ωριμότερη να γράφω. Ανάποδα τα έκανα όλα στη ζωή μου…
Απορώ ωστόσο πώς μετά από τη διαπίστωση ότι νέοι που έχουν
τελειώσει το Πανεπιστήμιο δεν μιλούν καλά και δεν γράφουν σωστά τη γλώσσα μας,
τα Νέα ελληνικά, υπάρχει ακόμα τόσο πάθος να διδάσκονται τα αρχαία σε μικρές
ηλικίες. Δεν είναι ξεκάθαρο ότι τα παιδιά πρέπει όταν είναι μικρά να μαθαίνουν
εύκολα πράγματα, κι όσο μεγαλώνουν να δυσκολεύει η ύλη τους; Να ξεκινάνε γραφή και
ανάγνωση με απλές λεξούλες, με παιδικά ποιήματα και λογοτεχνήματα; Γίνεται να
διαβάζουν Παπαδιαμάντη στην Δ’ Δημοτικού, στα δέκα τους; Πώς θα ξεκινούν
Ξενοφώντα στα δεκατρία τους, όταν δεν έχουν ακόμα προλάβει να μάθουν πώς
κλίνεται η οδός; Δεν είναι ξεκάθαρο, από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το
διαδίκτυο, τα πάντα, ότι οι νέοι δεν έχουν μάθει συστηματικά να κλίνουν σωστά
τα δύσκολα ουσιαστικά και ρήματα, να χρησιμοποιούν με άνεση τη γλώσσα; Και πώς
να γίνει αυτό, όταν τα Νέα Ελληνικά γίνονται δευτερεύον μάθημα στην Α’
Γυμνασίου και περνάνε ώρες ατέλειωτες από τη ζουμερή αυτή ηλικία αποστηθίζοντας
αρχαία ρήματα;
Ε λοιπόν όχι! Περισσότεροι πιστεύουν ότι αν χώσεις κάτι στο
κεφάλι ενός μικρού παιδιού, θα το αφομοιώσει θέλει δεν θέλει, θα του χαραχτεί
ανεξίτηλα, και θα το φέρει δια βίου. Κάτι σαν εμβόλιο, που μάλιστα προστατεύει
από μελλοντικές ελλείψεις στη γλώσσα που μιλάνε, και ανορθογραφίες (επειδή η
νέα είναι συνέχεια της αρχαίας, και τίποτε άλλο) Κι όλ’ αυτά την εποχή της
αμφισβήτησης των εμβολίων. Καλύτερα μάλιστα να ξεκινά ο εμβολιασμός στο
Νηπιαγωγείο, για σίγουρα αποτελέσματα. Παιδάκια που θα ψάλλουν την Ιλιάδα στο
πρωτότυπο, έτοιμα για κάθε μεγαλούργημα ως γνήσιοι απόγονοι λυρικών ποιητών.
Τέλειο.