Δυσφορία, τι βαθμό πήρες;

 Το καθετί, αν το ονομάσεις και το μετρήσεις, εξημερώνεται. Ο δείκτης

δυσφορίας, νουβοτέ, μετρά πλέον το πόσο αντέχουμε σε συνθήκες τηγανίσματος επί
τσιμέντου.

Προσοχή: Στούς 16 βαθμούς περνάμε σχεδόν καλά ή, εν πάση
περιπτώσει, τόσο που να μη δικαιούμαστε παραπόνων. Στους 21 όμως αλλάζουν τα
πράγματα, έχουμε ήδη περάσει το όριο. Δυσφορούμε κανονικά, αναστενάζουμε,
ξεφυσάμε, βογκάμε και δεν ξέρουμε ποιος μας φταίει. Ξέρουμε δηλαδή, αλλά είναι
αργά να το διαλαλήσουμε, οι πιο ευαίσθητοι ήδη λιποθυμούν, πρέπει να τρέξουμε
για νερό, να τους συνεφέρουμε, αλλά όχι πολύ γρήγορα και καταρρεύσουμε στον
δρόμο. Διότι ήδη το πράγμα αγριεύει, η υγρασία πυκνώνει, άνεμοι της Αφρικής
κουβαλούν ρεύματα ζέστης και ανημπόριας και καθυστέρησης, όποιος μείνει πίσω
αλίμονό του. Κι όλο ανεβαίνει ο δείκτης, χωρίς καμία προσπάθεια να χρειάζεται
για τη στήριξή του, όπως ο άλλος, στο Χρηματιστήριο. Δεν χρειάζεται καν
θερμόμετρο ή οποιαδήποτε μεζούρα, τον νιώθουμε τον άτιμο να πιάνει λίμιτ απ
μες στα κεφάλια μας, ανάμεσα στα φρύδια να εκρήγνυται. Ήδη έφτασε 29, κι εκεί
είναι ανεξέλεγκτος, δημιουργούνται καταστάσεις. Επισήμως και με τη βούλα
πέφτουμε ξεροί, το 166 οφείλει να τρέξει.

Περισσότερες λεπτομέρειες δεν έμαθα, κάπου εκεί εξάλλου, οι πάντες έχουν υποκύψει και δεν είναι σε θέση να μας δώσουν πληροφορίες. Πάντως δεν εφαρμόζεται κανένα Σχέδιο Ξενοκράτης, να μας
μεταφέρουν με ελικόπτερο, να μας συνεφέρουν με μαζικό παραθερισμό. Ούτε
σκοπεύουν να μετρήσουν εν συνεχεία τον δείκτη ευφορίας, να δουν αν εκείνος
ανέβηκε. Η ευφορία αφήνεται στην τύχη της, απολύτως εκτός μετρήσεων. Ελεύθερη
η ευφορία, τρόπαιο ατομικό. Και εκτός εφορίας.

https://www.tanea.gr/2001/06/13/opinions/analwsima-dysforia-ti-bathmo-pires/

Αξέχαστοι

«Ωραίος σαν Έλληνας» επέμενε η λεζάντα της ΝΕΤ, προβάλλοντας αποσπάσματα από
ταινίες του Άντονι Κουίν, επιμένοντας βέβαια στον Ζορμπά, όπου ο μάλλον
άσκημος ηθοποιός άφησε εποχή. Σίγουρα ο ρόλος τον είχε σφραγίσει, αλλά ήδη από
τα «Κανόνια του Ναβαρόνε» παρατηρούσε κανείς την ικανότητά του να μιλάει
ελληνικά με σωστή προφορά, προφανώς λόγω μεξικάνικης καταγωγής. Τόσο πολύ
μάλιστα Έλληνας θεωρήθηκε διεθνώς, ώστε στα γεράματα έπαιζε τον Δία σ' αυτή
την ανεκδιήγητη τηλεοπτική σειρά με τον Ηρακλή, ως κατέχων την ευλογία της
μετάδοσης ελληνικής ουσίας σε κάθε τι που άγγιζε. Ωστόσο τίποτα δεν σκιάζει τη
λάμψη του Ζορμπά, που όλως τυχαίως δεν υπήρξε ακριβώς Έλληνας. Το πρόσωπο με
το όνομα αυτό, που ενέπνευσε τον Καζαντζάκη, υπήρξε στ' αλήθεια, ήταν
σλαβομακεδονικής καταγωγής και βρίσκεται θαμμένος στη γειτονική ακατανόμαστη
χώρα. Είχαν μάλιστα οι απόγονοί του (του Ζορμπά) κάποια προβλήματα με την
εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Ίσως με έναν τόμο του Καζαντζάκη ανά χείρας
μπορέσουν τώρα να πάρουν πράσινη κάρτα, αν χρειάζονται. Οποιοδήποτε χαρτί
φτάνει.

Λίγες ώρες μετά, στην ασπρόμαυρη οθόνη χοροπηδούσε ο Ηλιόπουλος, χορεύοντας, αλά  Φρεντ Αστέρ, κλακέτες, τρέχοντας να φωνάξει τα «ταξά» για τον γάμο στις «Κυρίες της αυλής», διαλύοντας με ελάχιστες κινήσεις, με φινετσάτους τονισμούς τη σοβαροφάνεια που κτίζεται γύρω του και τον απειλεί, ή κοιτάζοντας στον καθρέφτη τη φάτσα του δράκου που οι άλλοι βλέπουν σ' αυτόν. Σαρκαστής πηγαίος του κάθε κλισέ, του ζορμπαλικιού ας το πούμε έτσι, πριν απ' όλα πλάστης εν τέλει ενός προσώπου απροσάρμοστου, αφελούς, ενός γκαφατζή, που διαπερνά με λεπτή ειρωνεία την άγρια πραγματικότητα. Πολυσήμαντος. Κρίμα που δεν τον γνώρισε η υφήλιος.

https://www.tanea.gr/2001/06/06/opinions/analwsima-aksexastoi/