Ο μπαμπάς μου, μικρασιάτης, αγάπησε πολύ τη Δράκεια. Ήθελε να βρει ένα σπίτι, ή να χτίσει, γιατί εδώ δεν υπήρχαν πολλά παλιά, λόγω του σεισμού. Έφτιαχνε σχέδια, του άρεσε πολύ να φτιάχνει σχέδια σπιτιών ούτως ή άλλως. Τον θυμάμαι μια ζωή να σχεδιάζει διαμερίσματα στην κασετίνα των τσιγάρων.
Βρήκε τελικά ένα οικόπεδο και αγόρασε, το οποίο δεν πρόλαβε να χτίσει, ανέλαβε η μαμά να πραγματοποιήσει κάποιο από τα σχέδια. Ήταν πολύ παράξενο οικόπεδο, σαν λάκκοςμου είχε φανεί. Απίστευτο ότι χτίστηκε σπίτι εκεί πέρα, αυτό που βλέπετε αριστερά. Με σχέδιο πηλιορείτικο, όπως ορίζει ο νόμος. Γύρω γύρω ο κήπος φτιάχτηκε σιγά- σιγά, κι ακόμα τον φτιάχνουμε.
Ο γείτονας μας θυμάται το χώρο του κήπου και όλο το οικόπεδο να τον καταλαμβάνει το αρχοντικό που υπήρχε εδώ πέρα. Ήταν από τη μια μεριά τριώροφο, από την άλλη ισόγειο, πέτρινο με εσωτερική αυλή, οντάδες, κατώγια, κι όλ' αυτά τα καταπληκτικά στοιχεία που έχει ακόμα τα αρχοντικό Τριανταφύλλου, στη διπλανή φωτογραφία, ένα από τα λίγα που σώθηκαν και συντηρήθηκαν. Στο σεισμό του Βόλου, η Δράκεια χτυπήθηκε πολύ, κι ένα σωρό σπίτια που δεν έπεσαν, κρίθηκαν επικίνδυνα και τα σάρισαν μετά, όπως λέει ο γείτονας μας, ένας ζωντανός θησαυρός θεσσαλικής ντοπιολιαλιάς. Θυμάται να έχουν φέρει συρματόσχοινα χοντρά σαν το μπράτσο του, να έχουν δέσει το σπίτι και να το τραβάνε να πέσει, να σωριάζεται μέσα στο ίδιο του το οικόπεδο...
Πριν το γκρεμίσουν, αυτό και άλλα πολλά, είχε μπει μέσα ο Κίτσος Μακρής και είχε μαζέψει για το μουσείο του στο Βόλο ταβάνια ξύλινα με πυρογραφίες και κομμάτια φρέσκο από τους τοίχους, κι ό,τι μπορούσε. Αν πάτε στο μουσείο Κίτσου Μακρή στο Βόλο θα δείτε ότι τα περισσότερα μεγάλα κομμάτια είναι από τη Δράκεια.
Σ' αυτό το ερείπιο μέσα έχτισε η μαμά μου το τριαράκι μας, ο κήπος τώρα τριγυρίζει το σπίτι ενώ παλιά το χτίσμα τριγύριζε τον κήπο, και είναι σα να είσαι μέσα σε δάσος, τόσο πολύ που μεγάλωσαν τα δέντρα. Ζηλεύουμε βέβαια πολύ τα αρχοντικά, αλλά πώς θα τα φέρναμε βόλτα αν είχαμε βρει να αγοράσουμε κάτι τέτοιο;
1
1
1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου