Τετάρτη 31 Ιουλίου 2002

Ο ιός του Αυγούστου

 

Ο ιός που έτρεμαν τα κομπιούτερ και το διαδίκτυο, δεν έκανε τελικά και μεγάλες ζημιές. Τον έλεγαν «κόκκινο ιό», τον έλεγαν «σκουλήκι του Ιντερνετ», φοβόνταν ότι θα καταστρέφονταν πολλά δεδομένα, ίσως στο βάθος να ελπίζαν κιόλας την καταστροφή, για να τα αλλάξουν τα δεδομένα. Είναι τόσο μανιώδεις συντηρητές τα κομπιούτερ!  Όμως δεν έγινε τίποτα το σοβαρό. Κανένας ιός   δεν κάνει  ζημιές πια, υπάρχουν εφόδια για την αντιμετώπιση τους. Είναι να απορεί κανείς γιατί κάθονται μερικοί και φτιάχνουν ιούς. Τι σόι ευχαρίστηση βρίσκουν στο να απειλούν  ξένα μηχανήματα; Κι αφού υπάρχουν που υπάρχουν αυτοί οι βιτσιόζοι τύποι, γιατί δεν κάνουν κάτι πρωτότυπο; Γιατί δεν επεξεργάζονται ας πούμε τον ιό του Αυγούστου; Να μεταδίδεται ένας ιός στην αρχή αυτού του μήνα, ο οποίος να εμποδίζει τη χρήση των κομπιούτερ μέχρι το τέλος του. Να μη συμβαίνει τίποτα στα κομπιούτερ μέχρι τις 31. Να υποχρεωθούν οι άνθρωποι που δουλεύουν με κομπιούτερ να πάνε διακοπές, εντελώς διακοπές, χωρίς το φορητό  μαζί τους. Είναι βέβαιο πως δεν είναι φιλάνθρωποι οι επινοητές ιών, αφού δεν κάθονται να τον φτιαξουν. Να μην δημιουργεί βλάβη, ούτε τίποτα κακό, μόνο στις οθόνες να γράφει συνέχεια:  «Πηγαίνετε διακοπές παιδιά, κάνει ζέστη, πάρτε τα βουνά, τρέξτε στις παραλίες και μείνετε ήσυχοι. Εδώ τίποτα δεν θα αλλάξει. Θα σας περιμενουν τα δεδομένα τον Σεπτέμβρη ίδια κι απαράλλαχτα κι ίσως τότε εσείς να έχετε αλλάξει λιγουλάκι και κάτι να προχωρήσει σοβαρά στις υποθέσεις σας. Μη φοβάστε, κλείστε στο μηχάνημα, δεν είναι σοβαρό, κρατάει μόνο ένα μήνα.» Έναν τέτοιον ιό ονειρεύομαι, αλλά οι χάκερς δεν περπάτησαν ποτέ στα βοτσαλάκια.

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2002

Αντηλιακά που αδυνατίζουν

Αντηλιακά που βοηθάνε στο αδυνάτισμα, διατείνεται η διαφήμιση ότι λανσάρονται
για πρώτη φορά φέτος. Προστατεύουν το δέρμα και μαζί συσφίγγουν, χάρις στα
πολύ πρωτότυπα συστατικά που περιέχουν. Έφεραν την επανάσταση στα καλλυντικά,
λέει, ενώ όλοι ξέρουμε ότι ανέκαθεν αδυνάτιζαν τα αντηλιακά. Φτάνει να τα
βάλεις μισή ώρα πριν μπεις στη θάλασσα και να μην ξεχάσεις το πρόσωπο. Να
φοράς οπωσδήποτε καπέλο. Να έχεις φάει δύο ώρες πριν και να υπολογίσεις τρεις
αν τυχόν έφαγες καμιά μπριζόλα. Καλό είναι όμως να μην τρως μπριζόλα, γιατί
δεν το βοηθάει το αντηλιακό να ενεργήσει απισχναντικά. Να τρως ψαράκια το
μεσημέρι ή κανένα λαδερό, ή ντομάτα με φέτα. Αφού θα κολυμπάς, αναγκαστικά δεν
τρως το καταπέτασμα, για να μην πας στον πάτο. Μένεις μισή ωρίτσα στο νερό και
κολυμπάς όσο πιο ενεργητικά μπορείς, για να μπορέσει το αντηλιακό να δράσει.
Το βράδυ τρως ελαφρά, για να μπορέσεις να ξυπνήσεις σχετικά νωρίς και να
βάλεις πάλι αντηλιακό και να κάνεις πάλι ένα μπανάκι. Αν δεν σ' αρέσει το
κολύμπι και κάνεις διακοπές στο βουνό, κάνεις μια βόλτα αφού βάλεις αντηλιακό
στο πρόσωπο και τα χέρια. Δεν ξεχνάς τους ώμους, ειδικά αν φοράς φανελάκι με
τιράντες. Ακολουθώντας αυτή την τακτική, αποκτάς πολύ ωραία σιλουέτα στη
διάρκεια των διακοπών σου. Εγώ προσωπικά πάντα στο τέλος των διακοπών είμαι
όσο πρέπει αδύνατη και γυμνασμένη, χάρις στα αντηλιακά που χρησιμοποιώ
ανελλιπώς. Ύστερα έρχεται ο χειμώνας και δυστυχώς ξεχνάω να βάλω αντηλιακό,
οπότε αρχίζει μια περίοδος παρακμής, περιττών κιλών και δυσκινησίας. Από δω
και μπρος θα θυμάμαι να βάζω αντηλιακό όλο τον χρόνο.
https://www.tanea.gr/2002/07/17/opinions/analwsima-antiliaka-poy-adynatizoyn/

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2002

Κινητό στο δόντι

Πόσα μάταια εμφυτεύματα μασίφ έχω μέσα στο στόμα μου! Τρελαίνομαι σαν
υπολογίζω τις ώρες που πέρασα στη ζωή μου στην καρέκλα οδοντιάτρων, χωρίς να
μου έχουν καν χώσει στα δόντια ένα κινητό τηλέφωνο σε μικροτσίπ. Άδικα
κατέστρεψα την οδοντοστοιχία μου, μασουλώντας ως παιδί άπειρα μεγαλοτσίπ και
πέφτοντας μετά για ύπνο χωρίς να πλύνω τα δόντια. Διαθέτω αυτή τη στιγμή όχι
μόνο χώρο για κινητό τηλέφωνο στα σφραγίσματά μου, αλλά και για
μικροκομπιούτερ, ατζέντα, τηλεόραση, ραδιοφωνάκι, τηλεκοντρόλ, συσκευή
τηλεόρασης (που θα προβάλλει απευθείας στα γυαλιά μου), επεξεργαστή κειμένου,
σύνδεση με το Χρηματιστήριο, χάρτη GAP με ραντάρ και καμπανάκι ειδοποίησης
όταν καίγεται το φαΐ. Έναν καταγραφέα ιδεών επίσης, που αμέσως θα
αποθησαυρίζει όλες αυτές τις θαυμάσιες ιδέες που μου έρχονται στον δρόμο καθώς
περπατώ κι ύστερα τις ξεχνάω και θυμάμαι μόνο πόσο παιδεύτηκα να διασχίσω τις
διαβάσεις. Με αποτέλεσμα τα σημειώματά μου να πάσχουν από αφόρητη μονοτονία
θεμάτων. Δεν ξέρω αν το έχουν σκεφτεί αυτό οι φοιτητές του King's College που
λανσάρισαν το κινητό τηλέφωνο εμφυτευμένο σε δόντι, αλλά κάποιο είδος
πληκτρολόγησης θα μπορεί να γίνεται από το μάγουλο, με τα δάχτυλα. Να κρατάς
τα δάχτυλα στοχαστικά κοντά στον κρόταφο και να πληκτρολογείς πατώντας απαλά
τους φρονιμίτες. (Γι' αυτό μερικοί συνάδελφοι προπονούνται ήδη σε τέτοιες
πόζες). Οτιδήποτε λαμβάνεις, ακούς, καταγράφεις, σημειώνεις και επεξεργάζεσαι,
να προβάλλεται κατευθείαν στον εγκέφαλο τη στιγμή που το χρειάζεσαι κι όχι
κάποια άλλη που δεν το χρειάζεσαι κι απλώς σε ταλαιπωρεί και δεν σ' αφήνει να
συγκεντρωθείς καθώς φτιάχνεις τη σαλάτα σου, ας πούμε. Προσφέρω τα σφραγισμένα
δόντια μου για ό,τι πείραμα χρειάζεται
https://www.tanea.gr/2002/07/12/opinions/analwsima-kinita-sto-donti/

Τρίτη 9 Ιουλίου 2002

Τα άχρηστα μαθήματα

Όταν πηγαίναμε σχολείο ήταν της μόδας να λέμε ότι μας βάζανε να μάθουμε
άχρηστα πράγματα. Πολύ λεγόταν αυτό κι ο καθένας θεωρούσε άχρηστο αυτό που δεν
του άρεσε. Μόνο τα Μαθηματικά κανένας δεν τολμούσε ποτέ να τα πει άχρηστα,
ακόμα και αν τα σιχαινόταν. Ήταν η επιστήμη του μέλλοντος και της τεχνολογίας,
κυβερ-νούσε τον κόσμο μας ως μυστική δύναμη. Το μάθημα που συγκέντρωνε τους
μύδρους όλων μας εντελώς αδιαμαρτύρητα, ήταν τα Λατινικά. Το θεωρούσαμε το
άχρηστο των αχρήστων. Έτσι λεγόταν κι έτσι φωνάζαμε. Προσωπικά τα συμπαθούσα
και κρυφά τα μάθαινα, τα ελάχιστα που περιλάμβανε η ύλη μας. Ήταν τόσο λίγα,
που πραγματικά δεν μπορούσες να καταλάβεις ούτε την ομορφιά τους ούτε την αξία
τους. Η μόδα της απαξίωσης πραγμάτων είναι ισχυρότερη από τη μόδα
υπερεκτίμησης. Και τελικά καταργήθηκαν ουσιαστικά από τη σχολική ύλη, χωρίς να
πάρει το μέρος τους κανένας. Μεγαλώνοντας είχα άπειρες ευκαιρίες να καταλάβω
πόσο χρήσιμα ήταν τα ελάχιστα λατινικά που είχαν καταφέρει να μας διδάξουν στο
σχολείο. Κι άλλες τόσες να μετανιώσω για όσα μαθήματα δεν έμαθα καλά στις
τελευταίες τάξεις, επειδή δεν τα εξέταζαν στις Εισαγωγικές. Δεν υπήρξε τίποτα
άχρηστο, εκτός από εκείνη την εξυπνακίστικη άποψη περί αχρήστων. Τα μαθήματα
απέδωσαν τα λεφτά τους, τον κόπο που χρειάστηκαν, στο πολλαπλάσιο. Όλα. Ήταν η
μόνη επένδυση που απέδωσε. Πράγμα που ξέρουν σήμερα οι γονείς, γι' αυτό
πληρώνουν αδιαμαρτύρητα περιουσίες ολόκληρες, για να αποκτήσουν τα παιδιά τους
γνώσεις. Δεν είναι όμως εντελώς ακατανόητο που οι ίδιοι αυτοί γονείς ακόμα
μιλάνε για άχρηστα μαθήματα και λανσάρουν τέτοιες φριχτές μόδες απαξίωσης;

Κυριακή 7 Ιουλίου 2002

Τσιπούρες αλανιάρες

«Δεν φαντάζομαι να μας φέρεις τσιπούρες ιχθυοτροφείου», φωνάζει στην ταβέρνα
δυνατά, να τον ακούσουν από τα διπλανά τραπέζια. Και τον ακούν οι πάντες και
γυρίζουν το κεφάλι, να δουν ποιος είν' αυτός που δεν καταδέχεται τα
ιχθυοτροφεία. Ένας από τους πολλούς, δηλαδή, που δεν τα καταδέχονται. Διότι τα
ιχθυοτροφεία φτιάχνουν τσιπούρες για τους άλλους. Γι' αυτούς που δεν ξέρουν.
Για τα κορόιδα. Οι ξύπνιοι έχουν ακόμα τον κόσμο ολόκληρο μπροστά τους.
Άφθαρτο, με τον αλιευτικό του πλούτο ανεξάντλητο. Ακόμα και την τελευταία
τσιπούρα των θαλασσών θα τη φάνε κυνηγημένη στα δικά της νερά, γνήσια
γενναία και ανόθευτη.

«Θέλω τσιπούρες αλανιάρες», φωνάζει ακόμα πιο δυνατά και το γκαρσόνι παίρνει
το έτοιμο για την περίσταση ύφος, πονηρό, συνένοχο και θαυμαστικό μαζί.
Χαμογελά. «Βεβαίως κύριε», λέει. Το καλύτερο θα ήταν να πουν το ίδιο όλοι όσοι
ακούν γύρω γύρω τη βεβαίωση του αγνώστου, που θέλει να ξεχωρίσει από το ότι
τρώει τα εκλεκτά και τα σπάνια. Και τα ακριβά. Κάτι τέτοιο εννοείται στη σιωπή
που ακολουθεί και γεμίζει σκέψεις. Για τις θάλασσες που αδειάζουν από ψάρια
και τις εκκλήσεις του WWF να διακοπεί η αλιεία για κάποιο διάστημα. Για την
κοιλιά του κυρίου που έχει ήδη περίσσευμα σε αποθηκευμένες τσιπούρες και θα
μπορούσε να μείνει νηστικός μέχρι να ξαναγεμίσει η θάλασσα. Για τη γεύση τους,
που μάλλον δεν θα ξεχωρίζει, αλλά τα γκαρσόνια ξέρουν και υποκρίνονται. Για το
νόημα της λέξης «αλανιάρα» που υπονοεί άλλο πράγμα από τις τσιπούρες, ένα
είδος που ο κύριος δεν μπορεί να κυνηγήσει. Και την πληρώνουν τα ψαράκια τα
κακόμοιρα
https://www.tanea.gr/2002/07/18/opinions/analwsima-tsipoyres-alaniares/

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2002

Αρχιτεκτονική και παρακολούθηση

Η δική μας αρχιτεκτονική είναι πολύ της παρακολούθησης και δεν ξέρω αν συνέβη
εξεπίτηδες ή κατά λάθος. Το ήξεραν, δηλαδή, οι αρχιτέκτονες όταν έχτιζαν τα
σπίτια μας ή τους προέκυψε; Πάντως, παρακολουθούμε  γείτονες, και μας παρακολουθούν  κι εκείνοι, βάσει σχεδίου εξαιρετικά μελετημένου. Ξέρουμε πότε κοιμούνται και πότε ξυπνούν, πότε αγαπιούνται και πότε τσακώνονται. Τι τραγούδια τους αρέσουν και τι φαγητό
μαγειρεύουν καθημερινώς. Πόσο διαβάζουν τα παιδιά τους και τι ομάδα είναι. Αν
κοιμούνται με νυχτικό, πιτζάμες ή τίποτα. Αν αγαπούν την πεθερά τους κι αν
απατούν το έτερόν τους ήμισυ. Τα πάρτι τους ανελλιπώς, αυτά κυρίως. Αν
τσακώθηκαν με τον προϊστάμενό τους, αν πήραν προαγωγή, αν είναι άρρωστοι ή
καλά στην υγεία τους, αν έχουν μεθύσει ή αν κάνουν δίαιτα. 
Παρακολουθούμε τα πάντα, χάρις σε μια καλά οργανωμένη αρχιτεκτονική κατασκευή, που είναι ίδια με όλα τα τετράγωνα της Αθήνας, αλλά δεν έχει αρκετά αναλυθεί επιστημονικά. Κι
ενώ στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης εκτίθενται οικοδομές μέσα σε σύννεφα,
μεταμοντέρνες μακέτες, όπου πρέπει να στραβολαιμιάσεις για να παρακολουθήσεις
και να παρακολουθηθείς, εμείς ζούμε ως πειραματόζωα στην ένδοξη πρωτεύουσα,
στη μεγαλύτερη παρακολούθηση που έγινε ποτέ, με τάσεις περαιτέρω ανάπτυξης και
υπαγωγής στο σύστημα του συνόλου του πληθυσμού. Πάνω, κάτω και πλαγίως,
παρακολουθώ, παρακολουθείς, παρακολουθεί και δεν υπάρχει μεγάλος αδερφός ή
μικρή αδερφή, το συγγενολόι είναι διαλυμένο και ξαναμπερδεμένο. Τόση
αρχιτεκτονική και παρακολούθηση και μόνο μια ταινία έγινε κάποτε, «Οι
απέναντι», με δύο εκ των παρακολουθούμενων παρακολουθητών που ερωτεύθηκαν. Οι
υπόλοιποι ζούμε την προ και μεταμοντέρνα πραγματικότητά μας, χωρίς κανένα
αφιέρωμα Μοντέρνας Τέχνης ή επιστημονική ανάλυση, συμπέρασμα, κάτι τέλος
πάντων.

https://www.tanea.gr/2002/07/03/opinions/analwsima-arxitektoniki-kai-parakoloythisi/

Τρίτη 2 Ιουλίου 2002

Γιορτή της Δημοκρατίας

Θα μπορούσαμε να κάνουμε πάρτι στους δρόμους με λαϊκούς χορούς και γαϊτανάκια,
αλλά δεν συνηθίζουμε τα γαϊτανάκια, κι επιπλέον η γιορτή καθιερώθηκε εξαρχής
σεμνή, επειδή η χούντα έπεσε από τα όσα έκανε στην Κύπρο. Σεμνή και
συγκρατημένη λοιπόν η γιορτή της Δημοκρατίας, ίσως και λίγο κυριλέ. Κι ίσως
και λίγο χλιαρή, σαν τα βραδάκια της Αθήνας. Ωστόσο είναι ό,τι πολυτιμότερο
έχουμε αυτή η Δημοκρατία. Ίσως να ήλθε με τρόπο λιγότερο εντυπωσιακό απ' όσο
της ταίριαζε. Η λαϊκή πάλη εκείνης της μέρας ήταν περιορισμένη στ' αυτοκίνητα
που διάβαιναν την πόλη βαρώντας τις κόρνες τους. Ξέμειναν τότε μερικά λάβαρα,
περίσσεψαν ρητορικές, λέξεις σαγηνευτικές έμειναν αμήχανες, αχρησιμοποίητες,
να περιφέρονται για χρόνια σε συζητήσεις μεγαλόστομες, σε επιθυμίες θολές,
πρόσφορες διά πάσαν χρήση. Λέξεις και τίτλοι και ονόματα που οξειδώθηκαν από
αίμα. Στα σήματα εμπορικών εταιρειών υπάρχει προστασία νομική, στα πολιτικά
δεν υπάρχει. Στις πολιτικές λέξεις δεν υπάρχει προστασία, ο καθένας αφήνεται
μόνος του να τις ζυγίζει και να τις μετρά. Ο καθένας αφήνεται μόνος του να
διασώσει τα ρομαντικά όνειρα της Επανάστασης από τούτη την απίθανη ιστορία
ληστειών και δολοφονιών, καρφωμάτων και βολεμάτων, βίας και τρόμου, εξοχικών
και παραμυθιών. Έχει ωστόσο βοηθό τη γιορτή της Δημοκρατίας, την ιστορία και
τις αρχές της, την εξέλιξή της και τις προοπτικές της. Ίσως παραείναι άχρωμη
αυτή η γιορτή, ίσως της άξιζε κάτι σαν επίσημη οινοποσία, διανομή κοκορετσιού,
χρωματιστά λαμπιόνια. Αλλά είναι μοναδική κι όλο και σημαντικότερη
αποκαλύπτεται, ας τη γιορτάζουμε χωρίς ιδιαίτερη θέρμη. Μέτρο όλων των
πολιτικών πραγμάτων, όλων των λέξεων και πράξεων και δημοκοπιών. Χρειάζεται
ψυχραιμία αυτή η δουλειά.


Ιπτάμενες γιαγιάδες

  Σηκώνω το εγγόνι μου αγκαλιά να πάμε στην αλλαξιέρα και καθώς το μικρό του βάρος πλημμυρίζει το σώμα μου, προφέρω ασυναίσθητα τις χαϊδευτι...