Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Αντε να πάνε για ύπνο και οι αρκούδες

Το  ότι έφτασε ο χειμώνας το καταλαβαίνουμε επειδή αμέσως χαλάει το καλοριφέρ μας. Πάντα παθαίνει κάτι με το κρύο, ενώ με τη ζέστη είναι μια χαρά. Ελπίζω τώρα με τα πιστοποιητικά πρασινάδας που θα δίνει το υπουργείο Περιβάλλοντος, να μας εκτιμήσει που μένουμε χωρίς θέρμανση τον μισό χειμώνα.

Να μη μετρήσει μόνο που είναι παλιάς τεχνολογίας, αν έχουμε μονώσεις στα παράθυρα και στέγη με γρασίδι, γιατί δεν έχουμε. Πώς θα μπορούσαμε να καταλαβαίνουμε το κρύο αν είχαμε τέτοια; Θα περνούσε ο χειμώνας και δεν θα το ξέραμε, θα γινόταν η ζωή μας τόσο μονότονη, χωρίς εποχές, χωρίς γεύση.

Πώς θα συνεχιζόταν η παράδοση της φασολάδας, αν μπορούσαμε να τη φάμε χωρίς να φοράμε γάντια; Θα γλείφαμε στ΄ αλήθεια τα δάχτυλα, αντί για τα γάντια, και θα χανόταν η μισή νοστιμιά. Όχι, εμείς δεν θέλουμε να χαλάσουμε το κλίμα, να υπερθερμανθεί ο πλανήτης. Ας υποθερμαινόμαστε λοιπόν στο σπίτι, δεν πειράζει, πού θα πάει, θα συνηθίσουμε. Προκειμένου να μείνουν ξύπνιες οι αρκούδες όλο τον χειμώνα, ας μείνουμε εμείς άυπνοι κάτω από το πάπλωμα. Γιατί οι αρκούδες, το μάθατε, μπερδεύτηκαν οι καημένες από την πολλή ζέστη και τριγυρίζουν σαν τις άδικες κατάρες σε κάμπους και βουνά, κι έχουν αδυνατίσει. Άσε που τρελαίνονται με τις ανθισμένες αμυγδαλιές, γιατί δεν έχουν ξαναδεί ποτέ τους. Θα έχουν και προβλήματα αναπαραγωγής επειδή δεν κοιμούνται, πέρα από την κατάθλιψη που υποπτεύομαι ότι θα πάθουν βλέποντας διαρκώς την πραγματικότητα, αντί να καταφεύγουν στα όνειρά τους. Αν είχα στο σπίτι μου μια αρκούδα αυτές τις ημέρες θα μπορούσα να την κοιμίσω μια χαρά, αλλά πάει αναξιοποίητο το κρύο. Ελπίζω να μη μετρήσει κι αυτό στο οικολογικό πιστοποιητικό που οπωσδήποτε θα διεκδικήσω.


https://www.tanea.gr/2010/01/19/opinions/analwsima-ante-na-pane-gia-ypno-ki-oi-arkoydes/

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Είμαι κι εγώ πατριώτισσα

Είμαι κι εγώ ρομαντική. Θέλω να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια στους Έλληνες του Καυκάσου και όλων των μακρινών βουνών που τη ζητούν χρόνια και κάνουν αιτήσεις στο προξενείο της Μαριούπολης. Γιατί όχι; Δεν έχουμε βγάλει ελληνόμετρο να βυθομετράμε την ελληνικότητα στο αίμα των ανθρώπων. Ούτε είμαστε ένα δισεκατομμύριο όπως οι Κινέζοι, για να μη θέλουμε άλλους Έλληνες. 
Είμαι επίσης πατριώτισσα. Είμαι πιο πατριώτισσα από αυτούς που το βροντοφωνάζουν. Θέλω η πατρίδα μου να έχει θεσμούς λογικούς, να είναι ένας τόπος όπου μπορείς να ζήσεις με τον γείτονά σου ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια. 
Δεν θέλω τα παιδιά μου να έχουν φίλους χωρίς αναγνωρισμένη επίσημα την ύπαρξή τους. Δεν είναι δυνατόν να έχουν μεγαλώσει και να έχουν πάει σχολείο με ένα γειτονόπουλο που τους λέει τώρα, ύστερα από χρόνια φιλίας, όταν είναι πια φοιτητές, ότι δεν έχει δικαιώματα. Δεν μπορώ να ντρέπομαι για την πατρίδα μου απέναντι στα ίδια μου τα παιδιά. 
Δεν αντέχω να ζουν εκείνα τέτοιες καταστάσεις. Δεν ξέρουν τι να πουν στους φίλους τους και δεν έχουν δικαιολογία για τη σιωπή τους. Μιλούν την ίδια γλώσσα, μαζί την έμαθαν. Έχουν μελετήσει μαζί τις αρχές της ισότητας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα στο σχολείο, όλα στα ελληνικά. 
Είμαι κι εγώ εθνικίστρια, έδωσα τραγούδια του Χατζιδάκι στους γονείς τους και τους έμαθα να διαβάζουν το ελληνικό αλφάβητο. Τους δάνεισα βιβλία. Είμαι ρομαντική, θα ήθελα να έχουν μείνει στον τόπο τους, να ζουν ευτυχισμένοι. Αλλά είμαι και ρεαλίστρια, δεν μπορώ να μη βλέπω ότι βρίσκονται εδώ. Είμαι πατριώτισσα, θέλω η Ελλάδα να είναι χώρα σεβασμού και ελπίδας, ελευθερίας και αποδοχής, χώρα πρωτοπόρος και ανοιχτή.

Από πατριωτισμό ελπίζω ακόμα, την οραματίζομαι δικαιότερη και πιστή στον εαυτό της.


https://www.tanea.gr/2010/01/14/opinions/analwsima-eimai-ki-egw-patriwtissa/

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Τροφική δηλητηρίαση

Μετά το δείπνο πήγε στο νοσοκομείο ο καημένος ο Κύρκος, δεν άντεξε. Τροφική δηλητηρίαση έγραψαν πολλοί, αλλά εγώ νομίζω ότι πέρασε στον οργανισμό του το δηλητήριο που είχε στάξει στο Διαδίκτυο τις προηγούμενες μέρες. Ίσως δεν έχει μελετηθεί ακόμα επιστημονικά πώς γίνεται αυτή η διήθηση, αλλά κλινικά πολλοί θα μπορούσαν να τη βεβαιώσουν. Συμβαίνει μια παράξενη αποκάλυψη με την ελευθερία λόγου που επικρατεί στο νέο και μοντέρνο αυτό μέσο. Οι άνθρωποι βρίζουν πολύ περισσότερο από όσο συζητούν. Το έκαναν πάντα και δεν το είχαμε καταλάβει;
Δεν υπήρχαν κάποια προσχήματα σε παλιότερες μορφές διαλόγου; Το να λες επιχειρήματα σε κάποιον όταν διαφωνείς μαζί του, να συζητάς για ένα συγκεκριμένο θέμα κάθε φορά και να μην αρχίζεις τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς, τις επιθέσεις και τις βρισιές, είναι κάτι εντελώς ξεπερασμένο και καταπιεστικό που χάθηκε μαζί με το σαβουάρ βιβρ του εικοστού αιώνα; Βέβαια μια βρισιά σού εξοικονομεί πάντα χρόνο, γι΄ αυτό τη συνηθίζουν και οι οδηγοί οχημάτων που κατά κανόνα βιάζονται. Σου λέει ένας κάτι δυσάρεστο, ή κάτι με το οποίο διαφωνείς, αλλά πού να κάθεσαι να του εξηγείς τώρα τις απόψεις σου. Θέλει προσπάθεια, ενέργεια, υπομονή. Δύσκολη δουλειά και απλήρωτη. Του τραβάς μια βρισιά από το πλούσιο ρεπερτόριο που διαθέτει η γλώσσα, και καθαρίζεις. Σε παρέες δεν συμβαίνει εύκολα, σέβεσαι κάπως τον περίγυρο, τους άλλους, τη ζωντανή παρουσία του ανθρώπου. Στην καθημερινή ζωή με τους δικούς σου σε παρασέρνει καμιά φορά ο θυμός και το κάνεις, το μετανιώνεις τις περισσότερες φορές. Γραπτά ώς τώρα συνέβαινε μόνο σε λίβελλους, και το Διαδίκτυο έχει γίνει ο απευθείας απόγονος της χειρότερης λιβελλογραφικής παράδοσης. Εξ ου και οι δηλητηριάσεις. Ακόμα και δοκιμασμένα πολιτικά στομάχια αποδεικνύονται λιγότερο χαλκέντερα από όσο χρειάζεται.
https://www.tanea.gr/2010/01/13/opinions/analwsima-trofiki-dilitiriasi/

Ιπτάμενες γιαγιάδες

  Σηκώνω το εγγόνι μου αγκαλιά να πάμε στην αλλαξιέρα και καθώς το μικρό του βάρος πλημμυρίζει το σώμα μου, προφέρω ασυναίσθητα τις χαϊδευτι...