Γιορτάσαμε τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου ανεβαίνοντας στις πίστες του σκι, στις Αγριόλευκες, εκεί που τα παιδιά, αλλά και ο μπαμπάς τους, έμαθαν σκι. Περπατήσαμε κάμποσο βυθισμένοι στις αναμνήσεις και στη μυθοπλασία που είχε στήσει ο Δημήτρης στο παράξενο μυθιστόρημα του "Χιονίζει ήσυχα στις Αγριόλευκες", μαγεμένος από τη γνωριμία με τα βουνά, τη φθαρμένη δόξα των χωριών και την εμπειρία του σκι.
Απο ψηλά βλέπαμε τη Ζαγορά, φαινόταν λες ότι θα απλώναμε το χέρι και θα την αγγίζαμε. Άντε πάμε στη Ζαγορά, είπαμε κατεβαίνοντας.
Αμ δεν είναι τόσο απλό. Επτά χιλιόμετρα απέχουμε εμείς από το χιονοδρομικό στις Αγριόλευκες, αλλά η Ζαγορά είναι άλλα 20, όλο στροφές. Είχαμε πάει κάποτε από ένα μονοπάτι που κόβει τις στροφές, δεν είχαμε καταλάβει. Αυτή τη φορά φτάσαμε ζαλισμένοι και αρκετά αργά. Και στην αρχή βρήκαμε μια μικρή πλατεία, αυτό είναι όλο; Δεν θυμόμασταν Όχι βέβαια, η Ζαγορά είναι κωμόπολη, έχει τέσσερεις πλατείες, κι είναι απλωμένη, δεν την γυρίζεις εύκολα. Μας καλούσε να καθήσουμε ένα παγκάκι τοποθετημένο "εις μνήμην" κάποιου, και πολύ χαρήκαμε που αυτή η βρετανική συνήθεια έφτασε και σε μάς, αλλά προχωρήσαμε.
Καταφέραμε να ανακαλύψουμε την κεντρική πλατεία, του Αγίου Γεωργίου. Κόσμος στα μαγαζιά, Σαββατόβραδο, θα είχαν έρθει και Αθηναίοι. Περνούν παρέες νέων και εξαιρετικά ωραίων, η λαμπρή τους όψη μου θυμίζει ότι εδώ υπήρξε κάποτε κέντρο γραμμάτων και τεχνών, βιοτεχνίας και ναυπήγησης, πλούτου και ευεργεσιών. Βρίσκουμε προτομή του Κορδάτου, άγαλμα του Νίκου Γούναρη, με το λιγοστό φως θαυμάζουμε τα μαρμαρόγλυφα στην πίσω όψη της εκκλησίας, ανεβαίνουμε λίγο παραπάνω στα καλοσυντηρημένα δρομάκια, κάτι σπίτια παλιά πέτρινα βοηθούν να φανταστείς την όψη της ακμής στο 19ο αιώνα. Κάπως ακόμα τα καταφέρνει η Ζαγορά με τα μήλα της, έχει την πολυτέλεια να προσφέρει την ομορφιά της στους περιηγητές, έστω και νύχτα.
Στον περίβολο της εκκλησίας μια βρύση είναι δωρεά της κόρης του Κορδάτου στη μνήμη των γονιών της. Τιμούμε κι εμείς τη δουλειά του ιστορικού, ειδικά εδώ στο Πήλιο καθημερινά ανατρέχουμε, είναι η πηγή μας. Απ' αυτόν ξέρουμε ότι η Ζαγορά, η πατρίδα του, εφτιαχνε καράβια τραγουδισμένα, παραθέτει όλα τα σχετικά τραγούδια.
Πόσο παράξενη η ζωή στα βουνά, τόσο πλούσια και πολυσχιδής, δεν παύει να με εκπλήσσει
Απο ψηλά βλέπαμε τη Ζαγορά, φαινόταν λες ότι θα απλώναμε το χέρι και θα την αγγίζαμε. Άντε πάμε στη Ζαγορά, είπαμε κατεβαίνοντας.
Αμ δεν είναι τόσο απλό. Επτά χιλιόμετρα απέχουμε εμείς από το χιονοδρομικό στις Αγριόλευκες, αλλά η Ζαγορά είναι άλλα 20, όλο στροφές. Είχαμε πάει κάποτε από ένα μονοπάτι που κόβει τις στροφές, δεν είχαμε καταλάβει. Αυτή τη φορά φτάσαμε ζαλισμένοι και αρκετά αργά. Και στην αρχή βρήκαμε μια μικρή πλατεία, αυτό είναι όλο; Δεν θυμόμασταν Όχι βέβαια, η Ζαγορά είναι κωμόπολη, έχει τέσσερεις πλατείες, κι είναι απλωμένη, δεν την γυρίζεις εύκολα. Μας καλούσε να καθήσουμε ένα παγκάκι τοποθετημένο "εις μνήμην" κάποιου, και πολύ χαρήκαμε που αυτή η βρετανική συνήθεια έφτασε και σε μάς, αλλά προχωρήσαμε.
Καταφέραμε να ανακαλύψουμε την κεντρική πλατεία, του Αγίου Γεωργίου. Κόσμος στα μαγαζιά, Σαββατόβραδο, θα είχαν έρθει και Αθηναίοι. Περνούν παρέες νέων και εξαιρετικά ωραίων, η λαμπρή τους όψη μου θυμίζει ότι εδώ υπήρξε κάποτε κέντρο γραμμάτων και τεχνών, βιοτεχνίας και ναυπήγησης, πλούτου και ευεργεσιών. Βρίσκουμε προτομή του Κορδάτου, άγαλμα του Νίκου Γούναρη, με το λιγοστό φως θαυμάζουμε τα μαρμαρόγλυφα στην πίσω όψη της εκκλησίας, ανεβαίνουμε λίγο παραπάνω στα καλοσυντηρημένα δρομάκια, κάτι σπίτια παλιά πέτρινα βοηθούν να φανταστείς την όψη της ακμής στο 19ο αιώνα. Κάπως ακόμα τα καταφέρνει η Ζαγορά με τα μήλα της, έχει την πολυτέλεια να προσφέρει την ομορφιά της στους περιηγητές, έστω και νύχτα.
Στον περίβολο της εκκλησίας μια βρύση είναι δωρεά της κόρης του Κορδάτου στη μνήμη των γονιών της. Τιμούμε κι εμείς τη δουλειά του ιστορικού, ειδικά εδώ στο Πήλιο καθημερινά ανατρέχουμε, είναι η πηγή μας. Απ' αυτόν ξέρουμε ότι η Ζαγορά, η πατρίδα του, εφτιαχνε καράβια τραγουδισμένα, παραθέτει όλα τα σχετικά τραγούδια.
Πόσο παράξενη η ζωή στα βουνά, τόσο πλούσια και πολυσχιδής, δεν παύει να με εκπλήσσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου