 |
| Ο Καραμάνης στο εξώφυλλο του βιβλίου |
Τώρα που διαβάζω το Μαγικό Βουνό του Τόμας Μαν, ε ναι, ακόμα δεν το τελείωσα, είναι τεράστιο, ενδιαμέσως διαβάζω κι άλλα, παρατείνω την ανάγνωση όπως τη διαμονή μου εδώ, διαβάζοντας λοιπόν για το σανατόριο στο Νταβός, σκέφτομαι και το Σανατόριο του Πηλίου, που έχω πάψει πια να το βλέπω στην πλαγιά του βουνού απέναντι, προφανώς γκρεμίστηκε τελείως. Κάποτε φαινόταν ανάμεσα σε μια συστάδα λεύκες, την άνοιξη, όχι το καλοκαίρι που φουντώνουν τα δέντρα.
Εδώ στο χωριό, λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας βρίσκεται το ερείπιο ενός επιβλητικού αρχοντικού, αυτό είναι το σπίτι του Καραμάνη κατά τον γείτονά μου, ντόπιο συνταξιούχο εργάτη που δούλεψε στα νιάτα του στο Σανατόριο, κοντά στο γιατρό, πηγαίνοντας με τα πόδια κάθε μέρα από το μονοπάτι.
Εχω φωτογραφίσει το σπίτι αυτό πριν γκρεμιστεί, αλλά δεν καταφέρνω να βρω τις φωτογραφίες. Έχω φωτογραφίσει και το Σανατόριο, είχαμε πάει κάποτε και το εξερευνήσαμε με την Αλίκη, την αγαπημένη μου φίλη που τόσα καλοκαίρια περάσαμε μαζί εδώ πάνω. Αλλά ούτε αυτές τις βρίσκω.
Θα ήταν ωραία να έχει γίνει αυτό το σανατόριο κάτι σαν μουσείο, ξενοδοχείο, spa, όλα μαζί αυτά, οι λογοτεχνικές αναφορές δεν του λείπουν, η Άννα, η γυναίκα του γιατρού που ερωτεύτηκε τον Σικελιανό και χώρισε για να φύγει μαζί του, φωτογραφίες με τον Παλαμά και άλλους σε εκδρομές που έκαναν στο Σανατόριο, υλικό υπήρχε. Την είχα συναντήσει τότε που έμενε στην Πινδάρου, την Άννα Σικελιανού, και είχαμε μιλήσει πολύ για τη Δράκεια και τον Καραμάνη, και για τον Σικελιανό βέβαια, αλλά δεν είχα βγάλει φωτογραφίες, δεν είχαμε τότε τα κινητά, και κακώς δεν κουβαλούσα συνέχεια φωτογραφική μηχανή μαζί μου.
Οι ιστορίες υπάρχουν πάντως, έστω και απότομα κομμένες, έστω και μετά ερειπίων, όπως τόσα πράγματα.
 |
| Το ερείπιο του σπιτού του με τη χρονολογία χτισίματος, 1861 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου