Νίκησαν λοιπόν οι κρατούμενες, νίκησε μετά θάνατον η Κατερίνα Γκουλιώτη, που πρέπει να απαιτούμε κάπως να μάθουμε πώς έγινε και πέθανε στο πλοίο της μεταγωγής. Η κολπική εξέταση που τις ταπείνωνε και τις εξευτέλιζε θα αντικατασταθεί με υπερηχογράφημα, όπως είχε ζητήσει εκείνη με διαρκή υπομνήματα και αιτήσεις μέσα από τη φυλακή. Στο τελευταίο της γράμμα πριν πεθάνει, που αξίζει να το βρείτε και να το διαβάσετε στο Διαδίκτυο για να δουλέψει καλύτερα η φαντασία σας σε σχέση με αυτές τις εξετάσεις, επειδή είναι δύσκολο να το συλλάβει ο νους του ελεύθερου ανθρώπου, παρουσιάζει τον εαυτό της με τόση αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια που παθαίνει σοκ κάποιος ο οποίος έχει στον νου του τους φυλακισμένους ή τους τοξικομανείς σαν ανθρώπους χωρίς συνείδηση και χωρίς δυνατότητα έκφρασης των αναγκών και των προβλημάτων τους. Εκείνη συνέτασσε υπομνήματαέχει πιαστεί το χέρι μου να γράφει, λέει κάποια στιγμή στο γράμμα- και οι δεσμοφύλακες τι έκαναν;
Τι έγινε πάνω στο πλοίο και την οδήγησε σε θάνατο δεμένη; Θα ερευνηθεί, θα μάθουμε ποτέ; Μια ηρωίδα των ημερών που γιορτάζουμε τους ήρωες, και μη σκεφτείτε ότι κάνω ανίερες συγκρίσεις. Για την πολιτική υπόσταση της χώρας, όπως οι επαναστάτες του Εικοσιένα, αγωνίστηκε κι αυτή, για τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της. Και το δικαίωμα που κέρδισαν οι κρατούμενες είναι νίκη όχι μόνο για εκείνες, αλλά για όλους μας σαν πολίτες, γυναίκες και άνδρες. Τι κρίμα να δίνει ακόμα ευκαιρίες για τέτοιες θυσίες η χώρα, να χρειάζεται ακόμα ήρωες για τα βασικά και τα αυτονόητα, όταν τόσο ωραία λόγια ξέρουν όλοι να λένε, τόσο ζυγισμένους νόμους να διαθέτουμε να ρυθμίζουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου