Παίζουν και στην Αθήνα κρίκετ οι μετανάστες από τη Σρι Λάνκα και το Πακιστάν.
Μαζεύονται στην Πλατεία Πρωτομαγιάς, αυτή τη στραβοχυμένη επιφάνεια του τούνελ πάνω από τη Μουστοξύδη, μια πλατεία αμηχανίας, όπως όλες οι πλατείες της Αθήνας. Αυτή βρήκε τον προορισμό της, γίνεται γήπεδο κρίκετ Κυριακές και αργίες, κι ας μην έχει γρασίδι. Κρίκετ επί κυβόλιθων. Ίσως εδώ, στους κυβόλιθους, να είναι πιο ειρηνικό το πρωτάθλημα από ό,τι στη Λαχώρη, όπου μπορεί να είχαν γήπεδα και γρασίδια και όλα τα καλά, αλλά δεν κατάφεραν να δεχτούν όπως έπρεπε την ομάδα της Σρι Λάνκα, να τους υπερασπιστούν από τους φανατικούς, τίνος πράγματος αλήθεια; Πέφτουμε στην παγίδα να ψάχνουμε το γιατί σε πράξεις παράλογες, αντί να ψάχνουμε τα μεγάλα γιατί σπουδαίων πραγμάτων όπως είναι το κρίκετ. Το πώς καταφέρνεις και χτυπάς ένα μικρό μπαλάκι που έρχεται από απόσταση πολλών μέτρων με μεγάλη ορμή- κι όλα αυτά μπορούν να μετρηθούν με μονάδες της Φυσικής βέβαια που εμείς της Θεωρητικής Κατεύθυνσης έχουμε ξεχάσει- πόση δεξιοτεχνία χρειάζεται και τι διάδοση έχει το παιχνίδι αυτό, πώς από τους αποικιοκράτες Εγγλέζους γοήτευσε τους αποικιοκρατούμενους Ασιάτες και το κράτησαν τιμή τους και καμάρι τους πολύ μετά την αποχώρηση των αποίκων, και τέλος πώς ένα παιχνίδι για γρασίδι παίζεται σε τσιμέντο. Και μήπως πρέπει να οργανώσει η Ελλάδα εθνική ομάδα κρίκετ τώρα που έχει το έμψυχο υλικό; Αυτά είναι ερωτήματα μεγάλα και βαθιά, αλλά καταφέρνουν οι τρελοί με τις βόμβες που δολοφονούν χωρίς καν συγκεκριμένο μίσος, μόνο για τις ιδέες τους, να μας κάνουν να ξεχνάμε και να σκεφτόμαστε. Και η μόνη σκέψη να είναι, ευτυχώς εδώ αδειάζουν τα βαγόνια του ηλεκτρικού πριν τα κάψουν. Τέτοιες συγκρίσεις...
https://www.tanea.gr/2009/03/05/opinions/analwsima-ti-toys-peirazei-to-kriket/
Μαζεύονται στην Πλατεία Πρωτομαγιάς, αυτή τη στραβοχυμένη επιφάνεια του τούνελ πάνω από τη Μουστοξύδη, μια πλατεία αμηχανίας, όπως όλες οι πλατείες της Αθήνας. Αυτή βρήκε τον προορισμό της, γίνεται γήπεδο κρίκετ Κυριακές και αργίες, κι ας μην έχει γρασίδι. Κρίκετ επί κυβόλιθων. Ίσως εδώ, στους κυβόλιθους, να είναι πιο ειρηνικό το πρωτάθλημα από ό,τι στη Λαχώρη, όπου μπορεί να είχαν γήπεδα και γρασίδια και όλα τα καλά, αλλά δεν κατάφεραν να δεχτούν όπως έπρεπε την ομάδα της Σρι Λάνκα, να τους υπερασπιστούν από τους φανατικούς, τίνος πράγματος αλήθεια; Πέφτουμε στην παγίδα να ψάχνουμε το γιατί σε πράξεις παράλογες, αντί να ψάχνουμε τα μεγάλα γιατί σπουδαίων πραγμάτων όπως είναι το κρίκετ. Το πώς καταφέρνεις και χτυπάς ένα μικρό μπαλάκι που έρχεται από απόσταση πολλών μέτρων με μεγάλη ορμή- κι όλα αυτά μπορούν να μετρηθούν με μονάδες της Φυσικής βέβαια που εμείς της Θεωρητικής Κατεύθυνσης έχουμε ξεχάσει- πόση δεξιοτεχνία χρειάζεται και τι διάδοση έχει το παιχνίδι αυτό, πώς από τους αποικιοκράτες Εγγλέζους γοήτευσε τους αποικιοκρατούμενους Ασιάτες και το κράτησαν τιμή τους και καμάρι τους πολύ μετά την αποχώρηση των αποίκων, και τέλος πώς ένα παιχνίδι για γρασίδι παίζεται σε τσιμέντο. Και μήπως πρέπει να οργανώσει η Ελλάδα εθνική ομάδα κρίκετ τώρα που έχει το έμψυχο υλικό; Αυτά είναι ερωτήματα μεγάλα και βαθιά, αλλά καταφέρνουν οι τρελοί με τις βόμβες που δολοφονούν χωρίς καν συγκεκριμένο μίσος, μόνο για τις ιδέες τους, να μας κάνουν να ξεχνάμε και να σκεφτόμαστε. Και η μόνη σκέψη να είναι, ευτυχώς εδώ αδειάζουν τα βαγόνια του ηλεκτρικού πριν τα κάψουν. Τέτοιες συγκρίσεις...
https://www.tanea.gr/2009/03/05/opinions/analwsima-ti-toys-peirazei-to-kriket/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου