Αναδυόμενες ομορφιές

 H μια πιο όμορφη από την άλλη οι σταρ στο κόκκινο χαλί των Όσκαρ, που το έχουμε μάθει πια απέξω, λες και το περνάμε με την ηλεκτρική στο ίδιο μας το σπίτι, όλες υπέροχες, αλλά αυτά τα πιτσιρίκια από τις φτωχογειτονιές της Βομβάης δεν έκλεψαν την παράσταση; Αυτά τα χαμόγελα, αυτά τα μαύρα ματάκια πλημμυρισμένα χαρά, τα επιτέλους καλοντυμένα παιδιά που θα αποκτήσουν και δικό τους σπίτι, δεν ήταν τα πιο γοητευτικά πρόσωπα της γιορτής; Και πόσο πήγαινε στο μελαχρινό κορίτσι το ανοιχτόχρωμο φορεματάκι, εφάρμοσαν επιτέλους την αρχή της αντίθεσης των χρωμάτων οι γονείς του ή αυτοί που το έντυσαν. Φωτεινά χρώματα για σκούρες επιδερμίδες, όπως το ξέρουν πολύ καλά οι γυναίκες με τα σάρι. Το βλέπεις και σκέφτεσαι πόσες ομορφιές κρύβει ακόμα ο κόσμος μέσα στις άγνωστες ηπείρους, στις χώρες που ήταν κάποτε φτωχές και τώρα αναδύονται στην κανονική ζωή, όπως η Ινδία. Γιατί η φτώχεια είναι και σαν μαύρο σκοτάδι που σε σκεπάζει και δεν μπορούν να σε δουν οι άλλοι, ούτε να δεις τον εαυτό σου καλά καλά. Χρειάζεται αγώνας για να βγάλεις το κεφάλι έξω από τη βαριά της επιφάνεια, να αναπνεύσεις και να καθρεφτιστείς στα μάτια των άλλων. Από την άλλη όμως είναι αυτή η ίδια φτώχεια που σε κάνει τη στιγμή εκείνη της ανάδυσης να είσαι τόσο νέος και ρωμαλέος, τόσο μοναδικός και ακαταμάχητος και να μην μπορεί να σταθεί δίπλα σου η κουρασμένη και κάπως παρηκμασμένη πλευρά της ανθρωπότητας. Πόσο όμορφος κι ανεξάντλητος είναι ο κόσμος και τι κρίμα να μην μπορούμε όλοι μια μέρα της ζωής μας να περπατήσουμε σε κάθε πόλη. Θα έφταναν οι μέρες άραγε, το έχει υπολογίσει κανείς; 

Ευτυχώς, υπάρχει και το σινεμά. 

https://www.tanea.gr/2009/02/27/opinions/analwsima-anadyomenes-omorfies/