Xτες το μεσημέρι γυρίζοντας στο σπίτι πέτυχα ένα τρόλεϊ με φρένα χάλια. Δυο τρεις φορές φρέναρε απότομα, και στρίβοντας στο Μουσείο, για να αποφύγει ένα μηχανάκι που πήγαινε ανάποδα φρέναρε τόσο απότομα που έπεσαν οι επιβάτες ο ένας πάνω στον άλλον, εγώ όμως έπεσα πάνω στο μηχάνημα ακύρωσης εισιτηρίων. Φώναζα να μου ανοίξει ο οδηγός να κατέβω, μου είχε κοπεί η ανάσα, τίποτε εκείνος. Κατέβηκα στη Μαυροματαίων και κάθησα σ' ένα πεζούλι να μπορέσω να λειτουργήσω ξανά τους πνεύμονες. Ωραίο σημείο γι αυτή τη δουλειά. Πέρασαν μερικά τρόλεϊ ακόμα, πήρα ένα, πήγα σπίτι, έμεινα ξάπλα όλη την υπόλοιπη μέρα, αντί να πάω στη συναυλία που είχα κανονίσει.
Διάβασα το βιβλίο της Τατιάνας Αβέρωφ για τον πατέρα της, το πρώτο μέρος της ζωής του Ευάγγελου Αβέρωφ -Τοσίτσα, μέχρι που παντρεύτηκε, και ταυτόχρονα τη σχέση της κόρης του μαζί του. Και τα δυο ενδιαφέροντα για μένα, η ζωή του πατέρα στην Ελλάδα του 1910- 1947 και η προσπάθεια της κόρης να κουμαντάρει το βάρος του.
Όπως λέει και η ίδια, είναι οι πρώτες πέντε ζωές, ακριβώς αυτές που αγνοούμε εμείς που τον γνωρίσαμε σαν πολιτικό μετά τη μεταπολίτευση. Ζωές που εμπλέκονται βέβαια με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής.
Του είχα πάρει συνέντευξη κάποτε, ήταν ιδέα του Σοφιανού Χρυσοστομίδη στην Αυγή, ίσως για να με βοηθήσει να απαλλαγώ από τις προκαταλήψεις μου. Αλλά δεν κατάφερα να θυμηθώ λεπτομέρειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου