Θεραπεία με αφρούς

Τι πάω να κάνω στο  Athens pride, τη γιορτή της διαφορετικότητας;  Πάσχισα μια ολόκληρη ζωή να μην είμαι διαφορετική, και κάπως νομίζω τα κατάφερα, τι δουλειά έχω με τους διαφορετικούς; Τώρα που πια έχω νικήσει κάθε φόβο, τι σόι διεκδίκηση κάνω ακριβώς;

Δύσκολη ερώτηση. Η αλήθεια είναι ότι όντως, στον αγώνα για ομοιομορφία τα κατάφερα καλά. Και οικογένεια έκανα, και παιδιά, εντάξει έτυχε να είναι τα παιδιά από δυο γάμους, πράγμα που ακόμα σοκάρει τον Δήμο Αθηναίων, όποτε ζητάω πιστοποιητικό γεννήσεως και υπάρξεως. Από ένα γραφείο φωνάζει ο υπάλληλος στο άλλο, πέρα μακριά, τον ακούν ενδιάμεσα όλοι στην ουρά,  αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλη γυναίκα στην Α’ εκλογική περιφέρεια Αθηνών με παιδιά από δύο γάμους, τόσο που αναστατώνονται οι άνθρωποι.

Για να φτάσουμε στην αθώα αντίδραση δημοτικών υπαλλήλων, περάσαμε από σαράντα κύματα. Τίποτε δεν ήταν σίγουρο εκεί γύρω στα είκοσι, κάθε συμπεριφορά ήταν ύποπτη, κάθε παράλειψη ομοίως. Τα αγοράκια που είχαν παίξει με κούκλες μικρά, έπρεπε να αποδείξουν πως ήταν άντρες, κι αλίμονο τους αν δεν τα κατάφερναν, τα κοριτσάκια που τους άρεσε η μπάλα ότι δεν ήταν εντελώς αγοροκόριτσα. Μιλάει κάπως περίεργα, ψιθύριζαν οι μεγάλοι με ακατανόητο άγχος και ελαφρύ σαδισμό. Όλο κορίτσια είναι η παρέα, κι αγκαλιάζονται διαρκώς. Λεσβία; Πούστης; Οι λέξεις δεν προφέρονταν καν. Υπήρχαν εκφραστικές εικόνες, φρούτα, παρομοιώσεις. Και κάποιες άλλες στα πέριξ,  μου τις θυμίζει καμιά φορά η ενενηκοντούτις θεία, έλεγαν για τις γυναίκες «μητρομανής» και «νυμφομανής». Μπορούσαν να θεραπευτούν αυτά από γιατρό, αφροδισιολόγο. Όπως και οι λοιπές ανωμαλίες, θεραπεύονταν, ξεριζώνονταν. Με αφρούς, έκανα τον συνειρμό, δεν είχα συνδέσει τη λέξη με τη θεά του έρωτα. Στην οποία ομνύαμε βεβαίως με πάθος, στο πείσμα των φόβων και των απαγορεύσεων.

Εκείνον το σκοτεινό τρόμο θυμάμαι, την απειλή που δεν εκφραζόταν καν καθαρά, τι θα πάθαινες δηλαδή αν ήσουν πούστης ή λεσβία, ή ξερωγώ μητρομανής (μπρρ); Θα ζούσες στη δυστυχία και στην παρανομία, ή κάτι τέτοιο, δεν ήταν ξεκάθαρο. Εθισμένος σε κάτι ανεξέλεγκτο, θύμα και εγκληματίας μαζί. Γέρασα, κι ακόμα δεν τον έχω τινάξει τελείως από μέσα μου. Κι ενώ δεν πάω πια σε παρελάσεις και πορείες, πηγαίνω στο pride, να νιώσω περηφάνεια για την εποχή μου, για τη γενιά μου και για τις επόμενες.