Εμείς εδώ στην Ελλάδα δύσκολα καταλαβαίνουμε τη σημασία του νόμου περί εκτρώσεων που επιτέλους αλλάζει στην Ιρλανδία. Επειδή, όχι μόνο επιτρέπονται στην Ελλάδα οι εκτρώσεις από το 1986, πράγμα που μπορεί να ξαφνιάζει πολλούς ευλαβείς από εκείνους που πιστεύουν ακράδαντα ότι οι αξίες τους κυβερνούν τον κόσμο, και επιπλέον αρνούνται να πληροφορηθούν τι στ’ αλήθεια συμβαίνει, αλλά και επειδή, και παλαιότερα που απαγορεύονταν, γίνονταν κανονικά και με αρκετές εγγυήσεις ασφάλειας και υγιεινής.
Αυτά όμως συμβαίνουν σε χώρες μυστήριες όπως η Ελλάδα, μαθημένες να ζουν στην υποκρισία που πληρώνουν οι αδαείς, όπως η καημένη η νεαρή που έπνιξε το μωρό της. Εκεί όπου οι νόμοι εφαρμόζονται τα πράγματα είναι δύσκολα. Δεν θα φανταστούμε ποτέ τι τραβούσαν οι Ιρλανδές, οι Πολωνές, και παλαιότερα οι Ιταλίδες και οι Γαλλίδες, οι Ευρωπαίες που χρειάστηκε να δώσουν μάχη με μεγάλα ρίσκα για το δικαίωμα αυτό.
Δεν κλείνει το θέμα ούτε τώρα. Το να μπορούν οι γυναίκες να ελέγχουν το σώμα και τη ζωή τους είναι μεγάλη υπόθεση, το διακύβευμα της εποχής μας, και έχουν επενδύσει ηγεσίες και θρησκείες στην υπόσχεση να καταργήσουν τη δυνατότητα των εκτρώσεων.
Ακόμα και στη Δύση, όπου κατοχυρώνονται τα ατομικά δικαιώματα αργά και σταθερά, βλέπουμε διάφορα κινήματα να προσπαθούν να καταργήσουν τις ελεύθερες εκτρώσεις, έχοντας αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει εξουσία πιο βαθιά και μοιραία από αυτήν που επεμβαίνει στο κρεβάτι και στις μήτρες των ανθρώπων ή που δίνει αυτή την εντύπωση.
Βαθιές ανασφάλειες καλύπτονται πίσω από την απαγόρευση των εκτρώσεων, η φαντασιακή απώλεια της πατρότητας, η ανεξάρτητη γυναικεία απόλαυση, πηγή κάθε κακού στις πατριαρχίες. Στο άλλο μισό του κόσμου εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες κάνουν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους για να τους εξασφαλίσουν μια ζωή χωρίς σεξουαλική απόλαυση και τους κινδύνους που κρύβει.
Πέρα από όλα αυτά, κι αφού γιορτάσουμε τη μεγάλη νίκη με ολονύκτιες οινοποσίες και άλλα όργια, να θυμίσουμε ότι τίποτε δεν είναι σαν το προφυλακτικό, αυτή τη μοναδική ανθρώπινη εφεύρεση που συχνά οι άντρες αποφεύγουν, και ότι σαν μαχόμενες γυναίκες πρέπει να αγωνιζόμαστε για τη διάδοσή του, επιμένοντας ότι ακόμα και αν καταργηθεί κάθε άλλο πλαστικό στον πλανήτη, για να προστατευτεί το περιβάλλον, τα προφυλακτικά είναι αυτά που θα πρέπει να συνεχίσουν να παράγονται και να βελτιώνονται.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-niki-ton-irlandezon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου