Πράγα για πενταήμερη

Αν κανονίζετε την πενθήμερη σας για φέτος ή του χρόνου, θα ρίξω μια ιδέα κι ας την πάρει το αεράκι. Να πάτε στην Πράγα παιδιά. Εννοείται ότι θα βρείτε εκεί αυτά που χρειάζονται σε κάθε εφηβική εκδρομή, τουριστικές πλατείες, αξιοθέατα για να έχουν οι δάσκαλοί σας κάποιο άλλοθι, να συναντήσετε μαζί τους τις μπερδεμένες ιστορίες της κεντρικής Ευρώπης και να προβληματιστείτε, όσοι σας αρέσει να προβληματίζεστε αντί να αναζητάτε συγκινήσεις επί χρήμασι σε αμφίβολους προμηθευτές, αλλά αυτά είναι γούστα.

Η Πράγα, πληροφοριακά τελείως, κι αφήστε την πληροφορία εκεί που μαζεύονται οι άχρηστες πληροφορίες, είναι η πόλη με τα ωραιότερα κορίτσια της Ευρώπης, κατά την προσωπική μου ταπεινή γνώμη. Περπατάς και χαζεύεις τη φυσική ομορφιά και τη φινέτσα των γυναικών. Να τις συγκρίνω με τις Γαλλίδες; Δεν είναι τόσο κομψές, αλλά έχουν στην απλότητά τους κάτι το έμφυτα ευγενικό. Θες η πόλη, θες η παράδοση, θες τα φτωχά μέσα που αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν τις δεκαετίες της σοσιαλιστικής φτώχειας, το αποτέλεσμα είναι ότι στις βόλτες δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις, τους ανθρώπους που διέρχονται, δηλαδή τις γυναίκες, οι άντρες είναι άλλο χρονογράφημα, ή τα υπέροχα κτίρια αρ ντεκό που πλημμυρίζουν την πόλη;

Η αλήθεια είναι ότι τη συμβουλή τη δίνω με ιδιοτέλεια, κι όχι για τα κορίτσια, τη μπύρα, την Ιστορία και τα αξιοθέατα. Σκέφτομαι ότι αν πάτε παιδιά στην Πράγα, μπορεί να χρειαστεί κάποια μέρα να μπείτε σε τραμ, λεωφορείο, μετρό, κάποιο μέσο μαζικής μετακίνησης. Κι εκεί, παιδιά, θα δείτε κάτι ασυνήθιστο για σας που ίσως κυκλοφορείτε με λεωφορεία στην Αθήνα. Θα δείτε τα εκεί παιδιά, τους εκεί νέους μάλλον, με μεγάλο περιθώριο νεότητας, ας πούμε όσους δεν έχουν άσπρα μαλλιά, να σηκώνονται σαν ελατήρια με το που θα ακουμπήσει στο σκαλάκι της πόρτας πόδι ηλικιωμένου, για να του παραχωρήσουν τη θέση τους.

Μπορεί μάλιστα αν τυχόν έχετε καθήσει και δεν καταλαβαίνετε τι συμβαίνει, να σας αναγκάσουν να σηκωθείτε με άγρια βλέμματα, ή νοήματα. Δεν θα σας έχει ξανατύχει, αν δεν έχετε ξαναπάει στην Πράγα, και είμαι σίγουρη ότι θα σας μείνει αξέχαστη εμπειρία. Τόσο αξέχαστη που ίσως σας ενοχλήσει την επόμενη φορά που θα βρίσκεστε σε λεωφορείο στην Αθήνα, να μένετε καθιστοί ενώ στέκονται οι ηλικιωμένοι όρθιοι.

Δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορείτε να αλλάξετε συμπεριφορά, παιδιά που συνηθίζετε να παίρνετε το λεωφορείο. Μόνη ελπίδα η Πράγα. Επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.