Πολλοί γκρινιάζουν για τα έξοδα της γιορτής εγκατάστασης του Ομπάμα στον Λευκό Οίκο, τόσα λεφτά εν μέσω κρίσης λένε. Ο ξέφρενος ενθουσιασμός του Νοεμβρίου πέρασε, εκείνη η κορυφαία στιγμή όταν οι πανηγυρισμοί αυθόρμητα απλώθηκαν στον κόσμο όλο.
Αλλά και οι οργανωμένες γιορτές έχουν την αξία τους, το μεθύσι που δεν έρχεται από τη νίκη, αλλά προετοιμάζεται με αλκοόλ, οι εκδηλώσεις που δεν ξεκινούν εύκολα, από το ξεχείλισμα της χαράς, αλλά δουλεύονται σιγά σιγά, με τη μουσική, το τραγούδι, τον χώρο που έχει προβλεφθεί για χορό, τον χρόνο που έχει αφιερωθεί στη συνάντηση, όλη αυτή την αλχημεία που μπορεί να οδηγήσει τελικά στη μεγάλη απόφαση: να σε κάνει να σηκωθείς από την καρέκλα, να εγκαταλείψεις την ασφάλεια του τραπεζιού και της ακινησίας, να πάρεις θέση στην πίστα, να εκτεθείς, να ξετυλίξεις την τέχνη του κορμιού σου στο κούνημα, όση έχεις, όση μπορείς. Ή να προχωρήσεις ακόμα περισσότερο, να καλέσεις και κάποιον άλλον, μια ντάμα, έναν καβαλιέρο, να ρισκάρεις τον συνδυασμό. Μεγάλες στιγμές, μοναδικές και σπάνιες, ειδικά όταν αποκαλύπτουν κάποιον άλλον να χορεύει από αυτόν που γνωρίζουμε συνήθως, όταν ας πούμε στις σχολικές εκδρομές χορεύουν οι καθηγητές ξαφνικά, ή όταν σε κάποιο γάμο χορεύουν οι μεγάλοι και μένουν οι μικροί άφωνοι από κατάπληξη.
Βέβαια, μετά τα φώτα σβήνουν, την άλλη μέρα ξαναρχίζει η ρουτίνα, οι κουραστικές προσπάθειες, αλλά χωρίς λίγα τέτοια οργανωμένα διαλείμματα δεν παράγεται έμπνευση στην καθημερινότητα. Χρειαζόμαστε έμπνευση για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, οι Αμερικάνοι πιο πολύ απ΄ όλους, όχι μόνο επειδή αυτοί την ξεκίνησαν αλλά κι επειδή έχουν την επινόηση μέσα στη ζωή τους. Κρίση είναι, θα περάσει, κάτι θα επινοήσουν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, δεν μπορεί. Άντε, ας χαμογελάσουμε κι εμείς λιγάκι.
https://www.tanea.gr/2009/01/20/opinions/analwsima-sikw-xorepse/
Αλλά και οι οργανωμένες γιορτές έχουν την αξία τους, το μεθύσι που δεν έρχεται από τη νίκη, αλλά προετοιμάζεται με αλκοόλ, οι εκδηλώσεις που δεν ξεκινούν εύκολα, από το ξεχείλισμα της χαράς, αλλά δουλεύονται σιγά σιγά, με τη μουσική, το τραγούδι, τον χώρο που έχει προβλεφθεί για χορό, τον χρόνο που έχει αφιερωθεί στη συνάντηση, όλη αυτή την αλχημεία που μπορεί να οδηγήσει τελικά στη μεγάλη απόφαση: να σε κάνει να σηκωθείς από την καρέκλα, να εγκαταλείψεις την ασφάλεια του τραπεζιού και της ακινησίας, να πάρεις θέση στην πίστα, να εκτεθείς, να ξετυλίξεις την τέχνη του κορμιού σου στο κούνημα, όση έχεις, όση μπορείς. Ή να προχωρήσεις ακόμα περισσότερο, να καλέσεις και κάποιον άλλον, μια ντάμα, έναν καβαλιέρο, να ρισκάρεις τον συνδυασμό. Μεγάλες στιγμές, μοναδικές και σπάνιες, ειδικά όταν αποκαλύπτουν κάποιον άλλον να χορεύει από αυτόν που γνωρίζουμε συνήθως, όταν ας πούμε στις σχολικές εκδρομές χορεύουν οι καθηγητές ξαφνικά, ή όταν σε κάποιο γάμο χορεύουν οι μεγάλοι και μένουν οι μικροί άφωνοι από κατάπληξη.
Βέβαια, μετά τα φώτα σβήνουν, την άλλη μέρα ξαναρχίζει η ρουτίνα, οι κουραστικές προσπάθειες, αλλά χωρίς λίγα τέτοια οργανωμένα διαλείμματα δεν παράγεται έμπνευση στην καθημερινότητα. Χρειαζόμαστε έμπνευση για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, οι Αμερικάνοι πιο πολύ απ΄ όλους, όχι μόνο επειδή αυτοί την ξεκίνησαν αλλά κι επειδή έχουν την επινόηση μέσα στη ζωή τους. Κρίση είναι, θα περάσει, κάτι θα επινοήσουν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, δεν μπορεί. Άντε, ας χαμογελάσουμε κι εμείς λιγάκι.
https://www.tanea.gr/2009/01/20/opinions/analwsima-sikw-xorepse/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου