Αντίσταση στα αντιβιοτικά

Ήθελα να περάσω χωρίς αντιβίωση το βαρύ μου κρυολόγημα. Πήρα βιταμίνες, καραμέλες για τον λαιμό, σιρόπι, εχινάτσια, χάπια για συνάχι, τσάι του βουνού, φλαμούρι. Έφτιαξα σούπα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι, χορτόσουπα, τραχανά. Κάθε μέρα σούπα, χυμό, σιρόπι, αλλά ο λαιμός δεν περνούσε και ο πόνος προχώρησε στο στήθος. Ο βήχας έγινε βαθύς, ανησυχητικός. «Κράτα γερά» έλεγαν οι φίλες μου, τηλεφωνικώς, μην κολλήσουν κιόλας, «είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε κατανάλωση αντιβιοτικών, αναπτύσσουμε τα πιο απίθανα μικρόβια, να αντισταθείς!». Αντιστάθηκα, πέρασα δέκα μέρες κλεισμένη σπίτι, έτρωγα σούπες, και προσπαθούσα να νιώσω σαν ηρωίδα της Τζέιν Όστεν. Ξέρετε, αυτές που αρρώσταιναν και κινδύνευαν να πεθάνουν, και όλα τα πρόσωπα του έργου έπεφταν επάνω τους να τις περιποιηθούν και κατακτούσαν τις καρδιές των ανδρών που έπρεπε, και στο τέλος τους παντρεύονταν, αφού είχαν γλιτώσει από του Χάρου τα δόντια. Το κακό είναι ότι κανείς γύρω μου δεν φαινόταν αποφασισμένος να παίξει τον ρόλο των προσώπων της Όστεν, ούτε να ανησυχεί κατάλληλα. Τέλειωσαν οι σούπες, τα σιρόπια, τα βότανα, πήγα στο φαρμακείο πνιγμένη στον βήχα. Ο φαρμακοποιός άπλωσε το αντιβιοτικό χωρίς να μιλήσει. Από ευγένεια, αφού κι εγώ δεν μπορούσα να μιλήσω. 

Πέρασαν άλλες δέκα μέρες με την αρρώστια να υποχωρεί πολύ αργά. Δεν είναι απλώς τα μικρόβια πολύ ανθεκτικά, είμαστε κι εμείς λιγότερο. Κόντεψα να φτάσω τις ηρωίδες της Όστεν στον χρόνο αποθεραπείας, και πόσο θα ήθελα να περάσω μερικές μέρες εντελώς ξάπλα, με τα μέλη της οικογενείας μου να φτιάχνουν τις σούπες και να τις φέρνουν στο κρεβάτι, να ανησυχούν λίγο... 

Τι τα θέλετε, έχουν χαλάσει και τα αμυντικά μας συστήματα, η οικογένεια, τα ήθη, τα έθιμα, όλα. 
https://www.tanea.gr/2009/01/15/opinions/analwsima-antistasi-sta-antibiotika/