Ευτυχώς ξεχνάμε

Πώς τα καταφέρνει η Σερβία; Γιατί εμείς εδώ, δυσκολευόμαστε. Ως σύμμαχοι και αδερφοί ορθόδοξοι, που κάποτε αφεθήκαμε να πάρουμε θέση με ενθουσιασμό σε έναν εμφύλιο τον οποίο δεν καταλαβαίναμε. Θυμάμαι ακόμα μια φωτογραφία του Σαββόπουλου με τον Κάρατζιτς αγκαλιά, τη θυμάμαι ακριβώς επειδή δεν την είχα καταλάβει. Η λεζάντα δεν εξηγούσε τι δουλειά είχε ο Σαββόπουλος με έναν πολέμαρχο, ούτε γιατί χαμογελούσε πλατιά. Ίσως ήθελε να πει ότι στους πολέμους παίρνουμε μέρος, δεν καθόμαστε να κοιτάμε ουδέτερα, κι οι Έλληνες ανεπισήμως σε εκείνον τον πόλεμο είχαν πάρει το μέρος των Σέρβων χωρίς να εξετάζουν λεπτομέρειες. Αγαπούσαν τους Σέρβους γι΄ αυτό που ήσαν, ή που νόμιζαν ότι ήσαν, όχι για όσα έκαναν. Επισήμως η Ελλάδα είχε άλλη πολιτική, κι αυτό έκανε πολλούς Έλληνες να νιώθουν πικραμένοι. Κι η επίσημη Ελλάδα δεν εξηγούσε γιατί είχε άλλη πολιτική, όπως απέφευγε να εξηγεί τόσα. 

Χρειάζονται ενέργεια οι εξηγήσεις, που δεν είχε, χρειάζονται εκπαίδευση. 

Τώρα που συνελήφθη ο Κάρατζιτς, δεν είναι ότι επικρατεί το δίκαιο και διώκονται στ΄ αλήθεια τα εγκλήματα πολέμου, γράφουν ορισμένοι αρθρογράφοι, αλλά ότι νικήθηκε και υφίσταται τις συνέπειες της ήττας. Δεν έχουν άδικο. Αλλά αν η πλευρά Κάρατζιτς και οι Έλληνες που την υποστήριζαν θεωρούν ότι οι σφαγές αμάχων και οι εθνοκαθάρσεις είναι κάτι αποδεκτό στον πόλεμο, ενώ η άλλη πλευρά το θεωρεί απαράδεκτο, το έχει ονομάσει έγκλημα, ίσως αξίζει τον κόπο να ξανασκεφτούν και οι Έλληνες υποστηρικτές του με ποιου το μέρος είναι. Μήπως τελικά έχει σημασία το ότι η πολιτισμένη ανθρωπότητα ορίζει κάποια πράγματα ως «εγκλήματα πολέμου» και δεν πιστεύει ότι ο πόλεμος επιτρέπει τα πάντα. Οι Σέρβοι πάντως αυτό αποφάσισαν, φαίνεται. 
https://www.tanea.gr/2008/07/29/opinions/analwsima-eytyxws-ksexname/