Δεν ξέρω αν θα μας μείνει η συνήθεια των μεγάλων περιπάτων στην πόλη όταν τελειώσει με το καλό αυτή η παράξενη φάση που περνάμε. Μακάρι να μείνει. Ανακαλύπτουν νομίζω την πόλη πολλοί που αναγκαστικά μένουν εδώ, βλέπουμε κι εμείς ανθρώπους στα πάρκα και τις πλατείες, βλέπουμε παιδάκια, που νομίζαμε ότι έχουν σταματήσει να γεννιούνται. Υπάρχουν παιδιά!
Προσωπικά έχω αποκτήσει αντοχή μαραθωνοδρόμου, στο περπάτημα
όμως, κάνω διαδρομές που άλλοτε τις έκανα μόνο με τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας,
στα οποία έχω να μπω ένα χρόνο. Μέχρι και στη Σταδίου χαμηλά παρασύρθηκα να
περάσω, που την αποφεύγω την τελευταία εικοσαετία όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Αλλά και πόσο να την αποφύγει κανείς; Είναι το κέντρο της πόλης μας, πόσο να
αποστρέψεις το βλέμμα;
Με τη φόρα που έχω πάρει λοιπόν πέρασα από τα Χαυτεία
κανονικά μια μέρα ήσυχη και ηλιόλουστη, θαύμασα άλλη μια φορά το σάβανο του
Μινιόν, διέσχισα εκείνο το απωθητικό κομμάτι με την περίεργη κυκλοφορία
αυτοκινήτων, μεταξύ Πανεπιστημίου και Σταδίου, κάτω από τον λεπρό τοίχο του
νεοκλασικού μεγάρου, κι ύστερα πέρασα στο πεζοδρόμιο απέναντι, αυτό που
βούλιαξε πριν -πόσα χρόνια;- και τώρα το έχουν περιφράξει στενεύοντας το άλλο
πεζοδρόμιο. Καλά εμείς από στενά πεζοδρόμια δε μασάμε, μάλλον άμα βρεθούμε σε
φαρδύ χάνουμε τα νερά μας. Εκεί ήταν ο Κατράντζος σπορ στα παιδικά μου χρόνια,
άλλο θύμα της διαρκούς αθηναϊκής επανάστασης εναντίον των καπιταλιστικών
αδυναμιών μας.
Εκεί έχω πια παρασυρθεί κι ονειρεύομαι ένα υποψήφιο δήμαρχο
που θα δηλώσει ευθαρσώς προεκλογικά ότι δεσμεύεται να μην κάνει μεγάλα έργα και
εντυπωσιακά, αλλά να καταπιαστεί με τις μικρές -όχι και τόσο μικρές βέβαια-
πληγές της πόλης που χρονίζουν και γαγγραινιάζουν. Να πει ότι θα βάλει τα
δυνατά του, θα ασχοληθεί, θα κάνει ό,τι μπορεί για να επισκευάσει το Αττικόν, να
βρει λύση για το Μινιόν, να διορθώσει το πεζοδρόμιο Σταδίου- Αιόλου, να βρει
μια λύση για τα ερειπωμένα νεοκλασικά. Αυτά και τίποτ’ άλλο, ούτε περιπάτους,
ούτε παρεμβάσεις, ούτε μεγάλα έργα ούτε μικρά, ούτε διακόσμηση
χριστουγεννιάτικη. Μόνο αυτές τις επουλώσεις να υποσχεθεί και να
πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του.
Φυσικά όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι ξέρουν ότι αυτό που
μετράει για τις ψήφους είναι οι χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις και τα έργα
βιτρίνας. Οπότε πρέπει μόνη μου να βρω πώς θα συμβιβαστώ με αυτές τις πληγές
της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου