Μεταξύ Βαλεντίνου και Μηδείας

Αν είναι να διαλέξω ανάμεσα στις δυο ερωτικές στάσεις που προτάθηκαν αντάμα ολόκληρη την ψυχρή περασμένη Κυριακή μέσα στην παράξενη συνθήκη που ζούμε, προτιμώ τον γλυκανάλατο Βαλεντίνο από την παθιασμένη ερωτευμένη και παιδοκτόνο Μήδεια, κι ας ήταν αυτή που ενέπνευσε τους μεγαλύτερους τραγωδούς ενώ ο Βαλεντίνος περιορίζεται σε ανθοπώλες και σοκολατοποιούς. Εκτίμησα ιδιαίτερα το γεγονός πως επιτράπηκε να είναι ανοιχτά τα ανθοπωλεία την ημέρα του Αγίου. Και μόνο για την ιδέα, που ίσως έδωσε σε κάποιον ή κάποια την ώθηση να κάνουν την παραγγελία τους, να στείλουν ή να προσφέρουν λουλούδια. Όπως καλλιεργούνται τα άνθη υπάρχει ελπίδα να καλλιεργηθούν και οι καλές συνήθειες προσέγγισης του ερωτικού αντικειμένου, ή /και συντήρησης μιας παλιάς σχέσης με ευγενικές χειρονομίες. Ειδικά αυτή την εποχή που αποκαλύπτονται σωρηδόν περιστατικά σεξουαλικών επιθέσεων και ακούμε ως υπεράσπιση τους διάφορες απαράδεκτες απόψεις περί αρσενικών και του πώς πρέπει να φέρονται, μπερδεύοντας στο ήδη ταλαιπωρημένο από την κλεισούρα μυαλό μας βασικές έννοιες.

Πώς έχει γίνει και κυκλοφόρησε τόσο πολύ στα καθ’ ημάς το στερεότυπο του σκληρού άντρα, είναι μεγάλη μελέτη που χρειάζεται πολλές σελίδες, αλλά μπορεί κανείς να καταθέσει κάποιες απορίες. Εγώ ας πούμε που ανήκω στις ομάδες οι οποίες δεν εμβολιάζονται ακόμα με το Astra zeneka αλλά πρέπει να περιμένουν το Pfizer, έχω την εντύπωση ότι πρόλαβα να γνωρίσω ένα εξευγενισμένο αντρικό πρότυπο, καλοξυρισμένο και κοστουμαρισμένο, με δωράκια στα χέρια και χαμόγελο στα χείλη, με την τέχνη του κομπλιμέντου επεξεργασμένη σε υψηλό επίπεδο, με ιδέες για ευχάριστες εξόδους, αλλά θα πρέπει να ήταν στη γενιά του πατέρα μου. Τι έφταιξε κι εξαφανίστηκε μετά αυτό το είδος; Το πήρε η μπάλα της σεξουαλικής επανάστασης, των χίπιδων, η απλοποίηση της μόδας και της ζωής; Κι αν το πήρε η μπάλα αυτή, το πήρε από παντού, ή μόνο από εμάς εδώ, τους θαυμαστές της παλλικαριάς και της αμεσότητας που είχαμε καταπιεστεί υποτίθεται από την ελάχιστη, τη χλωμή εμφάνιση εκείνης της ευγενικής ελαφράδας, τους απογόνους των κλεφταρματωλών και ανταρτών, που φαντασίωναν επιστροφή στα βουνά και τη φύση; Και γιατί η φύση να είναι αξύριστη και βλοσυρή με φυσεκλίκια σταυρωτά κι όχι απαλή και γυμνή, ροδοκόκκινη στην καλοκαιρινή αμμουδιά;

Πολλά ερωτηματικά να απαντηθούν στις ημέρες της ακινησίας προ του Pfizer.