Φέρτε μου έναν προτεστάντη
Οι προτεστάντες έχουν τη φήμη ότι είναι στεγνοί άνθρωποι,
αυστηροί, δεν εκδηλώνουν συναισθήματα, δουλευταράδες, απλοί, κάπως βαρετοί.
Πιστεύεται γενικά ότι εννοούν αυτά που λένε, δεν χρειάζεται να ψάχνεις κρυμμένα
νοήματα και υπονοούμενα και υπόρρητα πράγματα γενικώς υπό, κι αυτό είναι που
τους κάνει βαρετούς. Πράγματι, να σου λέει κάτι κάποιος και να το εννοεί, να μη
σε κολακεύει, να μη σε χαϊδεύει, να μη σε κοροϊδεύει. Βαρετό.
Λένε ότι οι προτεστάντες κάπως έχουν συνδυάσει την έννοια
της δουλειάς με τη θρησκεία, ότι θεωρούν ευλαβές και απαραίτητο για έναν ευσεβή
βίο να στρατεύονται ως εργαζόμενοι στην κοινωνία και να εργάζονται με όλες τις
δυνάμεις τους, δίνοντας στη δουλειά τον καλύτερο εαυτό τους. Είναι αυστηροί και
οικονόμοι, έως τσιγκούνηδες, τρώνε πατάτες με μαϊντανό μέσα στα πιο ακριβά τους
σκεύη, βάζουν και λίγο βούτυρο, χάλι μαύρο δηλαδή, είναι αυστηροί, ανελέητοι,
αντιπαθείς. Τίμιοι. Αφήνουν τα παράθυρά
τους χωρίς κουρτίνες για να μπορούν όλοι να βλέπουν πως δεν έχουν να κρύψουν
τίποτε.
Γενικά υποτίθεται ότι εμείς οι Έλληνες δεν μπορούμε καθόλου
να ανεχτούμε αυτή τη νοοτροπία. Θέλουμε ανθρώπους θερμούς, εκδηλωτικούς,
φιλόξενους, να σφάζουν αρνιά για το τραπέζι που μας υποδέχεται, να τάζουν
λαγούς με πετραχήλια για την εξουσία που ζητούν ως πολιτικοί. Και είμαστε
διατεθειμένοι να ανεχτούμε τις μικρές παρασπονδίες τους όταν τελικά την κατακτούν,
την εξουσία. Να μη διορίσει ο χριστιανός και πέντε- δέκα συγγενείς; Ε, γιατί
σκοτώθηκε να βγει; Αφού είχε τη μαγκιά να κερδίσει, ας σεβαστούμε τη δεινότητά του.
Ας διορίσει κι όσους θέλει, έτσι κάνουν όλοι. Δεν είναι πια πολίτης κανονικός,
γίνεται κάτι παραπάνω, ας ξοδέψει μερικά εκατομμύρια. Κι εμείς ως πολίτες να
συνεχίσουμε την προσπάθεια να ξεφύγουμε από τη μανία της εφορίας να εισπράττει
ποσοστά από κάθε τι που κερδίζουμε.
Νομίζω ότι δεν αντέχω άλλο αυτό το περίπλοκο σύστημα. Φέρτε μου έναν προτεστάντη, να είναι με τις προδιαγραφές της φήμης του. Με παράθυρα χωρίς κουρτίνες. Να λέει αυτό που σκέφτεται και να μην εννοεί τίποτε άλλο. Να θεωρεί την οικονομία απαραίτητη, ειδικά στα λεφτά του κράτους, αυτά που τα σκορπίζουν με τόση άνεση οι κιμπάρηδες οι δικοί μας. Τσιγκούνη, χωρίς ευφράδεια, αντιπαθητικό, στεγνό, αυστηρό, χωρίς επικοινωνιακό χάρισμα. Κι ας με βάλετε να τρώω εγώ τις πατάτες με το μαϊντανό και λίγο βούτυρο για έναν ολόκληρο χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου