Μπλε γραμμές

Ούτε και μέτρησα πόσα άρθρα είδα για το στολισμό με μπλε γραμμές της Βασιλίσσης Σοφίας. Στο μεταξύ, αν και βασιλικής κοψιάς ελόγου μου, αδιαμφισβητήτως, ομολογώ ότι άλλες μπλε γραμμές σκεφτόμουν καθώς έβλεπα όλη αυτή την αναστάτωση, και δεν εννοώ της σημαίας τις ρίγες, ούτε την αιγιαλίτιδα ζώνη, αλλά κάτι πολύ πιο πεζό και πολύ πιο βαθύ μπλε με την αμερικανομουσική έννοια, μελαγχολικό δηλαδή, κάτι απευθυνόμενο σε πεζούς κυριολεκτικά, άσχετα αν στο βάθος αν απευθύνεται εντέλει σε κάτι άλλο.

Κάτι μπλε γραμμές λεωφορείων, τις θυμάστε; Ή, έστω, γραμμές μπλε λεωφορείων; Άνθρωποι του λόγου, των λέξεων και των παραγράφων, συνάδελφοι των στηλών και των στυλών, είμαι άραγε η τελευταία των Μοϊκανών που χρησιμοποιεί αυτό το μέσο; Εσείς πώς κυκλοφορείτε στην ένδοξη πρωτεύουσα,  με γιωταχί, μηχανάκια, ελικόπτερα; Δεν αναγκεύεστε ποτέ να μπείτε στα μυστηριώδη και μελαγχολικά μπλε λεωφορεία;

Καθώς λοιπόν το πανελλήνιο παθιαζόταν με τις μπλε γραμμές των φώτων της βασιλίσσης, δυο μπλε γραμμές μειώνονταν και συγχωνεύονταν σιωπηλά και σε γενική αδιαφορία, μήνες μετά που είχαν τα δρομολόγια τους αραιώσει έως αχρηστεύσεως. Είναι αυτή η πολιτική κατάργησης τους; Πρώτα αραιώνουν, ύστερα κονταίνουν, ύστερα καταργούνται διότι, πράγματι, κανείς δεν τα χρειάζεται όταν περνούν κάθε μια ώρα, κανείς δεν τα περιμένει, οπότε δεν στριμώχνονται οι επιβάτες, ως οφείλουν. Ήταν το 022 και το 060 που παρακούοντας στην αναρχική προτροπή «Όποιος θέλει να κάνει την Κυψέλη Κολωνάκι, να πάει στο Κολωνάκι»,  ένωναν  Κυψέλη με Κολωνάκι, οποίον θράσος! Και τώρα πάει η μία ως Ακαδημία, κι ή άλλη ξεκινά από την Ακαδημία, χωρίσαμε τα τσανάκια μας. Παίρνεις το ένα που περνάει κάθε μισή ώρα, φτάνεις στην Ακαδημία, περιμένεις το άλλο που περνάει κάθε μια ώρα, και πας στο Κολωνάκι. Τέλεια.

Τι άνθρωποι είμαστε εμείς που χρησιμοποιούμε λεωφορεία; Εξωγήινοι επισκέπτες; Γιατί κανέναν δεν συγκινούν τα πάθη μας; Γιατί κάθε μέρα βασανιζόμαστε σιωπηλά κι ουδείς ποτέ εμπνέεται να γράψει, να φωνάξει, να ρωτήσει, να κάνει ρεπορτάζ, να πει μια γνώμη; Σε ποια σφαίρα ζούμε; Σε ποιο παράλληλο σύμπαν; Πότε θα γίνει θέμα και συζήτηση, πότε θα ανάψει η κουβέντα για το χάλι των συγκοινωνιών;

Κοιτώ το όνομα του υπουργού, Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα, τον ατέλειωτο έχουν τα ξαδέρφια, ίσως λοιπόν ως διακύβευμα της πολιτικής του καρριέρας να καταδεχτεί κάποιος κάπου κάποτε να μιλήσει για συγκοινωνίες! Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει!