Παρομοιώσεις και μεταφορές

-Τι συμβαίνει με τα λεωφορεία, με ρωτάει η γυναίκα που λειώνουμε δίπλα- δίπλα από τη ζέστη στη στάση. Τα έχουν αραιώσει;

-Θα ήθελα να ξέρω, της απαντώ, και κοιταζόμαστε σα δυο χαζές, με κατανόηση. Ή με απογοήτευση. Πώς κοιτάζονται δυο χρήστες λεωφορείων που δεν ξέρουν γιατί ταλαιπωρούνται; Παρομοιώσεις υπάρχουν. Λεωφορεία δεν υπάρχουν.

Ή, μπορεί και να υπάρχουν. Ποιος ξέρει; Μπορεί να είναι ακριβά τα ανταλλακτικά, ή να μην τα δίνουν για επισκευή. Ρεπορτάζ δεν κάνει κανείς για τέτοια τετριμμένα θέματα. Έχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά ν’ ασχοληθούν. Τι είπε η Φώφη στον Τσίπρα; Το πρόφερε σωστά; Τι ευχήθηκε ο Τσίπρας στον Θεοδωράκη; Κι εκείνος πώς αντέδρασε; Θα καλύψει τον Καμμένο; Αυτό είναι όντως κρίσιμο. Υπομονή, όταν περάσουν τα κρίσιμα, θα μάθουμε και τα τετριμμένα.

Μα όλα είναι κρίσιμα, κάθε μέρα, τι λένε, τι κάνουν οι πολιτικοί. Όχι το γιατί τα σκουπίδια δεν μαζεύονται. Τριάντα χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι στους Δήμους απεργούν είτε Χριστούγεννα, είτε καλοκαίρι με καύσωνα, οι ΧΥΤΑ δεν γίνονται, η ανακύκλωση δεν προχωρά, κλπ. Αλλά δεν είναι συνταρακτικό το πράγμα, το έχουμε συνηθίσει, κάποια λύση θα βρεθεί. Οι πολιτικοί δεν θα τη βρουν, γιατί ενώ ασχολούμαστε μαζί τους νυχθημερόν, αυτοί δεν ασχολούνται με τις δουλειές τους. Κι αν θέλει κάποιος να κάνει ρεπορτάζ, μήπως πέσει στη λεγόμενη μαφία των σκουπιδιών; Έγινε μαφία επειδή την ονόμασαν έτσι, ή είναι στ’ αλήθεια; Είναι σχήμα λόγου, μεταφορά; Από σχήματα λόγου πάμε καλά, είναι βέβαιο.

Η δημοσιογραφία έχει γίνει ένα μεγάλο ρεάλιτι, όπου παρακολουθούμε μέρα νύχτα τους παίχτες, τι λένε, τι φοράνε, πώς μιλάνε, πώς δεν μιλάνε, τι υπονοούν. Υποτίθεται ότι τους εκλέγουμε για να  λύνουν τα προβλήματα, όμως  έχουμε ξεπεράσει τα προβλήματα, και υφιστάμεθα τα νέα που δημιουργούν. Μόνο δείχτε μας τι κάνουν και τι λένε. Με ρεάλιτι ξεχνιόμαστε. Και τα θέματα που έχουν αναδειχτεί, το περίφημο μνημόνιο ας πούμε, που για χάρη του κάηκε το πελεκούδι, αφεαυτού μοιάζει πολύ βαρετή ιστορία. Καλύτερο ένα Καστελλόριζο, ένα Σύνταγμα (και δυο και τρία και τέσσερα) πολλές μολότοφ, πολύ βαριά συνθήματα, κρεμάλες που γίνονται γραβάτες που δεν φοριούνται κλπ κλπ. Οι πολιτικοί το ξέρουν, μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει να παρακολουθούμε τους ίδιους, παρά να σπαζοκεφαλιάζουμε με τα έργα τους.

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα γνήσια ριάλιτι, και γνωρίζουμε και καναν άνθρωπο εκτός πολιτικής, κανα νέο και ωραίο, με χτισμένους μυς, δίπλα σε παραλίες.