Koρίτσια και κλαριά

Στην καινουργιοστρωμένη αλέα του πάρκου κάνουν βόλτα δυο οικογένειες μουσουλμανικές. Οι γυναίκες φοράνε μαντίλα, τα κορίτσια που έχουν μπει στην εφηβεία επίσης. Εφηβεία μεν, αλλά είναι ακόμα τόσο μικρά, ασχημάτιστα κορμάκια και γελαστά προσωπάκια υπονομεύουν τη σεμνότητα της μαντίλας. Παίζουν μπάλα, μαντιλοφορούσες μικρές και μη, ένα σμάρι αγόρια και κορίτσια. Κάποια στιγμή την κλωτσάει ένα πιτσιρίκι ψηλά, μπλέκεται η μπάλα στα γυμνά κλαριά της ακακίας και μένει εκεί. Μια πλαστική παλιόμπαλα είναι, τα παιδιά όμως τη θέλουν διακαώς, να συνεχίσουν το παιχνίδι. Προσπαθούν να κουνήσουν τον κορμό, τίποτε. Ένα από τα μαντιλοφορεμένα κορίτσια σκαρφαλώνει στο δέντρο. Φοράει τζιν, τα καταφέρνει, με δυο κινήσεις βρίσκεται ανάμεσα στα κλαριά. Της φωνάζουν από κάτω, οι γονείς ανησυχούν, η μπάλα είναι μακριά, στα ακριανά κλωνάρια, δεν τη φτάνει. Στέκονται μερικοί περαστικοί και σχολιάζουν, θα σκοτωθεί παρατηρεί κάποιος. Αλλά η μικρή δε σκοτώνεται, τινάζει τα κλαριά, τρικυμίζει το δέντρο, φτάνει η κίνηση στη μπάλα και την ελευθερώνει. Χειροκροτήματα, ζητωκραυγές. Το κορίτσι γελάει θριαμβευτικά, της λένε όλοι μπράβο, αρχίζει να κατεβαίνει. Σε κάθε κίνηση κάποιο αδέσποτο κλαρί της πιάνει τη μαντίλα, την επαναφέρει στη θέση της, την ξανατραβάει το κλαρί. Πηδάει κάτω από αρκετά ψηλά, χειροκροτούμε όλοι, εκείνη γελάει τρισευτυχισμένη, ταχτοποιεί λίγο τα τσουλούφια που ξέφυγαν, το δέσιμο της μαντίλας που διαλύθηκε, τρέχει πίσω από τα πιτσιρίκια που κυνηγάνε τη μπάλα.

  Συνεχίζω τον περίπατο προς το κέντρο, που είναι έρημο, Κυριακή πρωί γαρ. Οι συμπολίτες δραπετεύουν σε μέρη θεραπευτικά που θα  βοηθήσουν να αντέξουν το μαρτύριο της αθηναϊκής εβδομάδας. Ανεβαίνω τη Σκουφά, κατεβαίνω τη Δημοκρίτου, πέφτουν τα μάτια μου σε ένα μπαλκόνι γεμάτο γλάστρες όπου στέκεται ένα άγαλμα κοριτσιού, μια αρχαϊκή κόρη, αντίγραφο ενός πολύ γνωστού γλυπτού, κοιτάζοντας το δρόμο. Είναι σα να βλέπω την ίδια σκηνή ξανά, το μικρό κατόρθωμα του κοριτσιού έγινε κιόλας έργο τέχνης, σύνθεση με τίτλο «Κορίτσι σε κλαριά» Δυο τουρίστες πίσω μου παρακολουθούν το βλέμμα μου, βγάζουν τη φωτογραφική τους μηχανή και απαθανατίζουν το αντίγραφο.

Στα ΝΕΑ: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4620176