Η χαρά των παιδιών

Τόσες γιορτές και πανηγύρια πια, λες και θα καλοκαίριαζε την επόμενη των Χριστουγέννων, ενώ επισήμως χειμωνιάζει. Και να λείπει κάτι συνεχώς, η γιαγιά, ή απλώς η εμπιστοσύνη προς το ανθρώπινο γένος. Πόσο δύσκολο να ευχαριστηθούμε εμείς οι δυτικοί. Μελαγχολούμε μέσα στην αφθονία. Απαράδεκτοι. Σκεφτείτε τί τραβάει τόσος κόσμος για να φτάσει στις ευρωπαϊκές ακτές, για να μελαγχολεί παρέα.

Βγαίνω βόλτα να με χτυπήσει αέρας στο πάρκο, να συνέλθω από την κραιπάλη του πακέτου και της πιατέλας, αλλά πού να βρεις ησυχία: έχει έρθει το ενιαύσιο παζάρι, ευτυχώς αραιωμένα φέτος περίπτερα, τραινάκια κούνιες, αυτοκινητάκια, ό,τι μπορεί να εγγυηθεί φτήνια και κακογουστιά. Διασχίζω μουτρωμένη τη φωτεινή αλέα, αποφασισμένη να σνομπάρω τα πάντα, με καθυστερεί το πλήθος. Ένα παιδάκι σκυμμένο στα παιχνίδια διαλέγει με τις ώρες, ενώ η μαμά του παζαρεύει ήδη με τον πωλητή. Μετανάστες μαμά και πωλητής, αλλά από άλλες χώρες, αναγκαστικά ελληνικά συνεννοούνται. Χωρίς να θέλω με πιάνει ενδιαφέρον για την επιλογή του παιδιού, έχει τόσο σοβαρό ύφος, σα να παίζεται κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή του ανάμεσα στα κουτιά με τις πλαστικούρες. Σκύβω κι εγώ άθελα μου, τον βλέπω να σηκώνει αποφασιστικά ένα κουτί απ’ αυτά που είναι σα βιτρινούλες, πλαστικό μπροστά, χαρτόνι πίσω, να το δείχνει στη μαμά του.

-Αυτό!

-Είσαι σίγουρος; Εκείνη έχει τις αμφιβολίες της

-Ναι, επιμένει χαμηλώνοντας με σοβαρότητα τα μακριά του τσίνορα.

Η μαμά αναστενάζει. Εγώ αγωνιώ, θα το πάρει το παιχνίδι;

-Τι είναι; Υποκύπτω στον πειρασμό να ρωτήσω.

Το σηκώνει και το δείχνει.  Χελωνονιντζάκια.  Υπάρχουν ακόμα! Άρεσαν τόσο στα παιδιά μου, νόμιζα όμως πως είχαν ξεπεραστεί. Ακόμα κρατάνε.

Η μαμά πληρώνει, κι απομακρύνεται με το θησαυρό αγκαλιά, μέσα στη χαρά. Πλησιάζει ο επόμενος πελάτης, κοριτσάκια κι αγοράκια με τα μάτια λαμπερά, όλο λαχτάρα, ρουφώντας την ατμόσφαιρα της γιορτής, με τις επιθυμίες έτοιμες να εκδηλωθούν. Α, η χαρά των παιδιών τι όμορφη που είναι!

Θυμάμαι, ο πατέρας μου με πήγαινε σε παρόμοιο πανηγύρι πάγκων όταν ήμουν πολύ μικρή, κι η ευτυχία να του τραβάω το χέρι και να του δείχνω παιχνίδια, αφήνοντας το φως να με ζεσταίνει. ήταν από τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή μου. Έφτασαν ως εδώ με μύρια βάσανα οι γείτονες μας, αλλά βρήκαν το σωστό λιμάνι. Μια αλέα με πάγκους φωτισμένη στη χειμωνιάτικη νύχτα, η ευρωπαϊκή μας αγκαλιά, ο θησαυρός μας.