Κενά Δημοτικού

 Τα δίδυμα της γειτόνισσας πήγαν φέτος νηπιαγωγείο κι εκείνη αναζητεί επειγόντως σχολείο για τον εαυτό της. Πώς θα παρακολουθήσω τα παιδιά μου από του χρόνου, αναρωτιέται με αγωνία. Η αδερφή της προσπαθεί μάταια να την παρηγορήσει. Θα μάθεις μαζί τους, της λέει, αλλά εκείνη είναι σοφότερη και δεν την πιστεύει. Αν και ζει μόνο πέντε χρόνια στην Ελλάδα, έχει καταλάβει περισσότερα για το εκπαιδευτικό σύστημα από πολλούς άλλους απονήρευτους γονείς που νομίζουν ότι θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο κι εκεί θα μάθουν γράμματα. Βλέπει καλά ότι τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Δεν βοηθούν απλώς οι γονείς το παιδί για το σχολείο, στην πραγματικότητα είναι οι ουσιαστικοί εκπαιδευτές σε ένα σύστημα όπου το σχολείο βγάζει απλώς φετφάδες ύλης. Αν οι γονείς δεν είναι σε θέση να συμπαρίστανται καθημερινά στον αγώνα παρακολούθησης αυτής της ύλης, το παιδί είναι χαμένο. Αποκτά τα περίφημα «κενά» τα οποία μεγαλώνουν όσο περνούν τα χρόνια και στο Λύκειο δεν καλύπτονται με τίποτε.

Ισως αυτοί που ονόμασα απονήρευτους γονείς να είναι ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι. Κατά βάθος όλοι ξέρουν την απλή αλήθεια, ότι αν δεν μπορείς να διαβάζεις με τα παιδιά, ή να τους παρέχεις βοηθούς στο διάβασμα, ουσιαστικά δεν καταφέρνουν να τελειώσουν σχολείο, εκτός αν είναι κάποια σπάνια ταλέντα, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοια πια. Από την Α' Δημοτικού ώς το Λύκειο τα παιδιά χρειάζονται ενισχυτική διδασκαλία, βοήθεια, διευκρινίσεις, ιδιαίτερα μαθήματα. Στην ουσία τα παιδιά των μορφωμένων ανθρώπων μπορούν να μορφωθούν, οι δικοί τους γονείς έχουν τα μέσα να καταλάβουν τις ανάγκες τους και να τις εξυπηρετήσουν. Δεν είναι πια το μέσο κοινωνικής ανόδου το σχολείο, αλλά κοινωνικής καθήλωσης. Πότε έγινε αυτό και πόσο φταίνε οι δάσκαλοι, οι γονείς, το κράτος, δεν το βρίσκει εύκολα κανείς.

Πώς να βοηθήσω τη μητέρα των δίδυμων που δεν έχει πουθενά να παρακολουθήσει έκτακτα μαθήματα επιμόρφωσης για στήριξη παιδιών Α' Δημοτικού; Αν καταφέρουν τα παιδιά να είναι επιμελή στο Δημοτικό, μπορεί να κάνει μετά αιτήσεις σε ξένα σχολεία, όπως η Αφγανή μητέρα στη Λέσβο που έγραψε σε πρεσβείες κι ύστερα σε ξένα σχολεία ώσπου βρέθηκε υποτροφία για τη μαθήτρια κόρη της από τη Βοστόνη. Της το λέω για να χαρεί, αλλά το κενό της στήριξης στο Δημοτικό πώς να το καλύψει;