Μύθοι και απομυθοποίηση

Παρηγορητική η επέτειος της επανάστασης μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη χρονιά. Βιβλία, άρθρα, εκπομπές, συνεντεύξεις, μουσική και υπέροχες εικόνες βοηθούν να εμπεδωθεί το αίσθημα του ανήκειν, επιπλέον να διευρύνουμε τις γνώσεις μας και να απομυθοποιήσουμε όσους μύθους μας έχουν απομείνει. Ας πούμε, η γιορτή του Ευαγγελισμού, υποθέτω ότι δεν υπάρχει κανείς να μην άκουσε φέτος, χρονιά τέτοιας εμβάθυνσης στην Ιστορία, ότι δεν συνέπεσε με την κήρυξη της Επανάστασης το 1821. Όλοι πια το είπαν και το ξαναείπαν, και το εξήγησαν, και το ανέλυσαν, η κατάλυση κι η ανάλυση του θρύλου έγινε κομμάτι του. Έχουμε εθνική γιορτή για κάτι που δεν έγινε, το ξέρουμε όλοι, ωστόσο κρατάμε τη γιορτή στην ίδια μέρα, για λόγους θρησκευτικούς και ίσως πραγματιστικούς. Καλύτερα να ξέρεις το στήσιμο ενός συμβόλου σε όλες τις λεπτομέρειες, σαν σκηνογράφος που σε συνεπαίρνει η δουλειά σου και παρασέρνεσαι να τη θεωρείς αληθινή, ενώ μόνος σου έστησες τα χάρτινα σπίτια, παρά να γιορτάζεις πρώτα αθώα στο σχολείο κι η αλήθεια να σε σοκάρει σαν σκάνδαλο μεγαλώνοντας, και να σε βάζει στον πειρασμό να την αποκηρύξεις. Έτσι από την αρχή μαθαίνεις την ανάγκη για συμβιβασμούς ακριβώς τη στιγμή του μεγαλύτερου ξεσηκωμού. Η φιλελεύθερη επανάσταση έπρεπε να συμβιβαστεί με την εκκλησία που υπήρξε αντιπρόσωπος της εξουσίας για τέσσερεις αιώνες. Επαναστατικό, κι ας μην κράτησε, γρήγορα σταμάτησαν οι συμβιβασμοί και άρχισαν οι εμφύλιοι, οι οποίοι δείχνουν την αξία των συμβιβασμών. Κι αυτό το μάθαμε, τουλάχιστον σαν Ιστορία. Χρήσιμες γνώσεις που θα συνοδεύουν στο εξής τις επετείους, και δεν θα ξαναγυρίσουμε στο φοβερό κιτς και το κάλπικο συναίσθημα των παιδικών μας χρόνων.

Μου άρεσαν πολύ και οι στολές, ελπίζω η Γιάννα Αγγελοπούλου να συνεχίσει να φορά από μια διαφορετική σε κάθε ευκαιρία. Έψαξα να βρω κι εγώ τις δικές μου, είχα αγοράσει σε παλαιοπωλεία κάτι σεγκούνια και κάτι χρυσοκεντημένα γιλέκα, ξεσήκωσα το σπίτι και δεν τα βρήκα πουθενά, τα φύλαξα τόσο προσεχτικά που εξαφανίστηκαν. Θα έβγαινα βόλτα στο πάρκο, φτάνει να μου χωρούσαν ακόμα. Εκεί που μαθαίνουν τάι- τσι, αφρικάνικους χορούς, στροφές σε ρόδα, καποέιρα, περνά -περνά η μέλισσα, που τραγουδάν ρεμπέτικα και παίζουν κρουστά, θα περνούσα κι εγώ ανέμελα με τη σατέν μου, την τριμμένη Αμαλία, να χαιρετήσω τη Μαντώ Μαυρογένους, μαρμάρινη φρεσκοπλυμένη, την μαντιλοφορούσα Μπουλουμπίνα, να χαμογελάσω και στις άλλες μαντιλοφορούσες, ντυμένες εθνικές ενδυμασίες αγνώστων εθνών, χωρίς λόγια.