Αθλητικά παπούτσια

Ξύπνησα την ημέρα της Γυναίκας, παγκόσμια και διεθνή ημέρα, με μια παράξενη εικόνα καρφωμένη στο μυαλό μου, ίσως υπόλειμμα ονείρων. Τα πόδια της μαμάς μου γυμνά, με τα δαχτυλάκια πιεσμένα το ένα στο άλλο, κοκκινισμένα, παραμορφωμένα από τα τακούνια της νιότης της, με το κότσι να την πονάει και να μη μπορεί να βολευτεί κανένα παπούτσι στα γεράματα. Έφταιγε το κουτσομπολιό στο διαδίκτυο για τα αθλητικά παπούτσια που φόρεσε η πρόεδρος της Δημοκρατίας στη Ρόδο, θυμήθηκα που είχα πάει κι εγώ πριν λίγο καιρό στην παλιά πόλη της Ρόδου, με αθλητικά μεν αλλά χωρίς πλατιά αερόσολα και είχα δεινοπαθήσει, θέλει ειδικό εξοπλισμό το λιθόστρωτο της υπέροχης πόλης. Μάλλον παρεισέφρησαν στα όνειρά μου ιστορίες από  βιβλία για Κινέζες που τύλιγαν τα πόδια τους από μικρές ώστε να μη μεγαλώσουν, της Περλ Μπακ ήταν; Θυμάμαι ότι είχα τότε σκεφτεί πόσο τυχερές ήμασταν εμείς οι δυτικές του εικοστού αιώνα και δη του δεύτερου μισού που όχι μόνο δεν χρειαζόταν να τυλίγουμε τα πόδια μας αλλά μπορούσαμε και να μη φοράμε τακούνια, όπως οι μαμάδες μας.

Έκτοτε τα προνόμια μας διευρύνθηκαν, τα αθλητικά, μαλακά, ανατομικά παπούτσια βελτιώθηκαν, ενώ ταυτόχρονα υψώνονταν και τα τακούνια για τις γυμνασμένες, ή μάλλον τις ειδικά εκπαιδευμένες που μπορούσαν να τα φορούν. Η μόδα χωρίστηκε στα δυο, στις φιλόδοξες δουλειές  τα ψηλά τακούνια έγιναν ένα είδος πρόκλησης, μονάδα μέτρησης φιλοδοξίας. Στις ελεύθερες ώρες και στο σπίτι βέβαια, ή στο πάρκο μπορείς να φοράς τα σούπερ βολικά αθλητικά, αλλά η ισορροπία στα τακούνια έγινε κάτι σαν φαλλικό σύμβολο, ισορροπώ εδώ πάνω άρα θα ισορροπώ και παραπάνω, επίσης, κρατάω στιλέτο.

Μπορεί να υπερβάλλω από ζήλεια, πάντα θαύμαζα τις γυναίκες που κατάφερναν να στέκονται με κομψότητα και να μη φοβούνται τα ψηλοτάκουνα, όπως θαυμάζω πολλές δεξιότητες, το χορό της κοιλιάς, τις ανάποδες στάσεις στη γιόγκα, την αντοχή των δρομέων. Είναι γεμάτη ταλέντα η ανθρωπότητα, μπορείς να γυρίζεις με το στόμα ανοιχτό δια βίου, πράγμα που εφαρμόζω.  Γυρίζω όσο μπορώ, αλλά ποτέ με τακούνια.  Ο κομφορμισμός που παραμόρφωσε τα πόδια των μανάδων μας δεν πρόκειται να επιστρέψει. Ας ψηλώνουν τα τακούνια, ας ενισχύονται οι αερόσολες  κι η καθεμιά ας αναμετράται με το γούστο, τις ικανότητες και την αισθητική της.

Τούτου λεχθέντος, τα αθλητικά έχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, ειδικά για τα ροδιακά λιθόστρωτα και τις αθηναϊκές πλάκες πεζοδρομίου.