Γράφουν για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ότι "διέψευσε απόλυτα τις προσδοκίες των ανθρώπων που την πίστεψαν".
Μέσα μου ψιθυρίζω, ευτυχώς. Ισως ο Τσίπρας έκανε εκείνη στροφή τέσσερα χρόνια πριν πείθοντας τον εαυτό του ότι κάνει κάτι σαν στρατηγική υποχώρηση, ότι χειρίζεται τις συγκυρίες. Αυτό ήταν αρκετό για να θεωρηθεί από τους Ευρωπαίους συννενοήσιμος, να ρίξει μια γέφυρα προς το μέρος τους. Αυτή η γέφυρα μας ενδιαφέρει εμάς. Δεν πήδηξε στο γκρεμό τότε, έκανε ένα βήμα πίσω, κρατήθηκε. Κατάλαβε ίσως ότι δεν έχει δικαίωμα να φέρει τέτοια καταστροφή σαν αυτή που ετοιμαζόταν να κάνει, με τον Βαρουφάκη σημαιοφόρο. Ή μπορεί και να φοβήθηκε, να σκέφτηκε τις συνέπειες για το άτομό του. Σε κάθε περίπτωση τη γλιτώσαμε τότε στο παρατρίχα, κι αυτή η στροφή για την οποία τον χλεύασαν δεξιοί κι αριστεροί, διότι έχουμε καλλιεργήσει και θαυμασμό στην αυτοκαταστροφή, τα Κούγκια και τους Ζαλόγγους στην εθνική μας κουλτούρα, είναι για μένα η στιγμή του μεγαλείου του, του όποιου μεγαλείου. Μετά προσπάθησε όπως όπως να απολαύσει τους καρπούς της υποχώρησης, την εξουσία με τα πολλά της αγαθά, μπουρδουκλώνοντας μάλλον αποτελεσματικά τις ιδεολογίες, τις διακηρύξεις, και τις υποδόριες αντιλήψεις για τους στρατηγικούς ελιγμούς όπου ξεγελάς τον εχθρό, κλπ.
Οι προσδοκίες των ανθρώπων που τον πίστεψαν θα πρέπει να συζητηθούν ξανά και ξανά, μας περιμένουν στη γωνία.
Μέσα μου ψιθυρίζω, ευτυχώς. Ισως ο Τσίπρας έκανε εκείνη στροφή τέσσερα χρόνια πριν πείθοντας τον εαυτό του ότι κάνει κάτι σαν στρατηγική υποχώρηση, ότι χειρίζεται τις συγκυρίες. Αυτό ήταν αρκετό για να θεωρηθεί από τους Ευρωπαίους συννενοήσιμος, να ρίξει μια γέφυρα προς το μέρος τους. Αυτή η γέφυρα μας ενδιαφέρει εμάς. Δεν πήδηξε στο γκρεμό τότε, έκανε ένα βήμα πίσω, κρατήθηκε. Κατάλαβε ίσως ότι δεν έχει δικαίωμα να φέρει τέτοια καταστροφή σαν αυτή που ετοιμαζόταν να κάνει, με τον Βαρουφάκη σημαιοφόρο. Ή μπορεί και να φοβήθηκε, να σκέφτηκε τις συνέπειες για το άτομό του. Σε κάθε περίπτωση τη γλιτώσαμε τότε στο παρατρίχα, κι αυτή η στροφή για την οποία τον χλεύασαν δεξιοί κι αριστεροί, διότι έχουμε καλλιεργήσει και θαυμασμό στην αυτοκαταστροφή, τα Κούγκια και τους Ζαλόγγους στην εθνική μας κουλτούρα, είναι για μένα η στιγμή του μεγαλείου του, του όποιου μεγαλείου. Μετά προσπάθησε όπως όπως να απολαύσει τους καρπούς της υποχώρησης, την εξουσία με τα πολλά της αγαθά, μπουρδουκλώνοντας μάλλον αποτελεσματικά τις ιδεολογίες, τις διακηρύξεις, και τις υποδόριες αντιλήψεις για τους στρατηγικούς ελιγμούς όπου ξεγελάς τον εχθρό, κλπ.
Οι προσδοκίες των ανθρώπων που τον πίστεψαν θα πρέπει να συζητηθούν ξανά και ξανά, μας περιμένουν στη γωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου