Τα παιδιά βγήκαν στο Σύνταγµα κρατώντας ταµπέλα «Δωρεάν Αγκαλιές». Αν ήθελες πήγαινες και τους αγκάλιαζες.
Μετάφραση του Free hugs. Θα µεταφραζόταν και «ελεύθερες αγκαλιές», ή «αγκαλιές έτσι χωρίς πρόγραµµα», «αγκαλιές χωρίς λόγο». Υποτίθεται ότι πάντα δωρεάν είναι οι αγκαλιές, ή το κόστος δεν αποτιµάται. Βέβαια η λέξη δωρεάν υποδεικνύει την αξία τους. Θα ήταν ακριβές αν δεν ήταν δωρεάν, οπότε ξανασκέψου όλες τις αγκαλιές της ζωής σου, µήπως είσαι πλούσιος και δεν το ξέρεις;
Μου αρέσουν αυτές οι φιλοσοφικές δράσεις, αλλά διστάζω να πέσω στην αγκαλιά των νεαρών παιδιών. Η αγκαλιά, πώς να το κάνουµε, χρειάζεται έναν βαθµό εξοικείωσης. Οπως τα φιλιά στο µάγουλο. Στη Γαλλία όταν συστήνεσαι φιλιέσαι τρεις φορές. Για µήνες, όταν σπούδαζα εκεί, στεκόµουν παγερή, να αποθαρρύνω τέτοια φιλιά. Οι άλλοι πάγωναν ακόµα περισσότερο όταν έλεγα πως είµαι Ελληνίδα. Σκόνη έκανα τον µύθο θερµότητας των Ελλήνων. Πιστεύω πως οι Ελληνες είµαστε επιφυλακτικοί άνθρωποι. Δεν κατάλαβα ποτέ πώς βγάλαµε φήµη θερµών. Η µόνη εξήγηση είναι ο Ζορµπάς, ο οποίος όµως, µάθαµε τελικά, ήταν Σλαβοµακεδόνας. Πάντα τα εθνικά κλισέ είναι ιστορίες παρεξηγήσεων.
Χαζεύω ένα τέταρτο τα νεαρά παιδιά να γελάνε αγκαλιάζοντας περαστικούς πιο τολµηρούς από µένα. Μελετάω τις αντιδράσεις, τον δισταγµό, την απόφαση, τα γέλια. Εχει ρίσκο να αγκαλιάζεις αγνώστους;
Ανταλλάσσεις κύτταρα σε τόσο λίγο χρόνο; Παραβιάζεται κάτι ιδιωτικό που το θέλεις ανέγγιχτο; Βρίσκεις µια ευχαρίστηση που οφείλεις αµέσως να αρνηθείς;
Γιατί µας παιδεύουν έτσι τα νεαρά παιδιά στις πλατείες;
Ζήλεψα κοιτώντας, πήγα κι εγώ σε µια αγκαλιά για µισό δευτερόλεπτο. Φαντάσµατα οικειότητας, γνωριµιών, σχέσεων και προσδοκιών πέρασαν από τις µασχάλες µου κι ελευθερώθηκαν αµέσως. Μόλις ξεµάκρυνα µε αγκάλιασε µια αόρατη µελαγχολία.
Γύρισα σπίτι να κρατήσω τον σκύλο µου αγκαλιά κατά βούληση. Εντελώς δωρεάν.
Μετάφραση του Free hugs. Θα µεταφραζόταν και «ελεύθερες αγκαλιές», ή «αγκαλιές έτσι χωρίς πρόγραµµα», «αγκαλιές χωρίς λόγο». Υποτίθεται ότι πάντα δωρεάν είναι οι αγκαλιές, ή το κόστος δεν αποτιµάται. Βέβαια η λέξη δωρεάν υποδεικνύει την αξία τους. Θα ήταν ακριβές αν δεν ήταν δωρεάν, οπότε ξανασκέψου όλες τις αγκαλιές της ζωής σου, µήπως είσαι πλούσιος και δεν το ξέρεις;
Μου αρέσουν αυτές οι φιλοσοφικές δράσεις, αλλά διστάζω να πέσω στην αγκαλιά των νεαρών παιδιών. Η αγκαλιά, πώς να το κάνουµε, χρειάζεται έναν βαθµό εξοικείωσης. Οπως τα φιλιά στο µάγουλο. Στη Γαλλία όταν συστήνεσαι φιλιέσαι τρεις φορές. Για µήνες, όταν σπούδαζα εκεί, στεκόµουν παγερή, να αποθαρρύνω τέτοια φιλιά. Οι άλλοι πάγωναν ακόµα περισσότερο όταν έλεγα πως είµαι Ελληνίδα. Σκόνη έκανα τον µύθο θερµότητας των Ελλήνων. Πιστεύω πως οι Ελληνες είµαστε επιφυλακτικοί άνθρωποι. Δεν κατάλαβα ποτέ πώς βγάλαµε φήµη θερµών. Η µόνη εξήγηση είναι ο Ζορµπάς, ο οποίος όµως, µάθαµε τελικά, ήταν Σλαβοµακεδόνας. Πάντα τα εθνικά κλισέ είναι ιστορίες παρεξηγήσεων.
Χαζεύω ένα τέταρτο τα νεαρά παιδιά να γελάνε αγκαλιάζοντας περαστικούς πιο τολµηρούς από µένα. Μελετάω τις αντιδράσεις, τον δισταγµό, την απόφαση, τα γέλια. Εχει ρίσκο να αγκαλιάζεις αγνώστους;
Ανταλλάσσεις κύτταρα σε τόσο λίγο χρόνο; Παραβιάζεται κάτι ιδιωτικό που το θέλεις ανέγγιχτο; Βρίσκεις µια ευχαρίστηση που οφείλεις αµέσως να αρνηθείς;
Γιατί µας παιδεύουν έτσι τα νεαρά παιδιά στις πλατείες;
Ζήλεψα κοιτώντας, πήγα κι εγώ σε µια αγκαλιά για µισό δευτερόλεπτο. Φαντάσµατα οικειότητας, γνωριµιών, σχέσεων και προσδοκιών πέρασαν από τις µασχάλες µου κι ελευθερώθηκαν αµέσως. Μόλις ξεµάκρυνα µε αγκάλιασε µια αόρατη µελαγχολία.
Γύρισα σπίτι να κρατήσω τον σκύλο µου αγκαλιά κατά βούληση. Εντελώς δωρεάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου