Αυτήν τη νεαρή κοπέλα, φωτογραφία στα χθεσινά «ΝΕΑ», την λένε Μοσέν, που είναι εύκολο.
Επώνυµο Αµπντελχοσεϊνί, που είναι δύσκολο. Ακόµα πιο δύσκολο να κοιτάξεις αυτό το πρόσωπο, ένα κορίτσι µε γυαλιά, προσεγµένα φρύδια και ανταύγειες στα µαλλιά, που έχει ράψει τα χείλια του µε δυο µαύρες κλωστές, σαν να είναι πληγή που δεν πρέπει να ανοίξει. Πριν από είκοσι χρόνια το είχαν κάνει κάποιοι κρατούµενοι σε φυλακές αυτό, σε ένδειξη διαµαρτυρίας. Μας συγκινούσε τότε το ραµµένο στόµα, στο µεταξύ είναι που πάθαµε κάτι σαν αναισθησία; Η Μοσέν το κάνει για να της δώσει η Ελλάδα πολιτικό άσυλο.
Περνάνε οι ηµέρες, άσυλο δεν δίνουµε, τα χείλη µένουν έτσι.
Κοριτσάκι, θέλω να πω στη Μοσέν, µη ράβεις έτσι τα χείλη σου, σε ικετεύω. Δεν έπρεπε να το ξεκινήσεις αυτό καθόλου. Γιατί σε άφησαν; Δεν είχες φίλους από δω, να σου πουν ότι…
δεν; Δεν, εδώ εµείς, δεν.
Δεν συγκινούµαστε, πώς το λένε; Μην κυκλοφορείς και φωτογραφίζεσαι έτσι, µας αναγκάζεις να γίνουµε κι άλλο ασυγκίνητοι. Δεν ευκαιρούµε, έχουµε προβλήµατα, µας µειώνουν τους µισθούς, µπαίνουµε σε ύφεση και, επιπλέον, ο πρωθυπουργός σας είναι αντιαµερικανός. Μη µας σπρώχνεις στον πάτο της µικρότητας µε πράξεις εναντίον του εαυτού σου. Δεν θα κερδίσεις τίποτα κι εµείς θα χάσουµε τα τελευταία µας κουρέλια προσχηµάτων, πως είµαστε άνθρωποι λέει, πως ξέρουµε από διώξεις. Δεν µας φτάνουν οι µετανάστες, που αρρωσταίνουν κι επιβαρύνουν το Σύστηµα Υγείας µας (το οποίο τους περιθάλπει αντί να τους αφήνει να πεθαίνουν στον δρόµο), δεν µας φτάνει που οι πολιτικοί µας µιλάνε σαν να έπρεπε να γίνεται αυτό, έρχεσαι κι εσύ µε ραµµένο στόµα; Μα, δεν µας λυπάσαι; Εµείς να σε λυπηθούµε πρέπει; Είσαι σίγουρη;
https://www.tanea.gr/2010/10/20/opinions/analwsima-mosen-a-pntelxoseini-xwris-asylo/
Επώνυµο Αµπντελχοσεϊνί, που είναι δύσκολο. Ακόµα πιο δύσκολο να κοιτάξεις αυτό το πρόσωπο, ένα κορίτσι µε γυαλιά, προσεγµένα φρύδια και ανταύγειες στα µαλλιά, που έχει ράψει τα χείλια του µε δυο µαύρες κλωστές, σαν να είναι πληγή που δεν πρέπει να ανοίξει. Πριν από είκοσι χρόνια το είχαν κάνει κάποιοι κρατούµενοι σε φυλακές αυτό, σε ένδειξη διαµαρτυρίας. Μας συγκινούσε τότε το ραµµένο στόµα, στο µεταξύ είναι που πάθαµε κάτι σαν αναισθησία; Η Μοσέν το κάνει για να της δώσει η Ελλάδα πολιτικό άσυλο.
Περνάνε οι ηµέρες, άσυλο δεν δίνουµε, τα χείλη µένουν έτσι.
δεν; Δεν, εδώ εµείς, δεν.
Δεν συγκινούµαστε, πώς το λένε; Μην κυκλοφορείς και φωτογραφίζεσαι έτσι, µας αναγκάζεις να γίνουµε κι άλλο ασυγκίνητοι. Δεν ευκαιρούµε, έχουµε προβλήµατα, µας µειώνουν τους µισθούς, µπαίνουµε σε ύφεση και, επιπλέον, ο πρωθυπουργός σας είναι αντιαµερικανός. Μη µας σπρώχνεις στον πάτο της µικρότητας µε πράξεις εναντίον του εαυτού σου. Δεν θα κερδίσεις τίποτα κι εµείς θα χάσουµε τα τελευταία µας κουρέλια προσχηµάτων, πως είµαστε άνθρωποι λέει, πως ξέρουµε από διώξεις. Δεν µας φτάνουν οι µετανάστες, που αρρωσταίνουν κι επιβαρύνουν το Σύστηµα Υγείας µας (το οποίο τους περιθάλπει αντί να τους αφήνει να πεθαίνουν στον δρόµο), δεν µας φτάνει που οι πολιτικοί µας µιλάνε σαν να έπρεπε να γίνεται αυτό, έρχεσαι κι εσύ µε ραµµένο στόµα; Μα, δεν µας λυπάσαι; Εµείς να σε λυπηθούµε πρέπει; Είσαι σίγουρη;
https://www.tanea.gr/2010/10/20/opinions/analwsima-mosen-a-pntelxoseini-xwris-asylo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου