Είχε νόημα η ουτοπία;

Τώρα, σήμερα, εμείς περνάμε μια συνηθισμένη Τρίτη κι οι πολίτες των ΗΠΑ ζουν κάτι πολύ ξεχωριστό και πρωτόγνωρο, ομολογώ τους ζηλεύω. Μπορεί να έφτασαν εκεί που βρίσκονται από απελπισία, από την οικονομική κρίση και τα οκτώ χρόνια Μπους, αλλά το σοκολατί πρόσωπο της ελπίδας στις εκλογές αυτές θα πρέπει να τους δίνει φτερά. Και δίνει σε όλους μας φτερά. Μπορεί να μην κάνει θαύματα ο Ομπάμα αν βγει, πρέπει να τα βγάλει πέρα με την κατάσταση που θα βρει, η πραγματικότητα θα προσγειώσει σίγουρα πολλές προσδοκίες. Όμως η δική του εκλογή θα είναι το θαύμα. Μπορεί να μην είναι πια υπερδύναμη, οι ΗΠΑ, να μη ρυθμίζει ολομόναχη τις τύχες του πλανήτη, στο κάτω- κάτω αυτό ποτέ δεν συνέβη στ΄ αλήθεια, όμως ακόμα ό,τι συμβαίνει εκεί έχει μεγάλη επιρροή σε όλο τον κόσμο. Τα σύμβολα που παράγει μπολιάζουν κι αλλάζουν κάθε ανθρώπινο πλάσμα στη γη. Είναι μέγας παραγωγός εικόνων, πέρα από οτιδήποτε άλλο, εξάγει ιστορίες και παραμύθια, αλήθειες και ψέματα, ιδέες κάθε είδους, αριστουργήματα και ανοησίες περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Και με τον Ομπάμα απέδειξε ότι μπορεί να κάνει τις ιδέες πράξη. Κέρδισαν την πραγμάτωση των ιδεών τους οι Αμερικάνοι, κι αυτό το κέρδος το προσφέρουν στον κόσμο ολόκληρο. Δεν πήγαν τσάμπα οι νόμοι, οι θεσμοί, τα άρθρα για την ισότητα, δεν πήγαν χαμένοι οι αγώνες κατά του ρατσισμού. Είχαν δίκιο όσοι πίστεψαν στην ουτοπία της ισότητας, των ευκαιριών, στην πλήρη κατάργηση των διακρίσεων. Μπορεί όντως ένας μαύρος να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Δεν έγινε σε μια μέρα, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα η προσπάθεια, δεν αφορά όλον τον κόσμο, δεν έλυσε τα προβλήματα, δεν κατάργησε όλες τις διακρίσεις. Αλλά είχε περιεχόμενο, το απέδειξε, και συνεχίζει ακόμα.

https://www.tanea.gr/2008/11/04/opinions/analwsima-eixe-noima-i-oytopia/