«Σε περίπτωση νίκης του Ολυμπιακού επί της Μάντσεστερ, θα προσφερθεί δωρεάν την Πέμπτη στις 14.45 μπουτάκι γεμιστό σε όσους προσέλθουν στην πλατεία» Στη βιτρίνα του φούρνου, υπήρχε κολλημένο το χαρτάκι, ως την προηγούμενη Τετάρτη το βράδυ, που έγινε το μέγα ματς Η πλατεία είναι η Αγίου Γεωργίου, μικρή, αποπνιχτική, στενεία θα έπρεπε να τη λένε. Ωστόσο μοιράζεται με την Εξαρχείων το ζευγάρι από κείνα τα μπρούτζινα συμπλέγματα ερωτιδέων, που υποβαστάζουν τέσερεις δημόσιες λάμπες. Στα Εξάρχεια είναι όλες σπασμένες, στην Κυψέλη όλες γερές, αν και κατακουτσουλημένες. Το σουβλατζήδικο δεν απλώνει τραπεζάκια έξω. Κάθονται στα παγκάκια παρέες παππούδων από μακρινά μέρη που μιλάνε γλώσσες ακατάληπτες, γελούν μεταξύ τους. Στο καρτοτηλέφωνο περιμένουν ουρά, νέες γυναίκες των πρώην ανατολικών χωρών που μετατοπίζονται δυτικά μαζί με τις γεωλογικές πλάκες. Και οι χώρες και οι γυναίκες. Τα βράδυα παίζουν ποδόσφαιρο τα πιτσιρίκια στον μικρό ελεύθερο χώρο, μπροστά στην εκκλησία. Αυτά μιλάνε ελληνικά, την ελληνική κοινή. Τη νέα κοινή. Περνάμε βιαστικά πάντα εμείς οι ντόπιοι, είμαστε οι πιο απόμακροι. Αλλά το γεμιστό μπουτάκι μας σταμάτησε. Τι μπουτάκι θα ήταν, τι γέμιση θα περιείχε και πώς θα γινόταν το σερβίρισμα; Τάβλες και πάγκοι; Ίσως και χοροί. Πανηγύρι στην πλατεία. Συναδέλφωση νοτίων Ευρωπαίων με Αφρικανούς, Ασιάτες, κι εκπροσώπους του πρώην υπαρκτού που θέλουν απλώς να υπάρξουν, εις βάρος των Αγγλοσαξώνων της Μάντσεστερ και κυρίως επί τη βάσει της κρεοφαγίας. Μέσα στην περιρέουσα ατμόσφαιρα ευαισθησίας προς τις χώρες του Τρίτου κόσμου, ο κιμπάρης φούρναρης θα δίδασκε χειροπιαστή φιλοξενία και ελληνική κουζίνα. Τι κρίμα! Ήταν ανάγκη να χάσει κι αυτός ο Ολυμπιακός;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
-
Από τη δεκαετία του 1970, που τέλειωσα τις δευτεροβάθμιες σπουδές μου, δεν καταλαβαίναμε γιατί μαθαίναμε λατινικά. «Θα σας χρειαστούν στ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου