Πλατεία Πρωτομαγιάς με χαρταετούς
Αυτή η πλατεία είναι αντικειμενικά άσχημη, ξεχασμένη και μουτζουρωμένη, ωστόσο μου φάνηκε χτες το ωραιότερο μέρος της Αθήνας, έτσι καθώς μαζεψε τους μετανάστες όλων των χρωμάτων στο πέταγμα χαρταϊτών, αυτή την ακαταμάχητη δραστηριότητα. Κάθε οικογένεια πάλευε μόνη της βέβαια, πότε μαμά, πότε παππούς, πατέρας, θείος, μερικά μέλη απλώς χάζευαν τις προσπάθειες, αλλά ηταν κοινή η χαρά, κι όταν μπλέκονταν οι σπάγκοι γελούσαν όλοι. Τους διέτρεχε η ένταση, θα τα κατάφερναν να τον υψώσουν τον αητό, θα νικούσε για μια φορά η απλή ανθρώπινη επινόηση τους νόμους της βαρύτητας και μερικούς ακόμα, κι ήταν τόσο ευτυχισμένα τα παιδιά και τόσο συγκινητικοί οι μεγάλοι που προσπαθούσαν ενίοτε αδέξια, που πέταξα κι εγώ για λίγο εκεί ψηλά μαζί με τον Σούπερμαν, ή έστω, όπως λέει ο Ντίνος, τον Κάπταιν Αμέρικα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου