Δυστύχημα στα Τέμπη

 Έχουμε σκάσει από στεναχώρια και θυμό γιατί το ξέρουμε από καιρό, με τη συσωρευμένη εμπειρία ή με πληροφορίες που ξεχάστηκαν γιατί σωρεύτηκαν επάνω τους αλλες παρόμοιες, ότι η δημόσια περιουσία στην Ελλάδα, τα τραινα, οι δρόμοι, τα λεωφορεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, ολ αυτά που θα έπρεπε να εξυπηρετούν τους πολίτες, που τα πληρώνουμε ακριβά, με τιμές Σουηδίας, όλα, το ξέρουμε, το ζούμε, τα αντιμετωπίζουν σαν λάφυρο οι πολιτικοί, κι όσο μπορούν τα ξεζουμίζουν, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το μέλλον και την ύπαρξη τους. Τα τραινα δε, που δεν τα χρησιμοποιεί κι όλος ο κόσμος, τα χρησιμοποιούν οι πιο σιωπηλοί από τους πολίτες, οι πιο νέοι, οι πιο φτωχοί, τα έχουν ρημάξει κανονικά. Τα τραινα που πτώχευσε η χώρα για να τα φτιαξει ο Τρικουπης. Χωρίς περίσκεψη και αιδω, καταργήθηκαν οι γραμμές, λεηλατήθηκαν οι σταθμοί, θλίψη και ρημάδια έχουν γίνει παντού, χρόνια τώρα. Κι όταν επεκτείνεται μια νοοτροπία κι όλοι απαξιώνουν τη δουλειά τους την ίδια, το λειτούργημα τους, αφήνεσαι στο ρεύμα αυτό, στην παρακμή.

Έχουμε αρρωστήσει από στεναχώρια και θυμό, γιατί ξέρουμε ότι θα μας περάσει σε λίγες μέρες. Θα λέμε πάλι ότι ζούμε στην ωραιότερη χώρα και θα ασχολούμαστε με τα καραγκιοζιλίκια του ενός και του άλλου πολιτικάντη. Αυτή είναι η μαύρη απελπισία μας

Για χρόνια πιστεύαμε ότι δεν δίνονται αρκετά χρήματα και εγκαταλείπονται τα τραίνα. Με την κρίση μάθαμε ότι δίνονταν χρήματα, αλλά κάπου χάνονταν στο δρόμο. Το σκάνδαλο των τραίνων δεν ερευνήθηκε ποτέ σε βάθος, ούτε καν σε επιφάνεια. Είναι αβάσταχτος ο πόνος σήμερα, σέρνει μαζί τη μοιραία παραίτηση κράτους και πολίτη από τους ρόλους τους.

All reacti