Hλεκτρονικοί αντικατοπρισμοί

 Πήρα φόρα και μπήκα στο 550 για Χαλάνδρι. Δηλαδή πήρα φόρα να διαβάζω την πινακίδα, τι μ’ έπιασε; Αυτή την ηλεκτρονική πινακίδα που δείχνει τις στάσεις και τη διαδρομή. Δεν ξέρω γιατί, αφού είναι γνωστή η διαδρομή, μηχανικά την κάνω. Έλλειψη εμπιστοσύνης, αμηχανία, ζέστη; Έφταιγε που γύρισα από το πρώτο ταξίδι πέντε ημερών στο εξωτερικό και ήταν σα να λείπω χρόνια; Μου είχε γίνει συνήθεια εκεί στα ξένα να διαβάζω ηλεκτρονικούς πίνακες και να βρίσκω το δρόμο μου, συνήθεια που δεν είχα προλάβει να κόψω. Τέλος πάντων, σα να μη γνώριζα τα κτίρια της Κηφισίας, έπιασα να διαβάζω. Άγιος Σώστης, έγραφε ο ηλεκτρονικός πίνακας, Εφέσου, Κυανούς Σταυρός… Εκεί στον Κυανό σταυρό μπερδεύτηκα. Σα να ήμουν ο Κυάνου Ρηβς και είχα μπει στο λεωφορείο για Χαλάνδρι. Ζεματούσαν κι οι παλιές λαμαρίνες, πολύ θέλει ο άνθρωπος; Στροφή Νέας Σμύρνης, Σκρα… θεέ μου, ανάποδα πηγαίνω. Η στροφή Νέας Σμύρνης δεν είναι στο Χαλάνδρι. Κρύος ιδρώτας με έλουσε από την κορφή ως τα νύχια. Πώς θα γυρίσω πίσω τώρα; Πού βρίσκομαι;

Για λίγα λεπτά κοίταξα με πανικό τους νεαρούς που συγκεντρώνονταν στα κινητά τους, ελπίζοντας ότι κάποιος θα με λυπόταν. Τι να ρωτούσα; Πώς στρίβεις για Νέα Σμύρνη από το Χαλάνδρι; Υπάρχει κάποιος τρόπος να πηγαίνεις από το ένα προάστειο στο άλλο. Κατά προτίμηση να μην περνάει από το Σύνταγμα, όπου κινδυνεύεις να πέσεις σε αγώνα μπιτς βόλεϊ επί άμμου φερτής με κερκίδες φερτές μέσα στο λιοπύρι, ειδικό σπορ αντοχής, που δεν αντέχεται. Θαύματα κάνει ο δήμαρχος μας, δεν είναι για εδώ αυτός, όπως λέγαμε μικρά παιδιά για τους σπουδαίους τύπους. Είναι για κάπου καλύτερα. Αλλά μπορεί να μας αρέσει αυτό ακριβώς, η ανάταση πάνω από την πεζή καθημερινότητα, διάολε, εδώ είναι το Υγεία, τι Ωνάσειο μου λες; Ανάποδα πάει η διαδρομή στον ηλεκτρονικό πίνακα. Σκέψου να ήμουν τουρίστας και να περίμενα να βρω το Ολυμπιακό Στάδιο. Ευτυχώς που είμαι ντόπια. Τουλάχιστον ξέρω τη γλώσσα, τι Υγεία, τι Ωνάσειο, την υγειά μας να’ χουμε, αφήστε με κοντά στα επείγοντα, θα εξηγήσω σε κάποιον. Ελπίζω δηλαδή. Ίσως αυτή να είναι η τελευταία αυταπάτη στα νέα ελληνικά, ότι μπορούμε να εξηγήσουμε το πρόβλημα μας και να βρεθεί αυτί να καταλάβει.

Λίγο κράτησε ο πανικός, συνήλθα. Σωστά πήγαινα. Το όνομα των στάσεων δεν είναι η ψυχή τους. Ούτε καν το σώμα τους.