Πιθανές διαταράξεις

Παλιά υπήρχε ένα περίπτερο αναψυχής στην εθνική οδό προς Θεσσαλονίκη, το μαγαζί πουλούσε μόνο μπακλαβαδάκια σε ατομικές συσκευασίες, αλλά σταματούσα όποτε μπορούσα για να δω λίγο τη θέα. Ήταν σε ένα λοφάκι απέναντι από τη βόρεια Εύβοια, έβλεπες σε όλο του το μεγαλείο το δασωμένο βουνό, παρθένο δάσος, σχεδόν ντρεπόσουν από εκείνη την ανεμπόδιστη θέα στην ομορφιά του. Δεν είχα πάει ποτέ στη βόρεια Εύβοια. Μου έλεγαν οι φίλοι πόσο ωραία είναι κι όλο έλεγα ότι πρέπει να κάνω ένα ταξίδι, να γυρίσω λίγο από χωριό σε χωριό και ιδανικά χωρίς πρόγραμμα, να βρω μονοπάτια και να χωθώ στα δάση. Τα τελευταία χρόνια είχε εγκαταλειφθεί το περίπτερο, έριχνα βλέμματα βιαστικά προς το πράσινο βουνό οδηγώντας, κάποτε θα το επισκεφτώ, υποσχόμουν στον εαυτό μου. Πάει τώρα.  

Λες κι ήταν υπερβολικά ωραίο αυτό το βουνό, λες κι ήταν και υπερβολικά εκτεθειμένο στα βλέμματα μας, των κινούμενων στην ηπειρωτική γραμμή της Εθνικής, βιαστικοί, άλλου κόσμου κάτοικοι. Δυσπρόσιτο κι από τους πυροσβέστες. Δείτε τους ήρωες, έγραφε ένα ρεπορτάζ με φωτογραφίες, αλλά δεν έβλεπες ήρωες, έβλεπες κούραση, αμηχανία και απόγνωση. Τι να σου κάνει κι ο ηρωισμός αν δεν έχει εργαλεία, εκπαίδευση και τρόπους; Η φωτιά προχωρά σταθερά και ανίκητα. Αλίμονο σε όσους έχουν ανάγκη από ήρωες. Εμείς εδώ έχουμε ανάγκη από ήρωες, αλλά κι αυτοί ακόμα χρειάζονται άλλου είδους προετοιμασία.

Το μυστικό είναι βέβαια ότι οι ήρωες δεν επαρκούν. Όταν φουντώνουν οι φλόγες έχουν ήδη περάσει πολλοί μη ήρωες με την ανεμελιά τους, τα σκουπίδια τους, τα ξερά τους χόρτα, το θυμό τους που μπορεί να γίνει εμπρηστικός, αφού καίγοντας έρχεται η όρεξη. Υπάρχουν και αυτοί, εμπρηστές χωρίς αιτία.  

Οπότε, η πολιτική αντιπαράθεση γύρω από τις φωτιές είναι εξαιρετικά χρήσιμη για όλους. Βρίζοντας οι μεν τους δε, θα καλλιεργήσουμε το πνεύμα της άμιλλας και θα ξεχαστούμε. Για να μπορέσουμε να ζήσουμε χωρίς μεγάλες διαταράξεις και άβολες αλλαγές στην καθημερινότητα, να φανατιστούμε και να συνεχίσουμε, με τα σκουπίδια παντού, την ανεμελιά, το μίσος στο δημόσιο χώρο, όλη αυτή τη μοναδική κουλτούρα μας. Φαντάζεστε  να αλλάζουμε συνήθειες, να πρέπει να καθαρίσουν οι Δήμοι τα ξερά, τώρα μέσα στη ζέστη, μέσα στις διακοπές; Και πού να τα πάνε τα σκουπίδια; Πού να τρέχουν; Θα κερδίσουν μήπως ψήφους έτσι; Το ένα φέρνει τ’ άλλο, γι αυτό καλύτερα θεωρίες και καυγάδες.