Οικοδέσποινες

Κάποτε οι άνθρωποι δεν είχαν τζάμια, ούτε καν συρόμενες πόρτες να τις τραβήξουν να αφήνουν τον τρελό νοτιά απέξω. Τουλάχιστον εμείς έχουμε. Τον αφήνουμε να λυσσομανάει και να ξεσπάει πάνω τους, σαν εκδίκηση του γκρι απέναντι στα τραγουδισμένα χρώματα του φθινοπώρου. Από την πολλή παρατήρηση των καιρικών φαινομένων τους τελευταίους μήνες, ειδικά πίσω από τα προστατευτικά τζάμια, έχουν αρχίσει παράξενες ιδέες να μου έρχονται απρόσκλητες. Ίσως να είναι όλοι οι φόβοι που κρατούσα επιμελώς έξω από τη ζωή μου και τις σκέψεις μου με διαρκή δράση, ή κάτι που της έμοιαζε. Τώρα που αναγκαστικά η δράση σταμάτησε, ή έστω το σούρτα- φέρτα που έμοιαζε με δράση, ο νοτιάς νοτίζει. Σα να με ξέβρασε σε άγνωστες ακτές μαζί με τα εξαιρετικής ακριβείας όργανα μου που αποδείχτηκαν μη ανθεκτικά σ’ αυτόν τον παράλογο άνεμο.

Είναι που μοιάζουν με τιμωρία για τις αμαρτίες μας οι επιδημίες. Το έιτζ λες και τιμωρούσε την ερωτική απελευθέρωση της γενιάς μου, ο κόβιντ λες και τιμωρεί ξανά την ίδια γενιά για τις απολαύσεις της εκτός οικίας, τις γυναίκες κυρίως. Λες και βάλθηκε να εκδικηθεί όλες τις γυναικοπαρέες που γέμιζαν τις ταβέρνες, τα πούλμαν ημερήσιων εκδρομών, τις διαλέξεις περί παντός επιστητού, τις ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες, τα μαθήματα χορού και ξένων γλωσσών, τις αίθουσες συναυλιών και παραστάσεων, τις εθελοντικές πρωτοβουλίες. Να γυρίσετε στις κουζίνες σας κυρίες μου, να μάθετε να μαγειρεύετε, να ξαναγίνετε οικοδέσποινες. Μάλιστα. Το κάναμε με το παραπάνω, τι πίτες, τι ψωμιά, τι συνταγές μαγειρικής εκτελέστηκαν, τι σπίτια καθαρίστηκαν εκ βάθρων, μπαούλα άνοιξαν, προίκες ξεδιπλώθηκαν και ξαναδιπλώθηκαν, κιλίμια αερίστηκαν, ασημικά γυαλίστηκαν και ξαναμαυρίσανε, γράμματα διαβάστηκαν από τα περασμένα χρόνια που γράφαμε γράμματα, και ξαναμπήκαν στα κουτιά τους. Μαζεύτηκαν τα χειμωνιάτικα σχολαστικά και τα ξαναβρίσκουμε μπροστά μας άφθονα, υπερβολικές ποσότητες ρούχων για βόλτες, για εμφανίσεις, για συγχρωτισμούς. Κάπως μας κοιτάνε περίεργα όλες αυτές οι ανενεργές εκδοχές του εαυτού μας.  Από παντού, από τα γράμματα, τα ασημικά, τη ντουλάπα, το νεροχύτη. Η αναμέτρηση με τον οίκο φτάνει στα όρια της και κάνει γκελ σε απολογισμούς.

Ευτυχώς η επιστήμη κοιτάζει μπροστά όσο εμείς τραβιόμαστε με τ’ αγκάθια του παρελθόντος.

Ήρθε ο μήνας της γιορτής, ετοιμάζονται πυρετωδώς τα εμβόλια, δεν θα έχουμε ποιο να πρωτοδιαλέξουμε. Κι η Ε. Ε. Αγιοβασίλης, θα πάρει για όλους.  Δεν ήμασταν καλά παιδιά, αλλά δεν πειράζει.