Προπόνηση για Μαραθώνιο

Έχω κάτι φίλους που τρέχουν στο Μαραθώνιο και πολύ τους θαυμάζω. Εγώ δεν μπορώ να τρέξω πάνω από είκοσι δευτερόλεπτα συνεχόμενα, αλλά συζητώντας μαζί τους αποφάσισα να βάλω στόχο το ένα ολόκληρο λεπτό. Όσο περνάει ο καιρός όμως, ενώ εγώ προσπαθώ να φτάσω το λεπτό, εκείνοι μειώνουν το Μαραθώνιο. Από σαράντα τόσα χιλιόμετρα, αρχίζουν να τρέχουν Μαραθωνίους των είκοσι, των δέκα, των πέντε χιλιομέτρων. Αυτό το κάνουν συνήθως Κυριακή, κι όσο μειώνονται τα χιλιόμετρα τόσο αυξάνονται οι φίλοι, και μη φίλοι ομοίως, που τρέχουν στους κυριακάτικους Μαραθωνίους. Και τόσο αυξάνονται οι Κυριακές του τρεξίματος.

Έχω κάτι άλλους φίλους που συνήθιζαν να τρώνε την Κυριακή με την οικογένεια τους. Ακόμα δεν είναι οι ίδιοι που τρέχουν στους μαραθωνίους, αλλά νομίζω πρέπει να γίνουν, ειδικά όταν οι οικογένειες μένουν στην άλλη άκρη της Αθήνας και πρέπει να διασχίσουν το κέντρο της πόλης, το οποίο είναι κλειστό για τ’ αυτοκίνητα, διότι πρέπει να τρέχουν οι μαραθωνοδρόμοι. Αν δεν μπορείς να διασχίσεις την πόλη με άλλο τρόπο παρά με τα πόδια, ο Μαραθώνιος είναι μια λύση. Ευτυχώς η δική μου οικογένεια μένει κοντά, γιατί υποπτεύομαι ότι θ’ αργήσω πολύ να φτάσω να τρέχω ένα ολόκληρο λεπτό. Προπονούμαι στο πάρκο μας, το Πεδίο του Άρεως, όπου δεν ξέρω γιατί δεν τρέχουν ποτέ οι Μαραθωνοδρόμοι. Υποπτεύομαι ότι ο Μαραθώνιος είναι κάτι σαν διαδήλωση, το να διακόπτεις την κυκλοφορία των αυτοκινήτων ανεβάζει την αδρεναλίνη, ακριβώς όπως και όταν διαδηλώνεις. Είσαι στο κέντρο, σε βλέπουν, σε υπολογίζουν, οδηγοί ξεφυσούν κλεισμένοι στ’ αυτοκίνητα τους, έχει άλλη αξία αυτό. Αν οι οργανωτές αποφάσιζαν να οργανώσουν τον Μαραθώνιο στο Πεδίο του Άρεως, θα ήταν κάπως παράμερα το συμβάν, δεν θα είχε το ίδιο βάρος, κι ας διψάει το καημένο το πάρκο μας για ανθρώπινη παρουσία. Πόσο θα ζωντάνευε και θα αποκτούσε νόημα αν έβλεπε δρομείς να διαβαίνουν κάτω από τις μουριές που αρχίζουν να πετάνε φύλλα. Αλλά αυτό φαίνεται δεν είναι αρκετά φιγουράτο.

Περιμένοντας τον Μαραθώνιο να μικρύνει κι άλλο και να καταλάβει όλο και περισσότερες Κυριακές, συνεχίζω καλού- κακού την προπόνηση. Κι ό,τι πιάσουμε.