Αφωνία

Ο γιατρός απεφάνθη "οξεία λαρυγγίτιδα" και διέταξε πλήρη αφωνία. "Πώς καταφέρατε να κρυολογήσετε έτσι μέσα στο κατακαλόκαιρο;" ρώτησε, αλλά λόγω αφωνίας δεν πήρε απάντηση. Λες και δεν ξέρει. Λες και δεν έχει περπατήσει ποτέ του στους δρόμους που αχνίζουν, όχι μόνο από τη ζέστη που συσσωρεύεται στην άσφαλτο, αλλά κι από αυτή που διώχνουν προς το δρόμο τα κλιματιζόμενα κτίρια. Λες και το δικό του κεφάλι δεν ίδρωσε ποτέ από το πέρασμα έστω εκατό μέτρων στον κοινό μας αυτό χώρο, που χωρίζει τους ιδιωτικούς. Δεν έχει ποτέ αγωνιστεί να κινηθεί δέκα λεπτά στο φούρνο των πεζοδρομίων, να φτάσει με κομμένη την ανάσα, και να ανοίξει ξαφνικά μια πόρτα μαγαζιού ας πούμε και να μπει μέσα. Να μπει μέσα με ιδρωμένο κεφάλι και να ξαναβγεί έξω με παγωμένο και πιασμένο κεφάλι. Και πού να μπει και σε σούπερ μάρκετ και να πλησιάσει τα ψυγεία. Εκεί ο ιδρώτας εξαερώνεται απ' ευθείας σε νιφάδες. Δεν του έχει τύχει λεωφορείο που αξιοποιεί πλήρως τον κλιματισμό και κανονικά πρέπει να φοράς ζακέτα μέσα, κι όχι το τιραντέ του καλοκαιριού. Κυκλοφορει με γιώτα χι προφανώς, κι ίσως ούτε σε τράπεζα χρειάζεται να πηγαίνει, όπου κάνει το κρύο της αρκούδας, για να μπορούν οι υπάλληλοι να κυκλοφορούν με σακκάκι και γραβάτα, 'από σεβασμό στον πελάτη' όπως μου εξήγησαν μια φορά. Δεν έχει σημασία αν πλευριτώσει ο πελάτης, φτάνει να σε  βλέπει με γραβάτα. Αυτό θα πει σεβασμός. Κάπως θα τα καταφέρνει ίσως ο γιατρός, και αποφεύγει αυτές τις ανθυγιεινές θερμοκρασιακές αντιθέσεις. Θα παρκάρει πάντα στα υπόγεια των μαγαζιών, θα κυκλοφορεί πάντα εντός. Πώς το ξέρει άραγε όμως ότι έξω κάνει ζέστη; Το ακούει στις ειδήσεις;