Έζησε πολυτελώς

Στο ραδιόφωνο άκουσα τον θάνατο του Άγγελου Ελεφάντη, στην εκπομπή των Κανέλλη- Κασιμάτη. Οι οποίοι, αφού τίμησαν τη μνήμη του με σύντομη αναφορά στη ζωή και το έργο του, τόνισαν ότι έζησε με συνέπεια στις ιδέες του, χωρίς ποτέ να πλουτίσει από την εκδοτική του δραστηριότητα. Και "βέβαια είναι παράδειγμα προς αποφυγήν" κατέληξε ο  κ.Κασιμάτης, το να μην μπορείς να πλουτίζεις δηλαδή, να πεθαίνεις φτωχός. Θυμήθηκα τον Άγγελο εκείνη τη στιγμή να βγαίνει μεσημέρι από το παλιό κτίριο όπου ήταν τα γραφεία του Πολίτη, ένα σπίτι από τα λίγα στην Πλάκα, στην οδό Κέκροπος, για μια βόλτα στη γειτονιά, ένα ούζο, μια συζήτηση. Είχα βρεθεί μερικές φορές στην παρέα του, το θεωρούσα προνόμιο. Μάζευε γύρω του κόσμο, ήταν τόσο θαυμάσιος ομιλητής, είχε συνεχώς ακροατήριο.
Υπήρχαν πάντα άνθρωποι που τον στήριζαν, βοηθούσαν το περιοδικό, κατέβαζαν ιδέες κάθε τόσο για να λυθούν τα οικονομικά προβλήματα, τα οποία δεν λύνονταν ποτέ. Σέρνονταν κι αυτά μαζί του, ασήμαντα μπροστά στα άλλα τα σημαντικά που τον απασχολούσαν, και που, επιτρέψτε μου την έκφραση, που τον κοσμούσαν.
Φτωχός ο Ελεφάντης; Σε μένα, πριν τρεις δεκαετίες, είχε φανεί πλούσιος και αξιοζήλευτος. Έζησε πολυτελώς στα ωραιότερα κτίρια της Αθήνας, τι πειράζει που δεν μπορούσε να τα επισκευάσει; Είναι μια πολυτέλεια κι αυτό, να βιώνεις τη φθορά των ωραίων κτιρίων Γοήτευσε όλα τα σκεπτόμενα μυαλά, τους ανθρώπους που σπάνε το κεφάλι τους για την πολιτική και την κοινωνία, έκανε τους γραφιάδες να τον σκέφτονται, να υπολογίζουν τη γνώμη του, εκπαίδευσε πένες και εκμαίευσε ιδέες. Παντρεύτηκε μια από τις ωραιότερες γυναίκες που κυκλοφορούσαν στην ΑΘήνα, τραγουδισμένη. Έζησε όπως ήθελε, χάρηκα αυτά που μετρούσαν για κείνον, αγαπημένος, και ασυμβίβαστος.
Ποιος πάμπολουτος, ποιος Κροίσος είχε ποτέ τέτοια ζωή;