Οι ερμηνείες της κίνησης του Αχμαντινετζάντ, να αφήσει ελεύθερους τους Βρετανούς για τα γενέθλια του Μωάμεθ, ή το Πάσχα, ή κάτι παρεμφερές, είναι χρήσιμες, αλλά τι τα θέλετε;
Μπροστά στα ευτυχισμένα πρόσωπα των νεαρών, οι αναλύσεις είναι φτωχές.
Ό,τι και να πουν και να γράψουν οι γνώστες της περιοχής, υπάρχει κάτι που η κοινή γνώμη, δυτική και δυτικότερη, βόρεια, νότια και ανατολική, εκτιμά πέρα από λόγια και λογική. Είναι η αλληλεγγύη του είδους, αν δεν υπήρχε δεν θα είχε ο άνθρωπος κατέβει από τα δέντρα, βγει από τις σπηλιές, περπατήσει σε δυο πόδια.
Όταν ένας ευτυχισμένος Βρετανός φωτογραφίζεται γελαστός επειδή γλίτωσε τη ζωή και την ελευθερία του, όποιο δίποδο άπτερο τον βλέπει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου δεν μπορεί παρά να νιώσει κάτι από το φτερούγισμα της χαράς του, βαθιά μέσα στα σπλάγχνα.
Δεν είμαστε απολύτως άπτερα, τα δίποδα. Το λένε ανθρωπισμό επίσης, αξία της ζωής ή, σε πιο πολιτική γλώσσα, διπλωματική οδό.
Στην προηγούμενη γιορτή, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, δεν δόθηκε χάρη στον Σαντάμ και τους θεατές του παγκόσμιου χωριού. Δεν είναι το ίδιο, φυσικά και βέβαια, αλλά κάτι έχασαν αυτοί που δεν έδωσαν τότε τη χάρη και κάτι κερδίζει ο Αχμαντινετζάντ τώρα που βρήκε λύση στο αδιέξοδο, άσχετα αν το είχε ο ίδιος δημιουργήσει. Πολλοί δημιουργούν μόνοι τους αδιέξοδα και πέφτουν μέσα τελικά μαζί με τα θύματά τους. Αυτός τη σκαπούλαρε μεγαλοπρεπώς και κέρδισε τον θαυμασμό μας. Έτσι, παρεμπιπτόντως, μαζί με αυγά και κουνελάκια, πήρε θέση στο Πάσχα κι αυτή η αλεπουδίσια φάτσα του Ιρανού δημαγωγού, το πονηρό χαμόγελο έστειλε μήνυμα σε όλη την ανθρωπότητα, δεν είμαι το τέρας που νομίζετε, είμαστε άνθρωποι κι εμείς. Μεγάλη νίκη.
https://www.tanea.gr/2007/04/10/opinions/analwsima-pasxa-a-la-iranika/
Μπροστά στα ευτυχισμένα πρόσωπα των νεαρών, οι αναλύσεις είναι φτωχές.
Ό,τι και να πουν και να γράψουν οι γνώστες της περιοχής, υπάρχει κάτι που η κοινή γνώμη, δυτική και δυτικότερη, βόρεια, νότια και ανατολική, εκτιμά πέρα από λόγια και λογική. Είναι η αλληλεγγύη του είδους, αν δεν υπήρχε δεν θα είχε ο άνθρωπος κατέβει από τα δέντρα, βγει από τις σπηλιές, περπατήσει σε δυο πόδια.
Όταν ένας ευτυχισμένος Βρετανός φωτογραφίζεται γελαστός επειδή γλίτωσε τη ζωή και την ελευθερία του, όποιο δίποδο άπτερο τον βλέπει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου δεν μπορεί παρά να νιώσει κάτι από το φτερούγισμα της χαράς του, βαθιά μέσα στα σπλάγχνα.
Δεν είμαστε απολύτως άπτερα, τα δίποδα. Το λένε ανθρωπισμό επίσης, αξία της ζωής ή, σε πιο πολιτική γλώσσα, διπλωματική οδό.
Στην προηγούμενη γιορτή, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, δεν δόθηκε χάρη στον Σαντάμ και τους θεατές του παγκόσμιου χωριού. Δεν είναι το ίδιο, φυσικά και βέβαια, αλλά κάτι έχασαν αυτοί που δεν έδωσαν τότε τη χάρη και κάτι κερδίζει ο Αχμαντινετζάντ τώρα που βρήκε λύση στο αδιέξοδο, άσχετα αν το είχε ο ίδιος δημιουργήσει. Πολλοί δημιουργούν μόνοι τους αδιέξοδα και πέφτουν μέσα τελικά μαζί με τα θύματά τους. Αυτός τη σκαπούλαρε μεγαλοπρεπώς και κέρδισε τον θαυμασμό μας. Έτσι, παρεμπιπτόντως, μαζί με αυγά και κουνελάκια, πήρε θέση στο Πάσχα κι αυτή η αλεπουδίσια φάτσα του Ιρανού δημαγωγού, το πονηρό χαμόγελο έστειλε μήνυμα σε όλη την ανθρωπότητα, δεν είμαι το τέρας που νομίζετε, είμαστε άνθρωποι κι εμείς. Μεγάλη νίκη.
https://www.tanea.gr/2007/04/10/opinions/analwsima-pasxa-a-la-iranika/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου