Τα άχρηστα μαθήματα

Όταν πηγαίναμε σχολείο ήταν της μόδας να λέμε ότι μας βάζανε να μάθουμε
άχρηστα πράγματα. Πολύ λεγόταν αυτό κι ο καθένας θεωρούσε άχρηστο αυτό που δεν
του άρεσε. Μόνο τα Μαθηματικά κανένας δεν τολμούσε ποτέ να τα πει άχρηστα,
ακόμα και αν τα σιχαινόταν. Ήταν η επιστήμη του μέλλοντος και της τεχνολογίας,
κυβερ-νούσε τον κόσμο μας ως μυστική δύναμη. Το μάθημα που συγκέντρωνε τους
μύδρους όλων μας εντελώς αδιαμαρτύρητα, ήταν τα Λατινικά. Το θεωρούσαμε το
άχρηστο των αχρήστων. Έτσι λεγόταν κι έτσι φωνάζαμε. Προσωπικά τα συμπαθούσα
και κρυφά τα μάθαινα, τα ελάχιστα που περιλάμβανε η ύλη μας. Ήταν τόσο λίγα,
που πραγματικά δεν μπορούσες να καταλάβεις ούτε την ομορφιά τους ούτε την αξία
τους. Η μόδα της απαξίωσης πραγμάτων είναι ισχυρότερη από τη μόδα
υπερεκτίμησης. Και τελικά καταργήθηκαν ουσιαστικά από τη σχολική ύλη, χωρίς να
πάρει το μέρος τους κανένας. Μεγαλώνοντας είχα άπειρες ευκαιρίες να καταλάβω
πόσο χρήσιμα ήταν τα ελάχιστα λατινικά που είχαν καταφέρει να μας διδάξουν στο
σχολείο. Κι άλλες τόσες να μετανιώσω για όσα μαθήματα δεν έμαθα καλά στις
τελευταίες τάξεις, επειδή δεν τα εξέταζαν στις Εισαγωγικές. Δεν υπήρξε τίποτα
άχρηστο, εκτός από εκείνη την εξυπνακίστικη άποψη περί αχρήστων. Τα μαθήματα
απέδωσαν τα λεφτά τους, τον κόπο που χρειάστηκαν, στο πολλαπλάσιο. Όλα. Ήταν η
μόνη επένδυση που απέδωσε. Πράγμα που ξέρουν σήμερα οι γονείς, γι' αυτό
πληρώνουν αδιαμαρτύρητα περιουσίες ολόκληρες, για να αποκτήσουν τα παιδιά τους
γνώσεις. Δεν είναι όμως εντελώς ακατανόητο που οι ίδιοι αυτοί γονείς ακόμα
μιλάνε για άχρηστα μαθήματα και λανσάρουν τέτοιες φριχτές μόδες απαξίωσης;