Η δική μας αρχιτεκτονική είναι πολύ της παρακολούθησης και δεν ξέρω αν συνέβη
εξεπίτηδες ή κατά λάθος. Το ήξεραν, δηλαδή, οι αρχιτέκτονες όταν έχτιζαν τα
σπίτια μας ή τους προέκυψε; Πάντως, παρακολουθούμε γείτονες, και μας παρακολουθούν κι εκείνοι, βάσει σχεδίου εξαιρετικά μελετημένου. Ξέρουμε πότε κοιμούνται και πότε ξυπνούν, πότε αγαπιούνται και πότε τσακώνονται. Τι τραγούδια τους αρέσουν και τι φαγητό
μαγειρεύουν καθημερινώς. Πόσο διαβάζουν τα παιδιά τους και τι ομάδα είναι. Αν
κοιμούνται με νυχτικό, πιτζάμες ή τίποτα. Αν αγαπούν την πεθερά τους κι αν
απατούν το έτερόν τους ήμισυ. Τα πάρτι τους ανελλιπώς, αυτά κυρίως. Αν
τσακώθηκαν με τον προϊστάμενό τους, αν πήραν προαγωγή, αν είναι άρρωστοι ή
καλά στην υγεία τους, αν έχουν μεθύσει ή αν κάνουν δίαιτα.
Παρακολουθούμε τα πάντα, χάρις σε μια καλά οργανωμένη αρχιτεκτονική κατασκευή, που είναι ίδια με όλα τα τετράγωνα της Αθήνας, αλλά δεν έχει αρκετά αναλυθεί επιστημονικά. Κι
ενώ στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης εκτίθενται οικοδομές μέσα σε σύννεφα,
μεταμοντέρνες μακέτες, όπου πρέπει να στραβολαιμιάσεις για να παρακολουθήσεις
και να παρακολουθηθείς, εμείς ζούμε ως πειραματόζωα στην ένδοξη πρωτεύουσα,
στη μεγαλύτερη παρακολούθηση που έγινε ποτέ, με τάσεις περαιτέρω ανάπτυξης και
υπαγωγής στο σύστημα του συνόλου του πληθυσμού. Πάνω, κάτω και πλαγίως,
παρακολουθώ, παρακολουθείς, παρακολουθεί και δεν υπάρχει μεγάλος αδερφός ή
μικρή αδερφή, το συγγενολόι είναι διαλυμένο και ξαναμπερδεμένο. Τόση
αρχιτεκτονική και παρακολούθηση και μόνο μια ταινία έγινε κάποτε, «Οι
απέναντι», με δύο εκ των παρακολουθούμενων παρακολουθητών που ερωτεύθηκαν. Οι
υπόλοιποι ζούμε την προ και μεταμοντέρνα πραγματικότητά μας, χωρίς κανένα
αφιέρωμα Μοντέρνας Τέχνης ή επιστημονική ανάλυση, συμπέρασμα, κάτι τέλος
πάντων.
https://www.tanea.gr/2002/07/03/opinions/analwsima-arxitektoniki-kai-parakoloythisi/
εξεπίτηδες ή κατά λάθος. Το ήξεραν, δηλαδή, οι αρχιτέκτονες όταν έχτιζαν τα
σπίτια μας ή τους προέκυψε; Πάντως, παρακολουθούμε γείτονες, και μας παρακολουθούν κι εκείνοι, βάσει σχεδίου εξαιρετικά μελετημένου. Ξέρουμε πότε κοιμούνται και πότε ξυπνούν, πότε αγαπιούνται και πότε τσακώνονται. Τι τραγούδια τους αρέσουν και τι φαγητό
μαγειρεύουν καθημερινώς. Πόσο διαβάζουν τα παιδιά τους και τι ομάδα είναι. Αν
κοιμούνται με νυχτικό, πιτζάμες ή τίποτα. Αν αγαπούν την πεθερά τους κι αν
απατούν το έτερόν τους ήμισυ. Τα πάρτι τους ανελλιπώς, αυτά κυρίως. Αν
τσακώθηκαν με τον προϊστάμενό τους, αν πήραν προαγωγή, αν είναι άρρωστοι ή
καλά στην υγεία τους, αν έχουν μεθύσει ή αν κάνουν δίαιτα.
Παρακολουθούμε τα πάντα, χάρις σε μια καλά οργανωμένη αρχιτεκτονική κατασκευή, που είναι ίδια με όλα τα τετράγωνα της Αθήνας, αλλά δεν έχει αρκετά αναλυθεί επιστημονικά. Κι
ενώ στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης εκτίθενται οικοδομές μέσα σε σύννεφα,
μεταμοντέρνες μακέτες, όπου πρέπει να στραβολαιμιάσεις για να παρακολουθήσεις
και να παρακολουθηθείς, εμείς ζούμε ως πειραματόζωα στην ένδοξη πρωτεύουσα,
στη μεγαλύτερη παρακολούθηση που έγινε ποτέ, με τάσεις περαιτέρω ανάπτυξης και
υπαγωγής στο σύστημα του συνόλου του πληθυσμού. Πάνω, κάτω και πλαγίως,
παρακολουθώ, παρακολουθείς, παρακολουθεί και δεν υπάρχει μεγάλος αδερφός ή
μικρή αδερφή, το συγγενολόι είναι διαλυμένο και ξαναμπερδεμένο. Τόση
αρχιτεκτονική και παρακολούθηση και μόνο μια ταινία έγινε κάποτε, «Οι
απέναντι», με δύο εκ των παρακολουθούμενων παρακολουθητών που ερωτεύθηκαν. Οι
υπόλοιποι ζούμε την προ και μεταμοντέρνα πραγματικότητά μας, χωρίς κανένα
αφιέρωμα Μοντέρνας Τέχνης ή επιστημονική ανάλυση, συμπέρασμα, κάτι τέλος
πάντων.
https://www.tanea.gr/2002/07/03/opinions/analwsima-arxitektoniki-kai-parakoloythisi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου