Περπατούσαμε στην Ομόνοια, ναι, στην Αγίου Κωνσταντίνου, για φαντάσου, και ήταν γεμάτη φως. Ο Χρήστος, ο Γιώργος, ο Μισέλ, αγόρια γενναιόδωρα, ανοιχτά, τολμηρά στη σκέψη, που προσπαθούσαν να γίνονται ακόμα τολμηρότερα. Τι μέρες γενναιόδωρες ζήσαμε. Ξεχνούσα να πω ευχαριστώ, δεν είχα και σπουδαίους τρόπους. Ευχαριστώ τώρα. Ας μην είναι πολύ αργά. Έστω, για τα μάτια του κόσμου. Να θυμηθούν λίγο όσοι θυμούνται.
Με τον Μισέλ είχαμε κάνει μαζί μια έρευνα για τον ελληνικό κινηματογράφο. Με είχε καθοδηγήσει βέβαια, μου τα έμαθε όλα εκείνος. Εχω φυλάξει τις συνεντεύξεις. Τι κρίμα που δεν βγάζαμε φωτογραφίες τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου