Επί βουνού και χάρτου

Εκεί χαμηλά στον Υμηττό, θα μεταφερθούν, διάβασα κάπου χωρίς πολλές λεπτομέρειες, όλα τα κυβερνητικά γραφεία. Θα γίνει κάτι σαν κυβερνητικό πάρκο, κι ήδη ονομάστηκε έτσι, ‘πάρκο’. Τι ωραία. Στο μεταξύ εδώ και κάτι δεκαετίες μιλάμε για την Αθήνα, για το κέντρο της, για την εγκατάλειψη, για το Μινιόν που μολύνει την Πατησίων με την ανάμνηση της άχρηστης βίας και της συγκέντρωσης ρύπων και αμηχανίας, για τα παρατημένα ωραία κτίρια, για το αν αγοράζουν οι Κινέζοι τετράγωνα και τι θα απογίνει η πόλη αυτή που κάποτε ξεκίνησε να γίνει πόλη. Λεπτομέρειες δεν ξέρω, αλλά δεν ακούγονται και πολλές, πρώην ΠΥΡΚΑΛ διάβασα, αλλά το όνομα αυτό με παραπέμπει στον Εμπειρίκο και στα όνειρα του. Εδώ στο ψηφιακό κέντρο όλοι μιλούν για το διάδρομο της Ακρόπολης, έχει τσιμέντο, δεν έχει τσιμέντο; Φαίνονται τα βραχάκια επαρκώς κάτω από το τσιμέντο και τι αραίωση έχει το τσιμέντο; Διότι, πού μας χάνεις, πού μας βρίσκεις, στην Ακρόπολη περνάμε τις μέρες μας. Έτσι είμαστε εμείς, δεν είναι το σώμα μας εδώ, στην πόλη αυτή την αποτυχημένη που γίνεται τώρα καλτ λόγω εξόχου αποτυχίας, δεν βασανίζεται στα πεζοδρόμια της, ένα ολόγραμμα βλέπετε εδώ πέρα, σ’ αυτές τις τσιμεντόπλακες όπου σκοντάφτουμε κάθε τόσο και τρώμε τα μούτρα μας. Ολόγραμμα και τα μούτρα μας. Σαμάνοι, που ταυτόχρονα βρισκόμαστε σε δυο μεριές, κυρίως επί της Ακροπόλεως. Τέσσερα εκατομμύρια αέρινες μετεμψυχώσεις του Περικλέους Ξανθίππου, άντε και μερικές της Ασπασίας. Κατά ριπές ανεμίζουμε τη σημαία επί του βράχου, αυτό κάνουμε. Οπότε ναι, πάρκο στην πύρκαυλη και δασωμένη πλαγιά, μια ωραία παιδική χαρά για τους προνομιούχους που κατακτούν την επίζηλη θέση, και η Αθήνα ως μη κυβερνητική πόλη, ελπίζω  όχι ως ακυβέρνητη πολιτεία.

 Και η Αθήνα τι θα απογίνει; Το κέντρο που όσο απλώνονται το πλοκάμια της ρημάζει και βρυκολακιάζει; Μπορεί να ζήσει χωρίς τα υπουργεία της, χωρίς τις σκιές των ιδεών της εξουσίας; Χωρίς τους υπαλλήλους που παραγγέλνουν τυρόπιττες; Έχει νόημα η πρωτεύουσα χωρίς τους πρωτεύοντες; Μπορεί να γίνει πρωτεύον άλλο είδος ανθρώπων, ή όλοι κρεμόμαστε από τις κυβερνήσεις και τις παραφυάδες τους; υπάρχουμε χωρίς αυτές; Είναι αληθινή πόλη, ή σκηνικό όπου παίζονταν οι εναλλαγές εξουσιών; Πώς θα εξελιχτεί μια πρωτεύουσα που γιγαντώθηκε κυρίως επειδή ήταν κυβερνητικό κέντρο;  Μπορεί να εγκαταλειφθεί χειρότερα; Μπορεί να συνέλθει;  Ποιος ξέρει; Και ποιος ενδιαφέρεται να μάθει;