Ακούω τους αγρότες που ετοιμάζονται να κλείσουν τους δρόμους, έχουν προβλήματα οι άνθρωποι, δεν υπάρχει αμφιβολία. Κάποια στιγμή κλείνοντας τους δρόμους αποκτούσαν, ασκούσαν, προσπαθούσαν τέλος πάντων να αποκτήσουν πολιτική εξουσία, έπαιρναν επιδόματα, αποζημιώσεις, κάτι, τώρα είναι μόνο η ελπίδα πως πάλι κάτι θα κερδίσουν από το λωλαμένο κράτος, ή μήπως συνήθισαν αυτή την ωραία χειμερινή σύναξη που τους φέρνει κοντά σε κλίμα ηρωικό κάθε χρόνο;
Υποπτεύομαι ότι περισσότερο τη βρίσκουν τώρα πια, παρά περιμένουν αποτελέσματα από την ταλαιπωρία των υπολοίπων. Γίνονται ομάδα, η μέθεξη στο διονυσιακό κλίμα των συγκεντρώσεων είναι αυταξία.
Πανάρχαιες, αταβιστικές ηδονές. Από το να κάθονται κλεισμένοι μέσα με την τηλεόραση ή να παίζουν συνέχεια χαρτιά στο καφενείο, δεν είναι σκέτο γλέντι να μαζεύονται με τα ποτά τους, με τις κάμερες, με το βασανιστήριο των άλλων να τους ζεσταίνει την καρδιά, το αγωνιστικό τους ποίημα να γεμίζει υδρατμούς τον παγωμένο αέρα; Σούπερ.
Γενικά διάγουμε βίο ανεόρταστο, κι ας προσπαθεί ο Δήμος Αθηναίων να οργανώσει αποκριάτικες γιορτές. Πλήττουμε θανάσιμα, κάθε ευκαιρία για λίγο ξέδομα είναι ευπρόσδεκτη, κι όταν έχει και την αύρα του αγώνα, ακόμα καλύτερα. Να κουνηθεί λίγο ο κόσμος ρε παιδιά, να ξεμουδιάσει ηρωικά, οπότε μετά το σουξέ της αντισκοπιανής συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη, θα γίνει και στην Αθήνα παρόμοια, στην καρδιά των Απόκρεω.
Αναμένονται πρωτότυπες εμφανίσεις, πολλές φουστανέλες, ίσως και βράκες, δεν παίρνω όρκο, περικεφαλαίες, θώρακες, λοφία. Υπάρχει πλούσιο υλικό στα μαγαζιά της Πλάκας, σημειώνω για όποιον δεν το ξέρει.
Το γιατί αυτή η ανάγκη για τζέρτζελο μένει τόσο ανικανοποίητη στην καθημερινότητά μας και χρειάζεται μάλλον αυτοκαταστροφικές εκδηλώσεις για να ξεδώσει, δεν αναλύεται εύκολα, ελπίζουμε πάντα στη συνδρομή των ψυχαναλυτών.
Φαίνεται πάντως ότι η ελπίδα για προσπορισμό εξουσίας σε καταστάσεις αστάθειας παίζει ρόλο καταλυτικό, αλλιώς κάπως θα είχαν πιάσει τόπο και οι χοροί των συλλόγων, οι κοπές πίτας, οι διαγωνισμοί τραγουδιού, μαγειρικής, γυμναστικής, διάφορα τέτοια αναίμακτα, που μπορούν να εγγυηθούν διάκριση και λάμψη για μερικές ώρες, μερικούς μήνες, μερικά χρόνια, ίσως και την ανεύρεση του ανθρώπου της ζωής σου.
Αλλά δεν περιέχουν την υπόσχεση ανατροπής που ίσως σου δώσει το πάνω χέρι, ίσως σε φέρει στην πάνω βόλτα, ή απλώς σου προσφέρει την ευκαιρία να καταστρέψεις το κτίριο που ζηλεύεις, να ταλαιπωρήσεις τον άνθρωπο της πόλης που σου τη σπάει κ.λπ. Τέτοιες χαρές πού να τις βρεις στις απλές γιορτές; Οπότε, ζήτω η αναρχία, η πρόκληση και το επικίνδυνο τζέρτζελο, να τρέμουν οι εχθροί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου