Ο Μπετόβεν είναι Γάλλος

Κάποιοι, λέει, στην Ελλάδα, γράψανε πως αφού εμφανίστηκε με συνοδεία της Ενάτης του Μπετόβεν ο Μακρόν μετά τη νίκη του, ήθελε να δηλώσει υποταγή στη Γερμανία! Χαχα! Η μονομανία μας με τη Γερμανία καίει νευρώνες. Και δεν ξέρω τι τραύματα έχει προκαλέσει στους χιλιάδες Έλληνες που ζουν εκεί. Είμαστε απέναντι τους σαν κακομαθημένα παιδιά, θεωρούμε ότι αυτοί οφείλουν να μας περιθάλπουν, αυτοί να σέβονται την αδυναμία μας να ξεφύγουμε από το βάλτο της γκρίνιας και της απραξίας, κι όχι εμείς τη δική τους τόλμη.

Ίσως να μπορούσαν αυτοί ειδικά να εξηγήσουν στους γερμανοφόμπ ότι ο Μπετόβεν ήταν τόσο Γερμανός που κάποτε είχε αφιερώσει μια συμφωνία του στο Ναπολέοντα. Ο Ναπολέων ως γνωστόν υπήρξε εχθρός των Γερμανών, των Αυστριακών, των Ρώσων, των Άγγλων, όλων τελοσπάντων των αυτοκρατόρων και στρατηγών που είχαν επιτεθεί στην επαναστατημένη Γαλλία, κι ίσως μερικών ακόμα, γιατί όταν παίρνεις φόρα δεν ξέρεις πού να σταματήσεις. Ωστόσο ο Μπετόβεν στην αρχή της καριέρας του (του Ναπολέοντα) όταν ήταν ακόμα υπερασπιστής της νεοσύστατης και αιματοβαμμένης εκείνης Γαλλικής δημοκρατίας, του αφιέρωσε την Τρίτη συμφωνία του, διότι έλπιζε πολλά κι εκείνος τότε από την επιβολή της δημοκρατίας σε χώρες που δεν μπορούσαν ακόμα να το φανταστούν ότι θα τους τύχει κάτι τέτοιο. Αργότερα, εξοργισμένος με τη στροφή του στρατηγού, που έγινε πρώτα δικτάτωρ κατά το ρωμαϊκό στυλ, κι ύστερα αυτοκράτωρ με ακόμα πιο ρωμαϊκό στυλ, έσβησε την αφιέρωση, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος που ωριμάζει και ξεπερνά όχι μόνο τους φανατισμούς, αλλά και τις ελπίδες του. Εκείνη την εποχή πολλοί καλλιτέχνες είχαν ευρωπαϊκή συνείδηση, ένιωθαν την απλή αλήθεια, ότι ζούμε σε μικρή ήπειρο, που δεν είναι καν ήπειρος καλά- καλά, και με μέσα πολύ πρωτόγονα σε σχέση με τα δικά μας, κάτι άμαξες χωρίς καλές αναρτήσεις, αργές, σε δρόμους της κακιάς ώρας, ταξίδευαν από τη μια άκρη της στην άλλη. Οραματίστηκαν πρώτοι την Ευρώπη, ήταν η Ευρώπη. Τώρα εμείς που έχουμε τραίνα υπερπολυτελή και αυτοκινητάρες και πτήσεις πάμφθηνες, πάμε να βάλουμε ταμπέλες εθνικιστικές σε τέτοιους πρωτοπόρους. Λες και μας βρίσκουν νικημένες αρρώστιες, που κάποτε σκότωναν, και μας επισκέπτονται από το παρελθόν, μόνο και μόνο για να μας ταλαιπωρήσουν καμιά βδομάδα με αντιβίωση. Κούραση είναι βέβαια, και εξάντληση, αλλά η ιατρική δεν γυρίζει πίσω.